Suriname is een gezegend land, waar de Almachtige ons tot nu toe bespaard heeft van voortdurende oorlogen en natuurrampen. Suriname kampt echter sinds haar bestaan (onafhankelijkheid) met een schrijnend tekort aan onbaatzuchtige bestuurders. Bestuurders die in het belang van land en het Surinaamse volk bereid zijn om zelf grote persoonlijke offers te brengen bij het volvoeren van hun verplichtingen. Bestuurders met het karakter van een herdershond. Waakzaam, beschermend en trouw naar het Surinaamse volk. Wij hebben steeds weer te maken met bestuurders die karakteristieken van schapen of wolven vertonen. De ene laat zich als een makke schaap naar de slachtbank leiden en de andere gaat te keer als een hongerige wolf wanneer hij eerst met geweld en daarna met valse beloften aan de macht weet te komen.

De vraag die ik mezelf vaker stel is: waarom gaat het eigenlijk verkeerd wanneer wij als volk in het stemhok om de vijf jaren onze bestuurders kiezen? Ik ben al gauw geneigd te geloven dat een volk de door haar gekozen leiders kennelijk verdient, maar de slinks- en geniepigheid die aan de dag wordt gelegd door politici bij de verkiezingscampagnes, disculpeert het volk van enige schuld voor de door haar gemaakte keuze bij de stembusgang. Een volk dat verzuipt of dreigt te verzuipen grijpt immers naar alles wat drijft, in de hoop zichzelf hiermee te redden. Het volk van Suriname kan zich, na 45 jaren onafhankelijkheid, niet langer permitteren om wolven en of schapen aan de macht te hebben.

Het electoraat had op grond van de gedane verkiezingsbeloften op personen gestemd, waarvan zij dachten maar vooral hoopten dat die net een herdershond over haar belangen zou waken, haar trouw zou zijn en bovenal haar zou beschermen. Het huidig bestuur zit thans een jaar aan de macht, maar vertoont een deel nu al wolfachtig gedrag, terwijl het ander deel zich als schapen opstelt. Maar is het volk gebonden aan haar keuze (het geven van mandaat aan een bestuurder of bestuurders) voor de volle vijf jaren? Is het volk voor die vijf jaren gedenigreerd naar de rol van een kudde die zich laat leiden en vaak genoeg misleiden? Het volk moet beseffen dat de ultieme macht altijd onder haar berusting is. Het is een historisch gegeven dat geen enkele overheid of bestuurder machtiger is dan het volk dat zij bestuurt. Als het Surinaamse volk dit nog niet beseft en of begrijpt, dan is het inderdaad “eigen schuld, dikke bult.”