Sinds de samenwerking tussen de SVB en de Tevreden Group  zijn er nogal wat positieve ontwikkelingen te merken in de voetballerij hier te lande. Zo werd er niet alleen een bondscoach aangesteld, maar werden er vrij verrassend vijf diasporadames toegevoegd aan de senioren damesselectie. Als klap op de vuurpijl werd de A-selectie versterkt met maar liefst zes kanjers van spelers die begrijpen waar het om gaat. Er zijn namelijk twee kanten aan het uitkomen voor een land. Het land kan indien het over gemotiveerde beroepsvoetballers  beschikt (ongeacht de club, want niet iedereen kan spelen voor Real Madrid, PSG, Barcelona, Milan of Ajax), grote stappen maken in de regio en later in de wereld. Aan de andere kant kan een speler die met zijn land schittert op een regionaal of mondiaal toernooi, aangetrokken worden door een grote club. Royston Drenthe werd na een regionale jeugdtitel (EK U-21) met Oranje in 2007, door Real Madrid aangetrokken en ook James Rodriguez werd door dezelfde club na het WK van 2014 aangetrokken.

Wie schetst mijn verbazing dat ondanks de inzet van de Tevreden Group en bondscoach Stanley Menzo om enkele profspelers -door middel van presentaties en het stappenplan-, te enthousiasmeren om voor Natio uit te komen, sommigen aangeven geen binding te hebben met Suriname. Dit  argument is op zijn zachtst uitgedrukt een drogreden, want juist vanwege de binding -ouders of voorouders zijn in Suriname geboren- zijn ze in beeld gekomen. Laten we mekaar geen mietje noemen, deze spelers moeten gewoon eerlijk zijn en zeggen waar het om draait: ze wachten op een oproep van Oranje.

Zonder een waardeoordeel te vellen over de spelers die hebben aangegeven niet voor Natio te willen uitkomen - het is namelijk hun goed recht om dat te weigeren. Als een speler een bepaalde leeftijd gepasseerd is en nog niet door Oranje is benaderd, is het de vraag als dat nog wel ooit zal gebeuren. Maar goed, iedereen is vrij om te dromen, echter is het argument: geen binding hebben met het land van de ouders of voorouders, ongelukkig gekozen en verre van professioneel. Natuurlijk is het best mogelijk dat enkele van de spelers nooit naar Suriname zijn gekomen en zich eerder op hun gemak voelen in hun geboorteland. Echter hoeft dat bij het uitkomen voor Natio geen probleem te zijn, het verblijf in Suriname is maar van korte duur. Echte professionals hebben hier absoluut geen moeite mee. Het lijkt me veel enger om naar een ander land te verhuizen, omdat je door een club in dat land bent aangetrokken. Als professional moet je in staat zijn om je aan te passen, faal je dat te doen, dan is de kans groot dat jouw carrière een flop wordt.

Wat mogelijk ook heeft bijgedragen aan de afwijzing door anderen, is het debacle rond de SVB en Dean Gorré.
Natuurlijk verdient de manier waarop partijen uit elkaar zijn gegaan, geen schoonheidsprijs, maar als professional moet je boven partijen staan en dus geen partij kiezen. Je moet doen waarvoor je opgeroepen bent en dat is voetballen. Alle andere zaken moet je overlaten aan het management en het bondsbestuur. Negativiteit moet je zo gauw mogelijk achter je laten.

Hoe het ook zij, de spelers die Natio hebben afgewezen, laten de kans liggen om zich in de kijkers te spelen bij grote clubs. Ze laten de gelegenheid liggen om te schitteren in de Nations League, Goldcup en misschien zelfs een wereldkampioenschap in de toekomst. Dat zijn allemaal 'uithangborden' waarbij jij als speler bepaalt wat erop te zien is. Niet omdat een speler geen speeltijd krijgt bij zijn club, wil dat zeggen dat hij kwalitatief niet goed is. Het kan zijn dat er op die positie een lieveling van de club speelt, of iemand die de nationaliteit heeft van dat land, etc.
Gelet op het criterium van de nieuwe bondscoach, is uitkomen voor Natio voor zulke spelers de gelegenheid bij uitstek om aan hun trekken te komen.

Gelukkig voor voetbalminnend Suriname heeft een zestal schitterende spelers (op youtube zijn ze te bewonderen), zich wel bereid verklaard om Natio te versterken. Deze zijn Joey Roggeveen (doelman jong Ajax), Djavan Anderson (verdediger PEC Zwolle), Calvin Mac Intosch (verdediger SC Cambuur), Yanic Wildschut (aanvaller CSKA Sofia), Leandro Kappel (aanvaller Altay) en Jeredy Hilterman (aanvaller NAC Breda).

Het traject met betrekking tot de dubbele nationaliteit is goed, maar vereist professionaliteit, durf en consistentie. Als Natio met deze aanwinst geen stappen vooruit kan zetten door het onprofessioneel gedrag van de SVB om na te laten de nodige randvoorwaarden voor de bondscoach in orde te maken, dan kunnen de lichten uit bij de SVB.

Mireille Hoepel