Een woordenboek definieert de term doorgeefluik als iets of iemand die informatie zonder verdere bewerking of onderzoek, doorgeeft. Let wel: de informatie wordt niet bewerkt en ook niet op echtheid onderzocht. Een journalist daarentegen, verzamelt de informatie niet alleen, maar onderzoekt en analyseert deze, alvorens tot publicatie over te gaan. Deze werkwijze geldt ook voor sportjournalisten. Als sportjournalist dien je vergaarde informatie op juistheid te controleren bij de instantie of persoon om wie het gaat. In sommige gevallen kan je ertoe overgaan verkregen informatie te publiceren als een partij weigert gebruik te maken van diens recht om gehoord te worden. Als een organisatie ertoe overgaat een woordvoerder aan te stellen, dan is de verstrekte informatie veelal gekleurd, omdat de woordvoerder de taal spreekt van de werkgever. Deze woordvoerder fungeert dus als een soort doorgeefluik. Daar is niets mis mee, want hij heeft zich eraan gecommitteerd om deze rol te vervullen.

 
Hoe anders is het als iemand die zich opwerpt als journalist, vervalt in de rol van doorgeefluik en  zonder informatie te verifiëren, berichten als te zijn feiten, de ether instuurt? Deze werkwijze wordt vaak gehanteerd hier te lande en als anderen kritisch zijn en hun werk naar behoren proberen te doen, dan durft men de instantie te misbruiken om de werkelijke journalisten te weren bij persmomenten. Deze ontwikkeling is zorgelijk, want het komt de sport niet ten goede. Als zaken niet richtig verlopen, moeten ze aan de kaak gesteld worden, zodat er corrigerend kan worden opgetreden. Door alleen gelijkgezinde gasten uit te nodigen, verworden de persmomenten tot eenzijdige praatjes. De organisatie kon dan ook gewoon een persbericht verstuurd hebben om een genomen besluit met de gemeenschap te delen.

 
Door mediahuizen te weren van persmomenten, doe je niet een journalist tekort, maar het grotere publiek dat deze media raadpleegt. Het doel van een sportjournalist zou er op gericht moeten zijn om de sport naar een hoger niveau te brengen. Dit doel kan alleen verwezenlijkt worden door een kritische houding aan de dag te leggen en wantoestanden aan de kaak te stellen. De tendens die zich heden ten dage voordoet, is dat de zogenaamd 'gevestigde orde' (de goeden niet te na gesproken) misstappen verzwijgt of de organisatie die verantwoordelijk is, een podium biedt om critici te bespreken. Hierdoor voelen de bestuurders zich gesterkt en gaan ze door met het wanbeleid. Het gevolg hiervan is dat die bewuste sport oogluikend naar de afgrond wordt geholpen.

Het is triest of sterker nog, erg kinderachtig om mediahuizen met kritische medewerkers te weren van belangrijke persmomenten. De wereld is door globalisatie zo 'klein' geworden, waardoor de informatie toch binnenkomt. Hoe serieus moet je genomen worden als je een gerenommeerd mediahuis met een ongekend netwerk, tracht te weren van persmomenten? Er is weer een persmoment aanstaande waarvoor de uitnodiging al binnen is, terwijl we officieel van de lijst zijn gehaald! Het kan nooit gezond zijn dat een mediahuis voor een organisatie bepaalt welke concurrenten moeten worden uitgesloten. Nota bene weer je mensen die kennis van zaken hebben over die sport. Belachelijker kan dat niet!

Mireille Hoepel