Het Prisoner’s dilemma in de huidige politiek
10 Feb 2022, 15:31
foto


De actuele door menigeen ingeschatte instabiliteit van de zittende politieke coalitie van de beide huidige regeringspartijen VHP en de ABOP leidt, te midden van een aanstaand  ingrijpend economisch hervormingsprogramma (o.a. bezuinigingen) conform de eisen en voorwaarden door het IMF gesteld, tot even zo vele speculaties van het moment van beëindiging van die politieke  samenwerking. De coöperatieve (samenwerking) en niet-coöperatieve (uittreden/ beëindiging samenwerking) strategie van elke partij wordt ingegeven door  het te behalen individueel en/of gezamenlijk voordeel voor beide partijen waarbij tegelijkertijd elke partij vooral zijn eigen voordeel calculeert, met welke laatste handelwijze het dilemma zich meteen aandient.

Weegt voor elke individuele partij de (korte en lange termijn) voordelen  op tegen de op te lopen schade wanneer de samenwerking beëindigd wordt? Uittreding, gevolgd door samenwerking met de huidige oppositie betekent waarschijnlijk de politieke degeneratie van die uittredende partij. Of korte termijn overwegingen (voordelen) bij de  keuze uit de coalitie te stappen ondergeschikt zullen zijn  boven de meer existentiële, de partij rakende, zal afhangen van de juiste strategie van die partij. De inschatting van de electorale repercussies (winst of verlies) bij beëindiging c.q. voortzetting van de samenwerking in de coalitie zal daarbij leidend  zijn. Interessant in dit verband is dat op de periferie van het coalitieverband  een strategisch en consequente gedragslijn uitmondend in een beëindiging van de samenwerking door de NPS als minst onintegere partij op het juiste moment onderscheidend en electoraal  zowel voor de korte als de lange termijn zeer effectief zou kunnen zijn.  

Uitholling integriteit en fatsoen
De zegening van het debacle van de afgelopen spilzieke en uiterst corrupte regeerperiode is dat het huidige electoraat corruptie-avers is geworden en in de toekomst ieder corruptief  handelen van de regering resoluut zal afstraffen onafhankelijk van al dan niet  behaalde tastbare performances. Onafhankelijk van welke performance ook, de corruptieve benoemingen van family and friends door zowel de president als de  vicepresident zullen niet vervagen. Deze corruptie-labels zijn definitief  nu de president zijn belofte de gepleegde benoemingen te (her)evalueren en terug te draaien verkwanselt en de vice president heeft volhard in zijn benoemingen.

De zich met onbeperkte macht toebedeelde regeringsleiders  vertonen een zeer losse omgang met bestaande  wetten en fatsoensregels. Enkele recente uitingen van die overtredingen zijn de toebedeling van het zelfstandige zegel aan de first lady, de aanpassing van de statuten van Staatsolie ten eigen bate, de toekenning van nationale onderscheidingen (decoratieve ontwaarding) aan partijgenoten van de president, het strijdig handelen met de Energiewet door de regering bij het aangaan van de uiterst dubieuze HPSG deal, de onlangs  afkeurenswaardige criminele bejegening van een journalist door de vicepresident en de recente overtreding van de lockdownregels (feestverbod) door een blunderende president.  Dat deze lieden zich boven de wet plaatsen en daarmee de rechtsstaatgedachte (‘niemand staat boven de wet’) geweld aandoen is eenieder wel duidelijk. Het gebrek aan transparantie, de willekeur en ongegeneerdheid bij het (semi-)presidentieel optreden lijkt op het drijven van  twee privé toko’s van de president en zijn tweede man.

Dat zachte heelmeesters stinkende wonden maken blijkt uit de passiviteit  waarbij wellicht uit onkunde of machtsbehoud  de president verzuimt  corrigerend op te treden in de gevallen waarbij morele en fatsoensnormen geschonden worden. Of het nou zijn blunderende vicepresident of een  minister is, de president ‘dokt’ en houdt zich muisstil tot de storm is gaan liggen. Wel neemt hij de samenleving publiekelijk  de maat als hij daar een sociale verloedering diagnosticeert.

Indien de verdere verloedering van het moraal bij de regeringsleiders niet tot staan  wordt gebracht middels zelfreiniging  en zolang machtsbehoud verbonden met achterliggende voorgenomen corrumpering middels accomodering en benoemingen van vrienden, familie en partijloyalisten  door deze leiders  de gedragsalternatieven binnen het  Prisoner’s dilemma aanstuurt, is het verwachtbaar dat het proces van integriteitsnormvervaging  ingezet door de vorige en versterkt voortgezet door de huidige  leiders tot een definitieve  demoralisering in neerwaartse richting zal leiden binnen de samenleving. In plaats van deze verfoeilijke,  schaamteloze en bewust polariserende  benoemingen terug te draaien , wijst het belang bij deze beide leiders eerder op een intensivering van de etnische polarisatie die als een soort bliksemafleider moet dienen.

Het is echter aan (vaderlandslievende exponenten binnen) de samenleving de wijsheid en inzicht op te brengen en te bewaren dat zij bij iedere te ondernemen actie op solidaire,  etnisch-onafhankelijke wijze  de selecte groep politici en leiders en de bij hun behorende geaccommodeerde benoemden in het vizier blijven houden als corrumperende zich verrijkte en verrijkende klasse die tegenover haar staat. Indien men inziet dat deze ‘trap’  een bewust ingezette  verdeel- en heersstrategie van deze leiders is, zal deze strategie haar doel zeker voorbij schieten.
 
‘To know what is right and not to do it is the worst cowardice’

Roberto Manniesing

Advertenties

Sunday 05 May
Saturday 04 May
Friday 03 May