Slachtoffers suïcide hebben recht op dekking medische kosten

Mensen die suïcide plegen, hebben recht op lichamelijke en geestelijke zorg. Het uitsluiten van deze groep hulpbehoevenden van medische zorg is discriminatie. Het weigeren van het geven van een garantiebrief aan een hulpbehoevende is medisch ethisch onverantwoord maar levert tevens een strafbaar feit op!

Dit zegt de Unie van Surinaamse Vrouwen (USV) in een verklaring. Vandaag is het Wereld suïcide-preventiedag. “Waar overal op de wereld aandacht wordt gevraagd voor zelfdoding, doen wij een oproep aan onze verzekeringsmaatschappijen, het hoofd Bureau Medische Aangelegenheden Nickerie, het ministerie van Volksgezondheid en Sociale Zaken en Volkshuisvesting om dit groot onrecht ongedaan te maken”, zegt de USV, onder leiding van Asha Mungra.

Geen eenduidig beleid
Niet alle verzekeringsmaatschappijen vergoeden de kosten voor suïcide. Starnieuws heeft uitgezocht dat het Staatsziekenfonds de kosten vergoedt, Self Reliance gedeeltelijk en Assuria vergoedt geen poging tot zelfdoding. Zielsziekten zijn niet opgenomen in het kostenpakket. In Nickerie worden voor mensen met een on- en minvermogenkaart de kosten alleen vergoed wanneer er een garantiebrief van de arts is, waaruit blijkt dat het om een psychiatrisch patiënt gaat. In het Academisch Ziekenhuis worden door Sociale Zaken alle kosten betaald, ook kosten die ontstaan door zelfdoding of een poging daartoe.

De USV wijst erop dat de mens uit lichaam en geest bestaat. Gezondheidszorg van de mens behelst de lichamelijke en geestelijke zorg. Deze bestaat uit lichamelijke (somatische), geestelijke (psychische) en soms een combinatie van beide (psychosomatische ) klachten.

Complex fenomeen
Zelfdoding is een complex fenomeen en wordt niet bepaald door één enkele factor. Bij zelfdoding is vaak sprake van ernstige psychiatrische problematiek (depressie, verslaving, schizofrenie...). Uit onderzoek blijkt dat zuiver impulsieve zelfmoorden en zuiver overwogen balans zelfmoorden slechts een hypothetische 3% uitmaakt van het aantal zelfmoord gevallen.

Pogers van suïcide bevinden zich in een acute psychische crisissituatie waarbij crisisinterventie noodzakelijk is. De suïcidaliteit is een teken dat ze iets aan hun toestand willen veranderen, ze verlangen naar een ander leven en niet zozeer naar de dood.

Begeleiding nodig
De opvang van suïcide pogers en hun naasten gebeurt vaak op de spoedeisende afdeling. De somatische (lichamelijke) zorg voor deze patiënten is uiteraard zeer belangrijk. Daarnaast is een degelijke psychosociale evaluatie en opvang cruciaal onder andere met het oog op het voorkomen van herhaald suïcidaal gedrag.

Een zelfmoordpoging kan gezien worden als één van de grootste risico factoren op zelfmoord, zegt de USV. De naaste familieleden die ernstig getraumatiseerd zijn door deze ingrijpende gebeurtenis heeft opvang en begeleiding nodig. Dat zij daar bovenop nog voor de medische kosten moeten op opdraaien is moreel/ethisch en financieel onverantwoord. Dat de suïcide pogers die zowel lichamelijk als geestelijk ziek zijn (afhankelijk van de ernst van de poging) zelf de medische kosten moeten betalen is niet realistisch. Immers in hun belevingswereld zijn ze niet eens geïnteresseerd in het leven, zegt de USV.