PALU-voorzitter: Gooi geheime archieven open of blijf weg
30 Nov, 15:48
foto
PALU-voorzitter Jim Hok


De PALU roept de regering-Santokhi op om uiterst nuchter om te gaan met de ‘nieuwe oude vrienden’. Beter nog, als ze toch zulke goede vrienden zijn, waarom zou Nederland dan informatie voor ons geheim willen houden die dit volk al tientallen jaren scherp verdeeld houdt. PALU-voorzitter Jim Hok stelt zich zelfs op het standpunt dat als Den Haag de archieven over hun bemoeienis in Suriname van de jaren tachtig niet direct opengooit, dat men dan liever weg kan blijven. We hebben intussen hun rol ontmaskerd, maar we kunnen niet voorkomen dat velen nog steeds niet door hebben dat wij als volk worden bespeeld. De vraag is waar onze regering staat, zegt Hok.

De PALU is van mening dat Den Haag bij de onafhankelijkheid van Suriname in 1975, tegenover ons land en volk, gemeen spel heeft gespeeld. Men heeft Arron laten verkondigen dat hij, Henck Arron, de onafhankelijkheid heeft bedacht en gebracht. En wie zou niet de naam willen dragen dat hij zo een belangrijk feit voor zijn land heeft gerealiseerd. Maar eerder was het de politieke coalitie onder Joop den Uyl en daaropvolgend de volledige Tweede Kamer, het met elkaar eens geworden dat de verhoudingen met de koloniën in een nieuw jasje moesten worden gestoken. Het werd immers internationaal steeds lastiger om te verkopen dat zo’n klein land als Nederland nog koloniën bezat.

Op Curaçao was het in 1969 tot enorme relletjes met grootschalige brandstichting gekomen. Zo erg zelfs dat Nederland militairen moest sturen om de rust en orde te herstellen. Den Uyl zag de bui al hangen en wilde niet dat Nederland opnieuw in een militair conflict zou geraken, zoals in Indonesië direct na de Tweede Wereldoorlog. De ‘linkse’ coalitie onder Den Uyl legde daarom al vroeg vast in hun politiek programma, dat Suriname ultimo 1976 onafhankelijk moest en zou worden. Arron kreeg dit te horen, gelijk nadat zijn NPK-combinatie de verkiezingen van 1973 had gewonnen. Hij gaf zijn woord en hield zich daar ook aan, ondanks alle problemen die hij tot zelfs binnen zijn eigen partij ondervond.

Wat Arron niet wist, maar ook de hele Surinaamse politiek tot voor kort ook niet, was dat het de bedoeling was dat Suriname in naam Staatkundig onafhankelijk zou worden, maar dat Den Haag wel de regie zou behouden. Daarover waren er natuurlijk geen afspraken gemaakt met Suriname. Dit is niet nieuw in de wereld, omdat andere koloniale machten datzelfde vuile spelletje ook hebben gespeeld met hun koloniën, tot de dag van vandaag. Maar de situatie is dan feitelijk dat een volk denkt dat het in de nieuwe verhoudingen vrij is om een eigen richting op te gaan en eigen internationale relaties aan te knopen. Maar de oude eigenaar blijft feitelijk de dirigent.

Het gemene zit hem dan hierin, dat alleen het zogenaamde moederland weet welk ‘spel’ gespeeld wordt. En juist omdat alleen zij het overzicht hebben kunnen zij mensen manipuleren zonder dat die dat in de gaten hebben. Zij kunnen ons tegen elkaar opzetten wanneer en hoe zij dat willen, zonder dat wij dat weten. Zij grijpen in wanneer zij dat nodig vinden, soms met geld, maar als het moet ook met geweld. Dat is in Suriname gebleken bij de vele couppogingen tot zelfs de binnenlandse oorlog die door Den Haag werd bedacht en gefinancierd. In feite bepalen zij of en in hoeverre wij Surinamers succesvol zijn in het bereiken van doelen voor ons volk. En natuurlijk zien zij ons liever falen, omdat wij dan geneigd zijn om opnieuw hun hulp in te roepen, zoals dat nu ook gebeurt.

Het beste cadeau van Nederland aan Suriname in verband met 45 jaar onafhankelijkheid zou daarom zijn geweest het opengooien van de archieven die inzage geven in de Nederlandse betrokkenheid bij Suriname vanaf de jaren ’70. Deze archieven zijn tot minstens 2060 achter slot en grendel weggestopt. In de afgelopen dagen is wederzijds bezongen hoe de vriendschappelijke relaties tussen beide landen innig worden aangehaald en hoe het een relatie zal zijn waarin beide landen gelijkwaardig zijn. Als we zulke goede vrienden moeten worden, en volgens sommigen al zijn, waarom zou Den Haag dan voor ons Surinamers geheim willen houden welke bemoeienis men in de afgelopen 45 jaar heeft gehad met de gang van zaken in Suriname? Of zou er dan toch meer aan de hand zijn dan men vanuit Den Haag wil toegeven, vraagt PALU-voorzitter Hok zich af.
Advertenties