Ingezonden: Het VHP-lijstendrama

Het blijft mij verbazen hoe materialistisch, ambitieus, geïndividualiseerd en machteloos gehecht (in het sanskriet: “asakt”) aan family and kinsmen de mens kan zijn. Het blijft mij verbazen hoe men het presteert om steeds te blijven vragen van de VHP zonder dat men bereid is of getoond heeft ooit iets te doen of te willen doen voor de instandhouding van de VHP ideologie en principes. Maar het blijft mij verbazen hoe de oude garde in de VHP de machtsposities wenst door te schuiven naar de volgende generatie met dezelfde naam. Zelf heb ik sinds mijn intrede in de VHP, bijkans 20 jaren geleden, nimmer een positie of functie geambieerd en heb ik nimmer dwars gelegen om een positie te kunnen bemachtigen en heb ik nimmer geschroomd om een positie op te geven terwijl ik altijd een evidente en immense bijdrage aan de imago en het werk van de partij heb geleverd vanuit elke positie of functie, van propagandist tot assembleelid.

Dat bijvoorbeeld mijn naam van de oorspronkelijke lijst verdween heeft volgens ingewijden alles te maken met het woord “dynastievorming”. Nu is het in mijn geval zo dat ik voor het doen gelden van mijn gezag niet afhankelijk ben van macht waardoor het voor mij nauwelijks interessant is of ik deel uitmaak van het hoofdbestuur van de VHP of niet. Waar men zich evenwel niet in dient te vergissen is mij uit te dagen een strijd aan te gaan want ik ben nimmer enige uitdaging of strijd hoe geducht de tegenstander ook is geweest uit de weg gegaan en voorzitter Ramdien Sardjoe is zich als geen ander daarvan bewust. Maar over mijn positionering zal ik een volgende keer de sluier lichten. Du moment is de hamvraag die een ieder bezighoudt: WANNEER KOMT ER EEN CONSENSUSLIJST?

Sardjoe heeft regie in handen
Gedreven door het inzicht dat de schrijver van het stuk “het gevecht binnen de VHP heeft de vorm aangenomen van een echte soap” (gepubliceerd in Dagblad Suriname op 23 juni) aan de dag heeft gelegd, moge worden geconcludeerd dat het Surinaamse volk veel meer weet van de moeizame, haast op koehandel lijkende, onderhandelingen binnen de VHP om te kunnen komen tot de zo felbegeerde en gepropageerde consensuslijst. Natuurlijk geniet een consensuslijst ook mijn prioriteit, maar de beleving van de democratie staat het indienen van meerdere lijsten niet in de weg. De recentste ontwikkelingen in de partij geven tevens voer aan critici om te concluderen dat voorzitter Ramdien Sardjoe voor splijtzwam speelt terwijl hij predikt de vredestichter te zijn. Het is in ieder geval een fait accompli dat de VHP voorzitter een oude rot is in het politieke vak en als geen ander vele politieke snaren kan bespelen: een politiek dier op zijn retour doch nog altijd fier.

Ingewijden beweren dat door het wederom betrekken van voorzitter Sardjoe in de gesprekken de groepen alle macht uit handen hebben gegeven en alles nu door voorzitter Ramdien Sardjoe wordt bepaald. Tot het ter perse gaan van dit stuk was er slechts consensus over het dagelijks bestuur van het hoofdbestuur en zeker was dat de dochter van voorzitter Sardjoe een plekkie heeft in het hoofdbestuur evenzo de dochter van de heer Chan Tilakdharie. Nu is het jammer dat het om vrouwvolk gaat dat dringend nodig is in de partijstructuren doch het maakt het er niet minder verwerpelijk om aangezien er vele andere vrouwen zijn die hun plaats in het hoofdbestuur van de partij al hebben bewezen. De lijst draagt de goedkeuring van de zogenoemde vernieuwingsbeweging niet en van vele anderen die enige verandering verwacht hadden. Wat het uiteindelijk zal gaan worden met de lijst is nog koffiedik kijken want ook de verschillende aanhangende groeperingen hebben problemen met de lijst. Over de voorzitterspositie zijn er verschillende inzichten. Bovendien is de politieke cultuur in de VHP dat de voorzitter het liefst bij acclamatie dient te worden gekozen wilt hij machtig overkomen en daardoor zijn gezag doen gelden.. Ik haast mij erbij te vermelden dat het bij acclamatie gekozen worden slechts voorbehouden is geweest aan wijlen mr.Jagernath Lachmon.

Drang naar macht
Voorzitter Ramdien Sardjoe heeft zich altijd enorm veel moeite getroost om te voorkomen dat er een tweede lijst tegen hem ingediend zou worden bij de verschillende bestuursverkiezingen waar hij de lijst aanvoerde. Ik heb hem in dat streven zwaar ondersteund en steeds toen hij door de zogenoemde vernieuwingsbeweging onderuit werd gehaald en ondemocratisch gedrag werd verweten, voor hem in de bres gesprongen vanwege mijn overtuiging dat hij een goede voorzitter zou zijn die zoals dat ook met ons het geval is, zijn imperfecties zou hebben.

