We zijn nauwelijks bekomen van het ene schandaal of het volgende dient zich aan. Welbekend klinkt nog in onze oren het op stel en sprong wijzigen van de statuten van staatsolie voor een Rvc plek voor de first lady, het Surfin debacle, HPSG, expo Dubai, reis Gabon, markt Nickerie, Sabakuproject, Kroonenburgproject, etc. Recentelijk zijn we wederom opgeschrikt door een gigantisch schandaal nl de 'mega fraude' bij de Centrale Bank. Dat Suriname steeds meer in de ban komt van de witteboordencriminaliteit is nog nooit op een zo grote schaal manifest geweest.

Dit, terwijl er van een reeds verbitterd volk zware offers worden gevraagd en de prijzen van goederen, diensten en levensmiddelen de pan uitvliegen. Terwijl de gezondheidszorg en andere relevante zorgdiensten met moeite het hoofd boven water houden. In een tijd waarbij het middenkader praktisch is weggeslagen, braindrain toeneemt en de jeugd geen toekomst heeft. Terwijl het volk de buikriem steeds strakker moet trekken, wordt bij anderen de buikriem steeds losser. Het gevoerde beleid tot nu toe en het negeren van de noodkreet van het volk, is niet wat aan ons beloofd was.

Hoogdravende- en mooiklinkende redeneringen met lege betekenis, heeft ons volk niet verdiend. In de volle overtuiging dat er verandering van koers zou plaatsvinden en het volksbelang de hoogste prioriteit zou zijn, is er een keuze gemaakt in 2020. De praktijk wijst echter uit dat de koers waarop wij afstevenen geen koersstabilisatie is. Het volk heeft recht op rust en stabiliteit, dat leidt tot vertrouwen. Woorden die de afgelopen jaren als cliché klinken in onze oren. Indien het roer niet drastisch wordt gewijzigd, zal een verpauperd volk dit niet langer aankunnen. Het Surinaamse volk staat bekend om een vredelievend volk, maar zoals een gezegde luidt “ don’t push a peaceful person too far”.