Hoe ver is men van overheidswege bereid te gaan, om een activistisch voorvechter van rechten van zwarte mensen in Nederland de mond te snoeren? Onlangs stuurde Nizaar Makdoembaks zijn laatste boek, 'Racisme in de Bijlmer – Een huisarts strijdt tegen onrecht en racisme' naar alle fractievoorzitters in de Tweede Kamer.

Makdoembaks heeft sterke aanwijzingen dat hij bij zijn strijd tegen racisme in de Bijlmer van staatswege is tegengewerkt met inzet van iemand uit zijn inner circle. De auteur is zich terdege bewust van het feit dat hij als Nederlands burger, alleen nooit in staat zal zijn de onderste steen boven te krijgen. Het is daarom dat hij de fractievoorzitters heeft verzocht kennis te nemen van zijn laatste werk en parlementaire actie te ondernemen. Alleen zo kan de waarheid boven tafel komen en kunnen we tegelijk meer inzicht krijgen in de diepgang van het ‘systemisch racisme’ dat premier Rutte in de samenleving signaleerde.

'Racisme in de Bijlmer – Een huisarts strijdt tegen onrecht en racisme'
Racisme is hét thema van deze tijd. Aangezwengeld door de Black Lives Matter-beweging ontstond een wereldwijde golf van aandacht voor dit thema. Waar het eerst decennialang onbesproken en veelal zelfs ontkend werd, zeker ook in Nederland en zeker ook in een wijk als de Bijlmer, waar racisme al sinds de begindagen onlosmakelijk mee verbonden is.
Zo bleek in 2020 dat Bijlmerbewoners in de covid-19-pandemie een significant hogere besmettings- en sterftekans hadden. Dat feit gaat terug naar wat Makdoembaks in dit boek het woningisolatiesyndroom noemt: een heel scala aan huid- en luchtwegenaandoeningen dat de kop op stak, nadat men in de jaren tachtig de Bijlmerwoningen hermetisch
isoleerde, maar geen werk maakte van behoorlijke ventilatie of voorlichting daarover.

Racisme speelde hierbij een onmiskenbare rol, zo stelt Makdoembaks vast. En wel op twee manieren: uit racistische overwegingen vond men het niet nodig meer tijd en energie in de gezondheid van Bijlmerbewoners te steken, en om de gevolgen daarvan te bagatelliseren tuigde men een racistisch ‘het ligt aan de cultuur/leefgewoonten’-discours op.

In dit boek etaleert Makdoembaks veel meer navrante gevolgen van racisme in de Bijlmer aan het eind van de vorige eeuw. Destijds typeerde een politiecommissaris de Bijlmer als ‘een stortplaats van menselijk afval’. De gevolgen: verhoogde babysterfte en ondermaatse zorg voor zwangere vrouwen; gebrekkige medische zorg voor illegalen uit de Bijlmer, zowel voor volwassenen als baby’s en zelfs als er sprake was van acute medische noodzaak; geen specialistische zorg voor de vele kinderen met psychisch lijden, waaruit ook de drillrappers voortkomen die elkaar anno 2021 naar het leven staan.

Makdoembaks vertelt dit alles vanuit een bijzondere positie: zijn eigen ervaringen als huisarts in de Bijlmer. Als huisarts stond hij aan de frontlijn van het maatschappelijke onrecht, alsmaar vechtend tegen de gemakzucht, het wegkijken, de tegenwerking door officiële instanties en instellingen en ook tegen het soms onverholen racisme van collega’s. Totdat men hem het onmogelijk maakte dit vak nog langer uit te oefenen.

Hoe dat kon gebeuren, schetst hij in een dramatisch slothoofdstuk, waarin hij de rol van zijn goede vriend mr. drs. André Haakmat belicht. Haakmat bleek over dubbele agenda’s te beschikken. Hij stond zijn vriend Makdoembaks als advocaat weliswaar formeel terzijde, maar kreeg als ‘inlichtingenman’ van de overheid waarschijnlijk de opdracht hem te dwarsbomen en waar mogelijk monddood te maken.

Het boek is gratis te downloaden op www.aprilmoorden.nl.

Nizaar Makdoembaks is een voormalige huisarts. Hij publiceerde eerder meer dan vijftien studies over de geschiedenis van de voormalige Nederlandse koloniën.