On trusted wings

De Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM), de nationale luchtvaartmaatschappij van Suriname, verkeert al geruime tijd in (zeer) moeilijk vaarwater. De situatie rondom de national carrier, is alles behalve rooskleurig en uitgaande van de laatste berichten, zit menigeen zich ernstig af te vragen waar dit precies zal eindigen.

De afgelopen tijd heeft de SLM het nieuws steeds op een negatieve manier gehaald! Vorig jaar werden passagiers onaangenaam verrast toen zij getuige waren van het wegslepen van de SLM Boeing op de luchthaven van Miami. De Boeing 737 die tot twee keer toe aan de ketting werd gelegd omdat de SLM (weer) niet aan haar betalingsverplichtingen voldeed, keerde uiteindelijk niet meer terug in de SLM-vloot. Na dit schandelijk voorval, zijn er feitelijk geen noemenswaardige successen te noemen, slechts de ene na de andere ellende! Het is slechts leiden in last, maar wat is precies de oorzaak? Wie is er verantwoordelijk? Wie moet aansprakelijk gesteld worden?

De perikelen rondom de SLM lijken met de dag erger te worden, de problemen zijn legio en het licht in de tunnel is alles behalve zichtbaar! De donkere wolk gaat maar niet voorbij en de situatie lijkt inmiddels onhoudbaar te zijn geworden. Met het aanstellen van een nieuwe leiding en het presenteren van een reddingsplan, werd de indruk gewekt dat het bedrijf gezond gemaakt zou worden, echter is thans het tegendeel merkbaar. Intussen gaat de geruchtenmachine over faillissement al geruime tijd rond. Is dit leugen? Of is er nog hoop op een (structurele) oplossing?

Terwijl de bevolking c.q. reizigers in het donker tasten, ontbreekt elk spoor van (formele) communicatie vanuit de autoriteiten. De vliegramp van 1989 is rampzalig te noemen, maar des te rampzaliger zal het zijn als de SLM uiteindelijk toch over de kop gaat. Zal dit lijdend kind dat al behoorlijk lang aan de beademing ligt 'verlost' en 'vrijgezet' worden om haar vleugels wederom uit te kunnen slaan. Is er een doekje voor het bloeden of is het (bloeden) zo ernstig dat dit een schrale troost is die gekoesterd wordt? Het is te hopen dat dit geen ijdele hoop is, dat de vleugels van dit ooit zo prachtig florerend kind, voor goed 'gebroken' zullen zijn. Het is onze trots!