Ingezonden: Vuilsmijterij in de VHP

Met bijzondere interesse en ingenomenheid, maar nogal eens met stijgende verbazing en een open mond, lees ik de recent gepubliceerde artikelen, beluister ik de geventileerde meningen en bezie ik de opgezette politieke acties op weg naar de bestuursverkiezing van de VHP.
Veel van de stof is afkomstig van wat men zou kunnen noemen zelfverklaarde politiek analisten en opiniepeilers, gelukszoekers, kapitalisten met dubbele agenda, pseudo-gender minded politicians, regelrechte opportunisten en niet te vergeten de groep politieke zigeuners die aan hun eigen eindeloze politieke omzwervingen geen halt kunnen toeroepen.

Zou ik me blindstaren op de eerdergenoemde groep dan zou ik geen deel meer wensen uit te maken van de VHP en zou ik mijn 20-jarige bijdrage aan de VHP staken. Maar er is iets wat mij moveert en dat is de eerlijke mening van de oprechte en de rasechte VHP’er. Want in deze voor de VHP woelige tijden geef ik mij goede nota van de meningen van degene die de VHP decennialang trouw hebben gediend en ondersteund in goede en slechte tijden en die hun hoofd hebben gebogen voor de beslissingen die het hoofdbestuur altijd heeft genomen.
De mening van die VHP’ers is voor mij van onschatbare waarde. Ik heb het dan over Die VHP’er die in alle eenvoud
- op zoek is naar bestaanszekerheid in dit land,
- elke dag onder zeer moeilijke en steeds verslechterende financieel-economische omstandigheden, het hoofd boven water tracht te houden,
- elke dag op een wrede wijze geconfronteerd wordt met de verruwde criminaliteit en het daarmee gepaard gaande onveiligheidsgevoel
- wanneer hij dwars door zijn dagelijkse overlevingsstrijd er aan toe komt om erover na te denken, smacht naar eerlijk en oprecht leiderschap, naar transparantie, naar een luisterend oor voor haar noden, naar duidelijkheid , naar een onthechte, integere, hardwerkende en gevoelige VHP-leider.
De vraag naar nieuw leiderschap is tegelijkertijd de vraag welke richting de VHP wenst op te gaan.

Persoon en niet beleid centraal
Is het van krabbenmentaliteit naar opbouwend kritiek? Is het van sprinkhanenpolitiek naar pragmatisch beleid? Is het van miskenning van bijdragen van trouwe Vhp’ers naar waardering voor die VHP’ers? Is het van populisme in de politiek naar rationeel leiderschap?Is het van de Almachtige VHP voorzitter naar de democratische VHP voorzitter? Is het van dynastievorming naar democratie?
In al de geventileerde meningen over de op handen zijnde bestuursverkiezingen van de VHP c.q. de nieuwe voorzitter van de VHP, die ik de laatste tijden door me keel en oren gedouwd krijg, staat NIET de VHP’er centraal staat. Hier staat centraal de torenhoge ambities van functiejagers, de financiële belangen van kapitalisten en de persoonlijke belangen van loyalisten.
En vergist u zich niet, we hebben het dan niet over loyalisten van de VHP maar loyalisten van individuen binnen de VHP. Loyalisten van wie niet bekend is waar ze mee bezig zijn, met welke agenda zij bezig zijn en in welk avontuur zij hun idolen of de VHP wensen te storten.De verfoeilijke ‘yo hari jo trusu’ die men bezig is tentoon te stellen verdient absoluut geen schoonheidsprijs.

Voorop dient gesteld te worden dat een waardige beleving van de democratie onder andere met zich meebrengt het recht op vrije meningsuiting, behoudens de beperkingen die de wet oplegt. Zo is het uitspreken van een voorkeur naar mijn mening een zuiver persoonlijke aangelegenheid en dient, indien op een respectabele manier gedaan, gerespecteerd te worden.
Mij moet evenwel van het hart dat de afgelopen periode het bijna ordinair gekijf zich slechts geconcentreerd heeft op de persoon van de nieuwe voorzitter van de VHP. Over bijvoorbeeld de inhoud en uitvoering van het gewenste nieuw beleid wordt met geen woord gerept. Zelfs onze intellectuelen laten het op dat punt helemaal afweten. Men concentreert zich uitsluitend op de positie en de persoon van de voorzitter terwijl men niet schijnt te beseffen dat men hiermee heel erg dik onderstreept het systeem dat men juist niet wenst te hebben namelijk het systeem waarbij de positie van de voorzitter een Almachtige positie is in plaats van een democratische en de persoon van de voorzitter gelijk is aan God. Met andere woorden degenen die het hardst gillen om verandering, wensen die verandering niet. Ik laat dat voor het geweten van die mensen, die zich VHP’er noemen doch nog niet in voldoende mate beseffen welke de eigenschappen zijn van een waardige VHP’er.

