Het overlijden van de voormalige Burgemeester van Rotterdam, tevens ex-minister van Binnenlandse Zaken - Bram Peper (82) heeft mij  diep getroffen. Mijn eerste ontmoeting met burgemeester Bram Peper dateert van mei 1993. Ik kwam in Rotterdam-Hoogvliet wonen. Hoogvliet met veel problemen (criminaliteit, drugsgerelateerde problemen, onderwijsachterstanden, huisvesting). Surinamers en overige bevolkingsgroepen kregen zelden een gemeentelijke of een koninklijke onderscheidingen terwijl blanke Nederlanders hiervoor in aanmerking kwamen.

Met deze problemen ging ik naar het dagelijks bestuur van deelgemeente Hoogvliet. Ik werd doorverwezen naar Rotterdam. Ik was vrij jong, 21 jaar toen ik in mei 1993 op de stoep van burgemeester Bram Peper stond. Ik was niet zo lang in Nederland en kende de gewoontes niet. Ik vertelde mijn verhaal en zei tot slot "burgemeester, de Surinaamse Gemeenschap in Hoogvliet heeft een hondenleven". Waarop burgemeester reageerde met zijn droge humor met "Dat is toch een prachtig leven". Bram overhaalde mij om lid te worden van de PvdA; ik ben in december 1993 lid geworden van deze mammoet partij toen. Dankzij Bram Peper hebben we een Rotterdam waarop ik heel trots ben en velen met mij.

Bram Peper heeft zich, voordat hij burgemeester van Rotterdam werd, intensief bezig gehouden met Suriname. Hij is er vaak geweest, met vijf verschillende opdrachten. De eerste keer was dat in 1973, nog vóór de onafhankelijkheid van Suriname. Peper was van mening dat Nederland Suriname schandelijk heeft verwaarloosd. Hij heeft zijn uiterste best gedaan om hier verandering in te brengen.

Na het overlijden van mijn vader in 2011 heb ik een vader-zoon relatie met Bram opgebouwd. Mijn laatste email contact met Bram was op 13 juli 2022 over onderscheidingen van twee Surinamers. Deze zijn al toegekend maar niet uitgereikt.

Jai Jai Rotterdam

Ramon Ramsodit