Suriname blinkt uit in de Zuid-Amerikaanse regio en daarbuiten met een eigenaardig 'ontwikkelingsmodel'. Een totaal ander model dan dat van de USA en West-Europa waar bijvoorbeeld het relatief homogene Nazi Duitsland qua bevolking en huidskleur het toonbeeld was van racisme, dehumanisering en destructie in de vorm van 'rassenhaat' en volkerenmoord. We zijn in Suriname geen homogene natie volgens het Europese ideaal, maar we hebben samen toch een beter in elkaar zittende samenleving gecreëerd. 

Surinaamse kunstenaars (inclusief cartoonisten) en het maatschappelijk middenveld zijn de dragers van de natiecreatie en de principes waarop onze culturele diversiteit is gebouwd. Het Surinaamse model is ook verankerd in hoe bijvoorbeeld schoolkinderen harmonieus en respectvol in diverse klederdrachten inhoud geven aan de afzonderlijke etnische of religieuze nationale feestdagen. We moeten voorkomen dat met het ondoordacht 'wegslaan' van een enkele cartoon en cartoonist, wij alle planken van het diversiteitsfeest misslaan, enkel en alleen door politiek machtsstreven.

Frantz Fanon analyseerde  het racisme en spreekt van minachtingsracisme wanneer zijn object (de onderdrukte zwarten) tot een minimum wordt gereduceerd. Vooral tegen deze vorm van racisme kwam verzet van Mandela in Zuid-Afrika en Martin Luther King in VS, wat een heel ander context is dan de Surinaamse situatie. Om scherp te blijven en de positieve wording van onze cultureel diverse samenleving verder uit te bouwen, moeten we de context en vormen van het minachtingsracisme goed begrijpen. De cartoonist mag dan ook in geen geval van racisme worden verweten.

Modern wetenschappelijk onderzoek wijst uit dat de kenmerken (zoals lichaamslengte, schedelindex en huidskleur) geen houvast bieden om deze rasindeling nog te handhaven. Conclusie: Alle mensen komen uit Afrika, dus er is maar één menselijk ras met haar oorsprong in Afrika. 'Ras' legt sterk de nadruk op uiterlijke en erfelijke eigenschappen om groepen mensen van elkaar te onderscheiden en is nauw verbonden met het wetenschappelijke racisme in 19e-eeuws Europa. Etniciteit verwijst naar een groep die zich verbonden voelt door een gemeenschappelijke culturele en historische achtergrond. 

Om veranderingen in de etnische verhoudingen te begrijpen, moeten we culturele van politieke etniciteit onderscheiden. Politieke etniciteit is verbonden met de politieke verdeling en toewijzing van hulpbronnen waarbij etniciteit wordt vertaald in termen van concurrentie, verdeling en conflict. De stoelendans om verdeling van posten spreekt boekdelen. Culturele etniciteit daarentegen is verbonden met uitingsvormen zoals religieuze activiteiten en herdenkingsactiviteiten. Hierdoor wordt de identiteit van een bepaalde groep zichtbaar. Culturele en politieke etniciteit kunnen gelijktijdig maar ook afzonderlijk voorkomen in verschillende situaties. Soms kan er ook een ommekeer zijn in de zin dat er een periode is waarin politieke etniciteit helemaal 'walst' over culturele etniciteit, iets wat we moeten voorkomen.

In Suriname wordt etniciteit reeds lang gebruikt voor politieke mobilisatie zonder dat dit heeft geleid tot etnische conflicten, vooral omdat alle etnische groepen minderheden zijn en we gezamenlijk een ingebeelde culturele diversiteit hebben gecreëerd. Historisch is er een zekere volgorde van etnische bundelingen die vaak worden beschouwd als processen van emancipatie. Eerst bundelden de mulatten zich tegen de Nederlandse koloniale machthebbers, de donkergekleurde Creolen bundelden zich binnen de NPS onder leiding van Jopie Pengel, de Hindostanen onder Jagernath Lachmon in de VHP, en de binnenlandbewoners deden dat met de in 1973 opgerichte Bosneger Eenheids Partij (BEP) en daarna kwam de ABOP erbij.

Met de 10 'gouden' zetels heeft de ABOP-PL een strategische politieke wippositie ingenomen (een ander mogelijke regering met de 16 zetels rijke NDP zou op een tekort stuiten om bijvoorbeeld  te kunnen kiezen Ronnie Brunswijk als president en een NDP vicepresident in de VVV). De cartoon van de huidige vp past niet in de ingebeelde reuzensprong van Ronnie: van Assembleelid naar Assembleevoorzitter, vervolgens VP… en ten slotte ZIJNE EXCELLENTIE VAN DE REPUBLIEK SURINAME, het ingebeelde eindstation. 

Ondertussen zit de politieke top in een spagaat - een ingewikkelde positie waarin drie politieke elites verkeren die zich gedwongen voelen rekening te houden met tegengestelde belangen. ABOP heeft in de ontstane spagaat (Brunswijk- Bouterse; Brunswijk-Santokhi; en Bouterse-Santokhi) zich in een positie gemanoeuvreerd, met een droombeeld van ZIJNE EXCELLENTIE DE PRESIDENT, dat in de race naar het hoogste ambt geen 'negatieve' cartoon van de huidige 'zijne excellentie de VP' verdraagt.

Terwijl de vp de verontschuldigingen van de directeur van Dagblad Suriname en de cartoonist accepteerde, riep hij sportief de samenleving op om hieruit lessen te leren en als één Suriname door te gaan. Was dit gedoe een enorme storm in een glas water? We moeten leren uit machtsdrang binnen het populisme van de vorige regering en de huidige consensus regering, en enge concurrentie om posities voor kennissen in het staatsapparaat. Dit  mag nimmer culturele etniciteit (inclusief cartoons) tot boosdoener maken van een politiek spanningsveld en de aandacht afleiden van het kernvraagstuk: ontwikkeling. Er is maar één sleutel tot ontwikkeling: kennis en competenties en niet incompetente kennissen of een door machtsstreven gedreven storm in een glas water. Als machtsdrang dominant blijft is Suriname in de aap gelogeerd.