“Het Openbaar Ministerie is naar de mening van de verdediging er niet in geslaagd, en heeft geen enkel bewijsmiddel gepresenteerd welke als bewijs zou moeten dienen om de verdachte te kunnen straffen.” Leter zegt dat om te kunnen straffen de vermoedens die er zijn, ook in deze zaak gestaafd zouden moeten worden met bewijsmateriaal zoals getuigenverklaringen, camerabeelden, hard bewijsmateriaal en indien zulks ontbreekt, zal de verdachte dienen te worden vrijgesproken.

“Nu het OM geen enkel houvast noch minder een bewijsmateriaal aan het gerecht heeft gepresenteerd om verdachte te kunnen straffen, dient de verdachte vrijgesproken te worden van alle verwijten die hem gemaakt zijn. Nergens uit het requisitoir is ook maar enig bewijs geleverd waaruit de bewijsmiddelen gehaald kunnen worden ter staving van de strafbare feiten die de verdachte wordt verweten.”

Frits S, is al 9 maanden van zijn vrijheid beroofd. Leter zegt dat reeds in het voortraject van het onderzoek ter terechtzitting, ettelijke malen gewezen is op de wijze waarop het onderzoek is aangevangen door de Douane Recherche die op 22 juli 2021 onderzoek heeft gedaan op de plaats delict aan de Abatoirweg, waarbij er visitatie van ten uitvoer aangeboden geschaafd hout had plaatsgevonden.

De cocaïne is na de vondst op 22 juli 2021 niet gelijk overgedragen aan de Narcotica Brigade en in bijzijn van verdachte Frits S. gewogen en monsters getrokken. Dat is dus de volgende dag, bijkans 24 uur na de vondst gebeurd. Dit geeft aan de wijze waarop Frits S. geconfronteerd is geworden, 24 later na vondst van de drugs.

“Kort resumerend wijst de verdediging op het feit dat de partij vermoedelijk cocaïne is aangetroffen op 22 juli 2021, de cocaïne aan de gouvernementsscheikundige is aangeboden op 15 februari 2022 en het scheikundig rapport dateert van 17 februari 2022, waarin staat vermeld dat het aangeboden materiaal cocaïne bevat. Hoe slordig is men met het onderzoek omgegaan en het OM presteert het om dit resultaat aan het gerecht aan te bieden als bewijs en waaruit de kantonrechter zou moeten putten om te kunnen straffen?”, stelt Leter. Het Openbaar Ministerie eiste zes jaar gevangenisstraf en een geldboete van SRD 250.000, subsidiair 12 maanden hechtenis.