De Surinaamse slavernij, evenals de slavernij in het Caribisch gebied, kreeg vaste vorm door de zwarte mensen die uit West-Afrika naar ons land en landen in onze regio werden gebracht.

De plantage-economie werd draaiende gehouden door Europeanen die producten leverden voor de Europese markt. De onmenselijkheid die gepaard ging met de slavernij is en blijft afkeurenswaardig. Mensen werden vernederd en van mensenrechten was er geen sprake. De tot slaaf gemaakten waren in de algemene beleving toen, geen mensen. De waardigheid van ieder mens, zoals de Bijbel ons dat leert is op deze manier eeuwenlang in het geding geweest.

Na de afschaffing van de slavernij werden mensonterende taferelen op een andere wijze voortgezet. Wij verwijzen in dit verband, naar het boek Wij slaven van Suriname geschreven door Anton de Kom. Toen het in 1934 verscheen, was het voor het eerst dat de geschiedenis van Suriname herschreven werd vanuit een antikoloniaal gezichtspunt. Dit wordt bij het voorwoord van de derde druk aangegeven. Dit boek geeft een goed beeld van enerzijds ons mooi land Suriname, en anderzijds worden de onmenselijke gedragingen tegen inheemsen, tot slaaf gemaakten uit Afrika, en de contractarbeiders uit China, India en Indonesië scherp neergezet.

Wij zijn in Christus vrijgemaakt, verlost om het goede te doen en een voorbeeld te zijn voor de andere.
Het Comité Christelijke Kerken wenst de totale Surinaamse samenleving ‘wan swit’ Manspasi’ toe,

praeses Desiré Peerwijk, voorzitter van het Comité Christelijke Kerken.