De hoofdoorzaak van dit alles is het onvermogen van de president om zijn ideeën en beloftes om te laten zetten in concrete, 'tastbare' en heldere plannen om die vervolgens te laten uitvoeren. De president strooit te vaak en te veel met ideeën zonder die smart en helder te verwoorden. Hij heeft op diverse momenten verschillende ideeën gelanceerd zonder vervolg aan te kunnen geven, inmiddels is de stapel aan ideeën de Julianatop voorbij. De president lijkt langzamerhand in een eigen droomwereld te leven.

Het ontbreekt bij de president aan skilled support die in staat zijn om de ideeën te vertalen naar plannen, plannen die niet op wollige proza lijken maar die compact en scherp – doch volledig - beschreven zijn. Ideeën naar tastbare – SMART en actiegerichte – plannen. Plannen waarin duidelijk staat Wat, Hoe, Wanneer en door Wie gerealiseerd zal worden en wat het gaat opleveren.

Het ontbreekt Suriname aan vaardigheden om plannen op die manier te schrijven. Dit is ook een van de redenen waarom de meeste ideeën uit het herstelplan en uit het regeerakkoord nog tot een droom zijn gebleven. Beide documenten lezen als een proza, als een Sinterklaas wensenlijst. De uitvoering is overigens ook volledig los van de ideeën machine van de president, de ministeries weten niet waar te beginnen zonder een goed plan.

De president en zijn adviseurs en ondersteuners hebben niet de dna om in modern management termen te denken, zij hebben niet de ervaring in prestatie gericht opereren, zij hebben niet de vaardigheden die nodig zijn. De meeste Surinamers hebben de gewoonte om te denken dat als ze academisch geschoold zijn dat ze daarmee gekwalificeerd zijn voor alles. Ze haasten altijd om te vertellen dat ze een academische opleiding of hoeveel titels ze hebben maar vergeten te vertellen wat voor ervaring ze hebben en welke vaardigheden ze hebben opgebouwd.

Het beste bewijs is dat er zovelen met een academische achtergrond rond de president zijn maar dat het hen nog steeds niet lukt om tot SMART plannen en tot uitvoering te komen. De meeste zijn van old school management en hebben een lokale oriëntatie of zijn net afgestudeerd met weinig tot geen ervaring, dus ze hebben niet de moderne vaardigheden die nodig zijn.

In modern management zijn er hele toolkits om SMART plannen te maken en de uitvoering te ondersteunen. Het is een vak apart, men noemt het vaak programma management office. Bij grote internationale management consulting firma’s worden jonge afgestudeerden jaren getraind en begeleidt in dat vak. Daar telt niet wat voor titel en hoeveel titels je hebt.

Het is de vernauwde wereldoriëntatie en beperkte horizon die veel Surinamers hebben die leidt tot stagnatie. Het niet willen onderkennen van het gebrek aan de kwaliteiten en vaardigheden is typerend voor de president en zijn adviseurs, ze blijven zich omringen door mensen die die kwaliteiten niet hebben. En helaas zijn er in Suriname weinig mensen met die kwaliteiten, dus het wordt toch elders zoeken.  Zonder het binnen halen van een High Performing Team (HPT) – mensen die in een dynamische omgeving met hoge energie en grote vaardigheden hebben geopereerd – zal de president in dromen blijven wentelen en het Surinaamse volk zal blijven leven in een verscheurde samenleving.

De president doet er goed aan om de Nederlandse regering te vragen om een stel professionals – HPT - te financieren voor zijn resterende 3 jaren. Gaat dus niet om specifieke vakmensen zoals voor de douane, belastingdienst of de zorg. Het moeten getrainde professionals zijn en geen ergens beschikbare diaspora loyalisten. Hij kan beter hierom vragen dan dat NL-militairen daar komen oefenen bijvoorbeeld.