Na de ontelbare kleine en grote debacles van het afgelopen jaar kon de president zich geen mooiere start bedenken van 2022. IMF dat in de oppositiebanken eerst radicaal werd afgezworen, werd op de valreep van het nieuwe jaar met hangen en wurgen groots binnengehaald tegen een prijskaartje van US$ 690 miljoen. Een andere belofte die hij dit keer wel nakwam was het vervangen van korpschef Roberto Prade. Van de eerste trofee moet de komende jaren nog de wrange ontnuchtering volgen. Daarentegen zal de vervanging van Prade als hoogste man van het Korps Politie Suriname door de samenleving als een mindere last worden ervaren. Nou zeg ik niet dat een korpschef de filmster moet uithangen, want die heb je in overvloed bij de vakbond van hetzelfde korps. Maar wanneer was de laatste keer dat hij een heart to heart persconferentie had met de samenleving? 

Prade had zich als hoogste politiebaas in deze moeilijke tijd meer moeten laten leiden door visie, besluitvaardigheid, overtuigingskracht, bindend leiderschap en vooral gezag. Gezag in de eerste plaats vooral naar de eigen politieorganisatie toe. Dit is de belangrijkste voorwaarde voor het leiden van een grondwettelijke gewapende macht die de handhaving van de openbare orde en inwendige veiligheid als hoofdtaak heeft. Te vaak is gebleken dat het reilen en zeilen van de politie wordt bepaald door haar bondsbestuur en niet door de korpsleiding, waardoor het gezag van de korpschef door zijn eigen ondergeschikten wordt ondermijnd.

Heeft in het algemeen het politiekorps aan gezag ingeboet?

Op basis van talrijke maatschappelijke praktijkvoorbeelden die vooral nu door social media worden gevoed, is het heel verleidelijk deze vraag met 'ja' te beantwoorden. Het beste is, zoals dat in andere landen gebeurt, dat minister Amoksi een wetenschappelijk onderzoek op loslaat. En hier wordt nu de gezagscirkel rond en wordt uiteindelijk een gezagscircus. Amoksi verkeert vanaf hij politieke orde op Covid-zaken moet stellen, voortdurend in een wereld van onwetendheid wanneer het gaat om actuele handhaving. Ook bij de laatste massale nieuwjaarsfeesten geeft hij de schuld aan zijn politieambtenaren die niet luisteren, laat staan optreden. 

 

In een normale democratie met nota bene een levensbedreigende Covid-situatie waren de dagen van Amoksi allang geteld, ware het niet dat de arme man niet alleen staat. De minister is niet de enige die meewerkt aan gezagsondermijning van de politie. Hij wordt immers allang niet meer serieus genomen, omdat hij slechts instructies van onwetendheid opvolgt van het hogere gezag. En het hoogste gezag in het land kan ook niet optreden omdat...Ja, u raadt het al! De gezagscrisis van de ex-korpschef en het korps staan dus niet op zichzelf.

In een tijd van verruwde criminaliteit en vooral handhaving van de Covid-orde is de noodzaak van een vaste en gezaghebbende politiehand urgent. Een politiehand die zich in haar taakuitoefening niet laat leiden door een politieke hand, maar door wet en recht. Mijn nieuwjaarswens is dat de geschonden reputatie van gezag wordt opgepoetst. Dat geldt voor politici maar evengoed ook voor rechters, brandweerlieden, politieagenten, leerkrachten en artsen. De tijd van praatjesmakers is voorbij; nu is het tijd om eerst en vooral betekenis te geven aan jouw functie in woord en daad. Omdat gezag eerst en vooral bepaald wordt door voorbeeldgedrag. Ruggensteun door de samenleving is hierbij nodig, omdat het knap lastig is in een tijd waar burgers veel kritischer, mondiger en/of agressiever zijn geworden. Ik wens iedereen een fantastisch jaar toe met enorm veel geluk, gezondheid en wijsheid.