Het is overduidelijk dat Suriname gebukt gaat onder veel problemen maar de POTROS (President of The Republic of Suriname) is er, naar mijn mening, niet één van. Als schrijver van het boek CHAN ben ik, in de afgelopen weken, in de wirwar van benoemingen en besluiten, door velen gevraagd naar mijn mening bij de besluiten die de POTROS Santokhi neemt. In dit artikel deel ik mijn interpretatie.

Is POTROS Santokhi het beste dat Suriname in de afgelopen 45 jaar is overkomen of de zoveelste politieke nachtmerrie van de Surinaamse kiezer?

Suriname lijkt al geruime tijd een kansloze 45-jarige hartpatiënt! 45 jaar heeft land en volk het moeten doen met politieke junkfood. De aderen zijn compleet dichtgeslibd en delen van het Surinaams hart zijn in 45 jaar grotendeels afgestorven. 45 jaar politieke junkfood voor de Surinaamse body, mind & soul, gokverslaving, cocaïne hossel, financiële roofbouw, liquidaties, burgeroorlog, massa immigratie en morele verloedering van de Surinaamse geest, eist nu haar tol. De 45-jarige patiënt, Suriname, ligt nu zwaar toegetakeld op de intensive care (Suriname Bankroet). Laatste kans? "Hartchirurg”"Santokhi wil met zijn team de patiënt redden. Maar, is de patiënt te redden? De beslissing van het team Chan: Ja, we hebben geen keus! Mijn persoonlijke conclusie: Het Surinaams hart is dusdanig beschadigd dat het niet meer gelapt kan worden.

Maar de operatie vergt meer dan alleen effort van de chirurg en zijn team. Tijdens de operatie zal de familie van de patiënt die op de gang (en in het buitenland) popelt zich niet moeten bemoeien met hetgeen zich in de operatiekamer voltrekt. Crisistijd = anders. De borstkas van de Surinaamse hartpatiënt zal worden opengezaagd, de ribbenkast zal wijd geopend moeten worden om vervolgens een nieuw donorhart te kunnen plaatsen, als die beschikbaar is (IMF). De operatie zal langer duren dan normaal, want een dergelijke operatie is nog nooit eerder uitgevoerd. En de patiënt heeft extra pech, Corona!

Als de patiënt het redt volgt een lange revalidatie, pijnstillers, drastische verandering van levensstijl. Geen politieke junkfood meer maar sobere, gezonde politiek. Burgerparticipatie. Kortom, strenge offers nu voor een laatste kans.

Failed state & politieke junk?
Pablo Escobar wilde president worden van Columbia. Dit lukte hem niet doordat dappere Colombianen opstonden en zich ertegen verzetten. Maar in Suriname is het wel gelukt. Met als gevolg dat het land in 10 jaar wederom totaal failliet is achtergelaten. Als Freud zou leven zou hij boeken vol kunnen schrijven over de staat van de Surinaamse psyche. Suriname is een perfecte case study, scriptie of promotie onderwerp, van een land dat lijdt aan het Stockholmsyndroom. Meervoudig verkracht door achtereenvolgende corrupte benden, witwassende casino’s, de cocaïne hosselaars en aasgierige cambio’s, verkeert Suriname nu in Miasmatische staat.

Minister Blok zei het; Suriname is een Failed State. Dat hij z’n analyse daarna moest corrigeren is niet geloofwaardig. Men wist dat Suriname ruim voor de onafhankelijkheid van 1975 een structureel productiviteitsprobleem had en daardoor een hardnekkig groeiend gat in zijn staatsbegroting erfde (daarom verdragsmiddelen). En geen enkele regering heeft dit tot nu kunnen oplossen. Volk en economie zijn nooit doordacht op elkaar afgestemd. Er was nooit een goed uitgewerkt en vooral realistisch natie opbouwend, sociaal verstevigend, stabiliserend plan. Men heeft het volk opgevoed als een schuldenjunkie. De uitdaging: nu afkicken en harttransplantatie!

De BSB Show
Suriname is decennialang een spel van drie dominerende karakters. Bouterse (Revolutionary), Santokhi (Law & Order), en Brunswijk (Freedom Fighter), BSB. Deze drie personen zijn geen theoretiserende filosofen maar alle drie "Die Hard" getrainde volksjongens, geboren met kogelgordel en geweer, die op meerdere momenten in hun leven de dood in de ogen hebben gekeken en vervolgens wegliepen met een geheime deal. Hun privéleven was geen voorbeeldige, geen tijd voor ijsje met de kinderen, geen tijd om soap series te kijken met hun vrouw, geen tijd voor vrienden. Feit is, met de BSB-show moeten wij het doen.

Dit allemaal beschouwende, zullen wij moeten accepteren dat POTROS Santokhi, door zijn karakter en jarenlange vorming, training en ervaring, weet wie wel en niet te vertrouwen is, wie te betrekken, wie niet. De patiënt Suriname zal vertrouwen en lot, wellicht blind, moeten leggen in de chirurgische vingers van president Santokhi om de complexe, lugubere openhartoperatie succesvol te volbrengen. Ik verbaas me soms ook om de ongebruikelijke moves op het schaakbord, maar ik verklap u een geheim; POTROS Santokhi heeft een interessante afwijking, hij heeft een uitzonderlijk geheugen voor winnende schaakzetten. Suriname staat schaakmat, 99 problems!

Dr. Ashwin Ramcharan RO