Een van de wachtenden is Jenny, een 37-jarige moeder van twee kinderen. De sociale afstand aanhoudend vertelt zij aan Starnieuws over de gepleegde inspanning om haar eerste prik te bemachtigen. “Vrijdag ben ik eerst naar de RGD poli Limesgracht geweest, maar die dag werd geen vaccinatie gegeven, daarna ben ik langs BOG gegaan, daar was een enorme drukte, dus besloot ik het vandaag hier bij PCS te proberen.” Jenny geeft aan dat het haar persoonlijke beslissing is geweest om zich te laten vaccineren. “Ten eerste ben ik het sociaal distantiëren van familie en vrienden zat, ik mis het normaal bezoeken van de familie, de vrijheid in bewegen naar plekken wanneer en met wie.”

Beschermd te zijn tegen Covid is voor haar ook een belangrijke reden geweest, ondanks dat zij in het prille begin van vaccins een beetje sceptisch over AstraZeneca was. Dit vanwege de vele negatieve berichten die zij tegenkwam, “maar ik heb mij uiteindelijk berust in de officiële goedkeuring van de WHO en me niet laten beïnvloeden door de officieuze bronnen”.

Nog vóór 7.00 uur gaan de poorten van het PCS voorzichtig open en de menigte, inclusief Jenny, komt meteen in beweging om een nummer te halen. Na een poosje worden de nummers opgeroepen, maar de stem ontbreekt aan volume, waardoor de wachtenden de sociale afstand negeren en zo dicht mogelijk bij de ingang, schouder aan schouder, proberen te ontdekken wiens beurt het wel is. De oproepen van de organisatie voor wat meer orde en zich houden aan de voorgeschreven Covid-regels zijn aan dovemansoren gericht.

Iets na 9.00 uur staat Jenny weer buiten. Enthousiast brengt ze verslag uit: “Eenmaal opgeroepen om het terrein binnen te gaan, ging het vrij snel, het aanmelden, beantwoorden van de nodige vragen, en voor ik dacht werd ik opgeroepen voor de lang verwachte prik. Eenmaal zittend op de stoel ter observatie, voelde ik een opluchting en een voldaan gevoel”. Jenny zegt het gevoel te hebben met deze prik haar steentje bij te dragen om de pandemie onder controle te krijgen. “Ik help hiermee niet alleen mezelf maar ook de mensen om mij heen, mijn familie, vrienden maar ook collega’s met wie ik dagelijks omga,” voegt zij eraan toe.

Volgens Jenny doet de overheid haar best om de pandemie onder controle te houden, “maar wat voor maatregelen er ook ondernomen worden, het zal niet voor eenieder perfect uitkomen”. Zij benadrukt dat iedereen weet dat de regering ook nog met een belabberde economie te kampen heeft, “we komen niet verder als we steeds de regering bekladden, uitschelden en de regels aan onze laars lappen”.

Het enig voorschrift waarvan Jenny zegt moeite mee te hebben, zijn de vroege lockdowns. “Uiteraard heb ik er alle begrip voor maar je hebt dan een kortere tijdspanne om je zaken gedaan te krijgen”. Zelf probeert zij rijen voor de winkels te vermijden door zoveel mogelijk online inkopen te doen en deze te laten leveren want “tegenwoordig maakt het bedrijfsleven het ons ook makkelijker om giraal je inkopen te doen”.