De diaspora-misvatting
15 Mar 2021, 22:51
foto


De huidige Surinaamse regering maakt zich sterk om middels gericht beleid de diaspora bij de ontwikkeling van het land te betrekken. Dat was ook een uitgangspunt van het verkiezingsprogramma, aangezien de diaspora op veel gebieden steun had toegezegd bij verkiezingswinst. Heel lovenswaardig natuurlijk, want een land in ontwikkeling, met zoveel potentie, kan alle hulp gebruiken, vooral als die komt van mensen die een band hebben behouden met het vaderland. Maar nu bekruipt mij echter het gevoel dat de regeerders zich letterlijk en figuurlijk te vroeg rijk hebben gerekend met de toegezegde ondersteuning. Bij de voorbereidingen op het beleid is er schijnbaar onvoldoende rekening gehouden met de diaspora-realiteit.

Mensen van Surinaamse afkomst die in het buitenland wonen zijn over het algemeen zeer betrokken bij de gebeurtenissen in het vaderland. Door de fysieke afstand heeft men een andere kijk op de gebeurtenissen en de knelpunten, en voelt men ‘de handen jeuken’ om te helpen. Het zijn vooral de hoogopgeleide en ervaren mensen die hun in het buitenland opgedane kennis en ervaring ten dienste van de ontwikkeling willen stellen. Waar ze vaak aan voorbijgaan, is dat ze door hun jarenlange verblijf en socialisatie in een ander land, niet meer de Surinamer zijn die ze waren voor hun vertrek.

Een ‘buitenlandse Surinamer’, of die nou in Nederland, de VS of in welk land dan ook woont, heeft zich moeten aanpassen aan de normen van dat land om zich staande te kunnen houden. Dit betekent onder andere dat die een gedegen opleiding heeft moeten volgen. Maar om het in bijvoorbeeld Nederland ‘te maken’ heb je veel meer nodig dan een goede opleiding. Je moet een grote dosis doorzettingsvermogen hebben, strategisch kunnen denken om je carrière de gewenste richting te geven, en je moet een sterk incasseringsvermogen hebben om ondanks de vele tegenwerkingen te slagen. Deze bijkomende competenties zorgen voor een groot zelfvertrouwen en een rotsvast geloof in eigen kunnen. Als deze mensen dan, veelal na hun pensionering, iets willen betekenen voor Suriname, zullen alerte politici hen natuurlijk met open armen willen ontvangen.

De hulp is echter niet onvoorwaardelijk. De diaspora wil namelijk dat de voorwaarden geregeld zijn om de hulp effectief te laten zijn. Men wil met geld en kennis bijdragen aan de ontwikkeling van Suriname als de randvoorwaarden zijn gegarandeerd. Die garantie kunnen de politici helaas niet geven. Neem bijvoorbeeld de kwestie rond de ‘staats NV’ die zich onlangs in Suriname voordeed. De diaspora is bereid om in Suriname te investeren, maar wil de garantie dat hun zuurverdiende geld niet in het niets oplost of ‘verdampt’. De diaspora hoort ook de verhalen over corruptie, financieel wanbeheer en disfunctionerende instituten, en is daarom terughoudend om te investeren.

Om die garantie en het vertrouwen toch te geven waren twee ministers zelfs bereid in de aansturing van de NV zitting te nemen, om zodoende het beheer van het diaspora-kapitaal te bewaken. Men had echter buiten de politiekvoering in Suriname gerekend, want elk potentieel plan van een coalitie dat ontwikkeling kan brengen, zal bij voorbaat door de oppositie worden aangevallen, omdat men de regeerders het succes niet gunt. Dat zou namelijk in het voordeel van de regerende politieke partij kunnen werken bij de volgende verkiezingen. Suriname blijkt dus nog niet klaar te zijn voor dit soort ‘out of the box-oplossingen’.

Datzelfde geldt ook als deskundigen hun diensten willen aanbieden. Zoals eerder aangegeven zijn dat mensen die stevig in hun schoenen staan en hun vak beheersen. Die komen echt niet naar Suriname om te helpen meer van hetzelfde te doen, daar heeft men de diaspora niet voor nodig. Ze zullen zich als deskundigen geaccepteerd willen voelen en de ruimte willen krijgen om het verschil te maken. En hier wringt precies de schoen, want de diaspora, vooral uit Nederland, wordt vaak als een stel betweters weggezet, die ‘denken dat ze het beter weten en ons willen komen vertellen hoe het moet’. Ten onrechte! Want hoewel er inderdaad betweters tussen zitten, doet men de meerderheid hiermee te kort. Het gaat er namelijk niet om dat de diaspora-deskundigen het beter weten, maar met hun ‘andere blik’ zijn ze in staat de problemen in een ander perspectief te plaatsen, en oplossingen aan te dragen die on-Surinaams overkomen, maar zeer doeltreffend kunnen zijn.

De Surinaamse samenleving zal zich moeten realiseren dat de diaspora met ‘het hart’ betrokken is bij Suriname, maar wel met ‘het hoofd’ wil bijdragen aan de ontwikkeling van het land. De politici mogen daarom bij het opstellen van beleid niet aan deze realiteit voorbijgaan.

Drs. Roy T. Veldman
Advertenties

Sunday 05 May
Saturday 04 May
Friday 03 May