Diaspora beleid
19 Nov, 08:37
foto


Suriname heeft het op dit moment zwaar. Vooral op financieel gebied. Het is moeilijk voor de huidige regering om alle puin van de vorige regering op te ruimen. President Santokhi heeft meerdere malen de diaspora gemeenschap benoemd als te zijn belangrijk voor de ontwikkeling van Suriname. Met diaspora wordt vaak bedoeld: mensen van Surinaamse komaf die in Nederland wonen. Naar mijn mening zou dit breder getrokken moeten worden naar diaspora in de hele wereld. Diaspora betekent namelijk een grootschalige verspreiding van een volk over verschillende delen van de wereld. Natuurlijk woont in Nederland de grootste diaspora gemeenschap. Wat mij betreft horen Frankrijk en Amerika hier ook bij.

Traditioneel ondersteunen de diaspora familie en vrienden financieel en materieel door het versturen van geld en goederen. De diaspora levert dus nu al een enorme bijdrage aan de Surinaamse samenleving. Hoe gek het ook mag klinken, is de relatie diaspora en Suriname hetzelfde als hoe Surinamers in Suriname omgaan met elkaar. Het gaat vaak eerst om de familie en vrienden en daarna komt de rest. Het is enigszins logisch omdat we een kleine gemeenschap zijn.
Als we kijken naar de benoemingen van de huidige regering dan zien we dezelfde trend.

De vraag is hoe we deze traditionele relatie van de diaspora om kunnen zetten naar een degelijk diaspora beleid? Tot nu toe zie ik geen duidelijke visie of beleid vanuit de regering Santokhi. Zonder een gedegen visie of beleid op diaspora zal de samenwerking niet succesvol zijn. De discussie over de diaspora richt zich vaak op financiële middelen. De vraag is of de diaspora alleen met geld een bijdrage kan leveren aan de Surinaamse gemeenschap. Veel belangrijker vind ik de kennis, vaardigheden en talenten van de diaspora. De directeur van Staatsolie die benoemt elke keer de "preparedness" van de Surinaamse samenleving op de inkomsten van de olievondsten. Niemand lijkt daarop in te willen spelen. Vanuit de regering wordt er niet veel hierop ingespeeld behalve het via het parlement opzetten van een stabiliteitsfonds. Naar mijn mening is de grootste bijdrage die de diaspora aan de ontwikkeling kan bieden hun kennis, vaardigheden en hun talenten. Zij kunnen helpen om Suriname voor te bereiden op een goede besteding van de inkomsten uit de oliesector. Denk hierbij aan architecten, stedenbouwkundigen, accountants, weg- en waterbouwkundigen enz enz. Ik kan zo door gaan.

Suriname heeft op dit moment mensen nodig met internationale ervaring en kennis. De universiteit van Suriname heeft een beperkt aantal studiemogelijkheden. Dit zorgt ervoor dat bepaalde kennisgebieden onvoldoende aanwezig zijn in de Surinaamse samenleving. Vaak is het zo dat studenten naar het buitenland gaan vanwege de beperkte studiemogelijkheden. Na afronding van hun studie keren ze vaak genoeg niet terug. Dit noemt men de zogenaamde "Brain Drain". De kunst is om dit proces om te buigen naar "Brain Gain" of "Brain Circulation". Brain Gain is de kennis en ervaring die is opgedaan in het buitenland terugbrengen naar Suriname. Brain Circulation is tweerichtingsverkeer van kennis, kapitaal en technologie. Dus de diaspora hoeft niet te verhuizen naar Suriname, maar kan zijn kennis en ervaring inzetten. Een voorwaarde is wel dat de overheid hiervoor beleid ontwikkelt want dit gaat niet vanzelf.

Op een andere en wat grotere schaal ontwikkelen westerse landen al jaren beleid op het trekken van hoogopgeleide mensen naar hun land. Men spreekt van een kenniseconomie. In Suriname kunnen we niet praten van het ontwikkelen van een kenniseconomie, omdat Suriname nog te weinig te bieden heeft aan hoogopgeleid kader. Hiermee bedoel ik banen, hoog aangeschreven opleidingsinstituten of economische en politieke stabiliteit. Wat wel kan gebeuren is mensen die al een band hebben met het land (diaspora) stimuleren om hun kennis en ervaring ter beschikking te stellen.

We hebben nu al een heel goed voorbeeld hiervan, namelijk de nationale voetbalselectie die nu ook diaspora voetballers selecteert. Dit is een zeer positieve ontwikkeling. Dit is het bewijs dat de diaspora een bijdrage kan leveren zonder per se geld te geven. Door deze nieuwe strategie van de SVB krijgt Suriname nu steeds meer erkenning in de voetbalwereld. Dit kan zorgen voor een spin-off naar andere sectoren van de samenleving. Het is dus mogelijk om een diaspora beleid te ontwikkelen zonder gelijk geld te vragen aan de diaspora.

John Misidjan MSc
Advertenties