Ingezonden: Chaos en geldverspilling in ruimtelijke ordening

Woonwijken worden uit de grond gestampt en de overheid mag naderhand de gevolgen ervan bekostigen. Is het de schuld van de verkavelaar of is het gebrek aan langetermijnvisie van de overheid?

Het is bijna niet te geloven dat het nog steeds mogelijk is een willekeurig gebied te verkavelen, zonder enig inzicht in een duurzaam bestemmingsplan. De verkavelaar hoeft zich niet druk te maken over de riolering en afvoer op reeds bestaande systemen. Hij hoeft aan geen enkele ruimtelijke of milieutechnische voorwaarde te voldoen om een lening van de bank te krijgen. De samenleving stelt geen enkele eis omtrent ruimtelijke ordening, maar faciliteert en ondersteunt in alle benodigde nutsvoorzieningen.

Gevolg: vergroten van ruimteconflicten, onveiligheid, emissies en congestie door autoverkeer, wateroverlast door gebrek aan goede klimaatbestendige waterberging systemen, tekort aan scholen, tekort aan recreatie en nutsvoorzieningen in de directe omgeving, waardoor het noodzakelijke reizen het verkeer zwaar belast, met alle gevolgen van dien.

Ruimtelijke ordening
Bij duurzame ruimtelijke ontwikkeling staat de balans tussen sociale ontwikkeling, ecologie en economische ontwikkeling centraal. Ruimtelijke ordening is het aanpassen van samenleving en ruimte, een proces waarbij met een groot aantal spelregels de ruimte planmatig wordt benut en ingericht. Daaronder vallen ook bundeling van verstedelijking en openhouden van landschappelijk waardevolle gebieden.
Zal het Bouterse/Ameerali lukken een bestemmingsplan te maken zodat een verkavelaar weet waar hij aan toe is? Is het geen tijd om bepaalde gebieden te kenmerken als groengebied, woongebied, industriegebied, landbouw- of recreatiegebied?
De regering heeft het steeds over bezuinigingen, maar is er al een studie gemaakt van wat een ombuiging van geldstromen door een simpel bestemmingsplan zal opleveren? Particulieren worden verantwoordelijk door te helpen investeren in een duurzame inrichting van ons/hun leefmilieu. In dit scenario is het niet meer mogelijk commercieel te verkavelen, zonder te herinvesteren in een betere, schonere leefomgeving. Commercieel gewin, terwijl de samenleving moet opdraaien voor de gevolgen van het verkavelen behoort dan tot het verleden.

Zo zou Bouterse/Ameerali een paar voorwaarden kunnen scheppen voordat zij overgaat tot het verlenen van vergunningen aan verkavelaars. Dit zou aan de hand van een eenvoudige quickscan kunnen gebeuren:
• wat is de beoogde leeftijdssamenstelling,
• is er ruimte gereserveerd voor een school,
• is er ruimte gereserveerd voor recreatie voor de jeugd,
• is er ruimte gereserveerd voor eventuele ondernemers, dus ook huisartsen, apotheken, sportcentra, etc.
• op welk afvoersysteem is de waterhuishouding aangesloten en wat is de afvoer capaciteit
• is er een verplichte verdeling van 30% huur woningen en 70% verkoop van percelen (zogenaamde solidariteitsbeginsel).

Door deze zeer eenvoudige quickscan te gebruiken, zal duidelijk worden dat de problemen rondom verkeer, huisvesting, milieu en criminaliteit significant verminderen. Met als neveneffect, een vermindering van staatsuitgaven op korte en vooral lange termijn.

John Brewster