Regeren is niet populair
19 Nov 2022, 08:45
foto


Wereldwijd hebben regeringen en hun leiders het knap lastig met regeren. Na de Covid-pandemie worden leiders nu door de oorlog in Oekraïne op de proef gesteld. Over de volle breedte voelen mensen de gevolgen van de stijgende energieprijzen en de hogere prijzen voor levensmiddelen. Landen met regeringen die een prudent beleid hebben gevoerd, blijken sneller te herstellen van de gevolgen van de Covid-pandemie; deze landen hebben ook een buffer voor economisch mindere tijden.

Suriname maakt ook moeilijke tijden door. De oorzaken zijn dezelfde als aangegeven. Regeren is echter niet "het volk vraagt en wij leveren". Regeren is een idee/visie hebben op de toekomstige richting van het land, breed draagvlak verwerven voor dat idee, beleidsmaatregelen formuleren en daarnaar handelen. In de Surinaamse politiek betekent regeren nog te vaak het dienen van het belang van een etnische groep. Regeren vereist soms maatregelen die pijnlijk zijn voor de hele bevolking, je eigen politieke achterban of je vrienden. In alle gevallen zullen leiders hun rug recht moeten houden.

De praktijk in de afgelopen 2 jaar laat zien dat Surinamers vooral eisenpakketten stellen. De één wil gratis grond of een concessie, de andere gratis ziektekostenverzekering en weer een andere groep verzamelt zich met "vakbondsleiders" voor DNA om hogere lonen te eisen. Deze "eisen"’ moeten wel ergens uit betaald worden. Dat geld moet eerst verdiend worden. Opvallend is dat je onder de demonstranten geen mensen ziet die aubergine, sopropo, kouseband of andere groenten planten, kippen kweken, in de hete zon rijst- of pinda planten, vroeg in de ochtend hun handelswaar naar de markt brengen of dag in dag uit hun koeien verzorgen. Deze laatste groep Surinamers steekt z’n handen uit de mouwen om iets te produceren en zo tenminste een constructieve bijdrage te leveren.

De malaise in Suriname heeft naast eerder vermelde oorzaken (oorlog in Oekraïne, hogere energie- en transportkosten, inflatie) met twee specifieke aspecten te maken nl. "erfenis" en "cultuur". Met "erfenis" bedoel ik de enorme paarse puinhoop die de huidige regering heeft geërfd. Elke baby die recent de Surinaamse zon heeft gezien, begint met gemiddeld US$ 5.000 aan schuld in zijn/haar pampers. De afbetaling van de US$ 4 miljard aan geërfde schuld is voor rekening van toekomstige generaties. Bovenop de schulden zijn failliete instituties overgenomen. Voeg hieraan toe het grootste werkgelegenheidsproject dat Suriname heeft. Ik bedoel een ambtenarenapparaat met circa 70 duizend personen.

Het mag duidelijk zijn dat het grootste deel van de inkomsten van de regering opgaat aan het aflossen van rente, import van goederen en aan salarissen van ambtenaren. Een minister rekende op de achterkant van een sigarendoos voor dat amper 12% van de overheidsinkomsten overblijft voor nieuwe investeringen. Een haast onmogelijke opgave om met zo weinig middelen een failliet land op te bouwen. Met goed beleid is nog veel te herstellen op economisch gebied, hoewel het resultaat gezien de erfenis wel enige tijd op zich zal laten wachten.

Veel complexer is de aanpak van het cultuur aspect. Met cultuur bedoel ik in deze context gemakshalve het geheel van waarden, normen en gedragingen van mensen. Wanneer mensen gepamperd zijn met gratis geld ofwel salaris ontvangen zonder een fatsoenlijke tegenprestatie te leveren; wanneer een generatie opgroeit met als voorbeeld leiders die vooral goed voor zichzelf hebben gezorgd; wanneer je opgroeit in een omgeving waarin crimineel gedrag wordt beloond (a-no-mi doctrine) kweek je mensen die als nationale hobby hebben om van de overheid te stelen (neks-no-fout doctrine). Recent hebben we dit gezien bij de frauduleuze handelingen bij het ministerie van Financiën. Ik hoorde een Surinaamse ondernemer onlangs op een feestje zeggen dat 99 van de 100 werknemers "steelt" van de eigen werkgever.

Het cultuuraspect van de malaise is de laatste jaren versterkt door sleutelpersonen in de politieke arena. Denk bijvoorbeeld aan het strooien met contante biljetten alsof men bezig is een videoclip op te nemen voor een rapper. Dit gedrag bevestigt dat nietsdoen lonend is; het is funest voor de arbeidsethos. In tegenstelling tot de economische kant van de malaise is de culturele dimensie niet met "een set precisie maatregelen" te bestrijden. Alleen met voorbeeld gedrag van leiders en sleutelpersonen in de samenleving en het consequent sanctioneren van fout gedrag is het cultuuraspect te beïnvloeden. Opvoeden dus! Het effect hiervan zal pas op de lange termijn zichtbaar zijn. Precies daar wringt de schoen. De Surinamer lijdt aan het z.g. korte-termijn-syndroom, terwijl het huidige beleid gericht is op lange termijn. En juist daarom is regeren in crisistijd niet populair.

Drs. S. Ramkhelawan
Strategisch beleidsadviseur publiek domein
Advertenties

Sunday 05 May
Saturday 04 May
Friday 03 May