Helaas ben ik mij achteraf de vraag gaan stellen of dat wel juist was aangezien ik mij de vraag stel waar de oorsprong ligt van de gedachtegang dat de voorzitter van de VHP bij acclamatie gekozen dient te worden. De instelling casu quo de gedachtegang dat de VHP voorzitter bij acclamatie gekozen dient te worden is ingegeven door kennelijk politieke ontwikkelingen in bevriende dan wel oppositionele politieke organisaties maar kennelijk ook door de drang om absolute macht te vestigen om gezag te kunnen doen gelden waarmee men kennelijk getracht heeft de VHP achterban in het gareel te houden en rebellerende groepen in de kiem te smoren. Het zou vanuit een ander invalshoek kunnen worden uitgelegd als angst voor de afbrokkeling van het gezag van de VHP voorzitter.
Wat zich binnen de VHP aan het ontwikkelen zou dienen te zijn en voor de ogen van elke waarnemer duidelijk zou moeten zijn, is het afscheid van bepaalde gevestigde en zelfs gevaarlijke tradities waarbij favoritisme en regelarij de boosdoeners zijn.

Favoritisme
Persoonlijk heb ik immense moeite met voordrachten en acceptaties van kandidaten die in principe nog weinig hebben betekend voor de VHP maar vanwege hun familieband of vriendschap met de aftredende voorzitter van de VHP of met een ander lid van het dagelijks bestuur worden voorgedragen. Alhoewel eenieder (behalve de betreffende kandidaten) het erover eens is dat deze vormen van favoritisme en regelarij absoluut niet door de beugel kunnen worden die kandidaten gedoogd omwille van de consensus. Overigens zegt het mij ook iets over de integriteit en de toekomst van dit soort kandidaten.

De recentste consensuslijst voorspelt nog meer problemen dan alle andere consensuslijsten die ik tot nu toe heb gezien. De mogelijke uitbreiding van 21 leden naar 27 leden en de namen van bepaalde personen die in principe of hun eigen beperkingen zouden moeten (onder)kennen en/of ruimte zouden moeten creëren voor vrouwen, jongeren, muliticulti en nieuwe gezichten, lijkt velen inmiddels op een zeer mislukte en bizarre opvoering van een van Shakespeare’s befaamde masterpieces.

Master soap
Want hoe en door wie dan ook er gesleuteld wordt aan de lijst, het komt er steeds op neer dat de vrouwen het onderspit delven. Daar komt nog bij kijken dat mevrouw mr.Urmila Joella–Sewnundun (mijn ondervoorzitterskandidaat ) middels een artikel via de site van Starnieuws bekendmaakte dat zij zich ervoor zal gaan beijveren dat de vrouwen wel zichtbaar zouden zijn op de consensuslijst. De vraag die rijst is hoe mevr.mr. Joella-Sewnundun die zelf plaats heeft moeten maken voor de mannen op de lijst en wiens positie nog altijd op de schopstoel staat (wat ik overigens ten zeerste betreur) maar hoogstwaarschijnlijk wel naar de adviesraad van de VHP zal gaan, zich zal kunnen beijveren om meer vrouwen in het hoofdbestuur te krijgen.

Pretenderen macht te hebben terwijl men in principe machteloos is , dient geen enkel ander doel dan krampachtig vasthouden aan een laatste strohalm en ik ben de mening toegedaan dat we pretentieus gedrag achterwege dienen te laten. Het VHP volk en zeker de VHP vrouwen zitten niet op grootheidswaanzin van in ambitie doordrenkte vrouwen (is een algemene opmerking) te wachten maar op behartiging van hun belangen door oprechte en integere mensen die zowel mannen als vrouwen kunnen zijn. En onthoud u dat er veel meer vrouwen zijn die in de achterhoede staan en te bescheiden zijn om aan te geven dat zij ook zouden willen doorstromen of in een van de organen van de VHP plaats zouden willen nemen.

De nieuwe (uitgebreide) consensuslijst baart ook zorgen op het punt van de uitvoering. Mogen staande de vergadering van het Partijcongres de Statuten van de VHP worden gewijzigd? De meningen zijn verdeeld en ik laat mij er niet over uit vanwege het feit dat de consensuslijst of enige andere lijst niet definitief is.
Waar verder over nagedacht dient te worden is of het bestuur zoals door de voorlopige consensuslijst voorgesteld, wel een werkbaar en gezond bestuur zal zijn. Alhoewel wij in tegenstelling tot hetgeen wij prediken met zijn allen op een waanzinnige wijze heel hard ons best doen om geheel Suriname te tonen dat het alleen om de knikkers gaat en niet om ons beleidsdocument, zal het beleidsdocument na 3 juli 2011 onze leidraad dienen te zijn. Zullen wij met dit voorgesteld team het werk kunnen uitzetten? Ook hier zijn de meningen verdeeld en zal ik mijn mening voor het einde van de soap bewaren. Ja het is een soap en niet zomaar eentje...

VHP ZINDABAD/LEVE DE VHP!
Mw. Mr. Drs. SHARMILA KALIDIEN- MANSARAM