Waarom Randjietsingh
Waar ik zwaarder over val is de wijze waarop potentiële voorzitterskandidaten worden besproken. Neemt u nou het door individuen bespreken van bijvoorbeeld de heer Radjkoemar Randjietsingh. Mijn politieke carrière is begonnen ten huize van dhr. Randjietsingh als onderdeel van een verjongingsbeleid dat door de VHP begin jaren ’90 werd ingezet. Dhr. Randjietsingh heeft mijn strijdvaardigheid tegen onrecht een forum gegeven, een plaats gegeven en bracht mij een aantal waarden bij, waarbij hij mij indoctrineerde dat principes niet te koop zijn en onder geen beding opgegeven dienen te worden: ‘do not compromise your principles’ is een van zijn leuzen die mijn vorming, mijn referentiekader en mijn wereldbeeld hebben bepaald.

Wanneer wij de historie van dhr. Randjietsingh de revue doen passeren zien wij een districtsjongen uit een arme landbouwersgezin in zijn studententijd propaganda voeren voor de VHP en met de tijd steeds enkele trappen hoger klimmen in de geledingen van de VHP tot zijn ondervoorzitterschap. Wij zien hem met beurzen studeren aan buitenlandse universiteiten zoals Milieukunde aan de Loughborough University of Technology en Petroleum Law aan de University of Dundee in Schotland. Wij zien hem zijn opleiding tot meester in de rechten voltooien. Wij zien hem in de woelige jaren ’80 op instructie van de VHP , het ministerschap aanvaarden en een bijdrage leveren aan het herdemocratiseringsproces. Wij maken hem in de jaren ’90 mee als een zeer dynamische minister van Openbare Werken die heeft getracht dat ministerie te herstructureren. Wij zien hem vanaf 1996, een onafgebroken periode van 14 jaren als volksvertegenwoordiger zich bewegen onder het VHP volk, op alle mogelijke en onmogelijke tijdstippen en momenten. Wij zien hem thans als oppositieleider leiding geven aan een zeer zware operatie in De Nationale Assemblee, want zoals u weet staat de democratie ook daar onder grote druk.
Wat mij als VHP-jongere altijd heeft aangesproken is de verve, de onvermurwbaarheid, de verbetenheid waarmee dhr. Randjietsingh elke strijd heeft gevoerd.

Of het nou strijd is geweest voor verjonging in de partij, voor includeren van vrouwen in de partij, voor her- democratisering, voor een middel van bestaan voor sociaal zwakkeren en minderbedeelden, voor de belangen van de eenvoudige landbouwer, de arme huisvrouw, de alleenstaande moeder of strijd voor de belangen van de natie als geheel. Kortom een potentiële voorzitterskandidaat die zijn sporen door decennialang hard werken heeft verdiend. Laten wij Vhp’ers aan de vooravond van de bebstuursverkiezingen van de VHP beseffen dat we met zijn allen een bijzondere verantwoordelijkheid delen,

Laten we beseffen dat de voorzitter van de VHP op een democratische wijze zal worden gekozen en de eerste is onder de gelijkgerechtigden,
Laten we beseffen dat de partij in haar 62 jaren een immense bijdrage heeft geleverd aan deze natie en dat de VHP een conditio sine qua non is in de Surinaamse politiek,
Laten we beseffen dat deze partij waarborg heeft gestaan voor de rechtstaat en de indamming van de criminaliteit,
Laten we beseffen dat de verdeeldheid in de VHP slechts de ondergang van de VHP tot gevolg kan hebben,
Laten we beseffen dat de VHP voor grotere strijd en uitdagingen staat in aanloop naar de volgende algemene vrije en geheime verkiezingen van deze natie,
Ik roep daarom u allen op uw geweten en uw discipline tot uw spreekbuis te maken en deze verkiezingen op een ordentelijke, maar bovenal waardige en respectvolle wijze tegemoet te treden.

LEVE DE VHP/ VHP ZINDABAD!

MR. DRS. Sharmila Kalidien-Mansaram