Ronnie Brunswijk, de nieuwe voorzitter van De Nationale Assemblee. (Foto: Ranu Abhelakh)
De bloedserieuze race naar de verkiezingen, met alle Covid-beperkingen, is moeizaam geweest. Dit hobbelige proces kenmerkte zich door veel wantrouwen, slechte organisatie van de verkiezingen en stress. Tot het laatste moment werd er getwijfeld of de verkiezingen wel zouden doorgaan, hoewel de president tijdig kenbaar had gemaakt dat uitstel niet nodig was. Op de dag van de verkiezing ging het er nog rommelig aan toe en de resultaten - waar het vooral om ging - kwamen niet tijdig binnen. In de nasleep van het binnenhalen van de resultaten hebben mensen zelfs slapeloze nachten doorgebracht in de Anthony Nesty Stadion, waarbij dc Mike Nerkust heel veel heeft moeten ontgelden. 

De verkiezingsuitslag is een grote overwinning geworden voor de VHP en de ABOP. Die hebben ook het voortouw genomen om te komen tot coalitievorming. Tegelijk hadden beide partijtoppers ook contact met de NDP - al dan niet om te praten over een geruisloze overdracht. Maar in de politiek gaat het bij velen om machtsbehoud, dus is het totaal onlogisch als de zetels niet flink opgeteld en afgetrokken zijn. De VHP kon op 26 komen en de NDP kon dat aantal ook halen. Samen hebben ze meer dan twee derde meerderheid, maar de degens waren te vaak gekruist en de volksuitspraak kon niet worden genegeerd. 

De korte historie van de samenwerking tussen VHP, ABOP, NPS en PL heeft echter een deuk gekregen. De huid van de beer was al verkocht, nog voor er een regeerakkoord was. Ministeries en strategische posten werden grif verdeeld onder de vier. In plaats van te bezuinigen, zijn er zelfs ministeries gesplitst en uitgebreid. De kritiek bleef niet uit. Het vertrouwen in de combinatie begon te wankelen toen ABOP terugkwam op het besluit om het nieuw gecreëerde ministerie van Olie en Gas op te doeken en alles bij het oude te houden. De NPS vindt het uiteraard beter om in de coalitie te zitten dan samen met de NDP de oppositiebanken te delen. 

Ronnie Brunswijk, de sterke man bij ABOP, heeft bijzonder goed gedeald. Hij kon bij de NDP veel krijgen, dus vond Chan het nodig om hem zoet te houden. Hij is nu als eerste in positie en heeft de hamer in handen, waarmee hij ferm kan timmeren. Brunswijk is gekozen als voorzitter van De Nationale Assemblee, een hamer die in de tijd van Papa Lach nooit uit handen is gegeven. Het is inderdaad een mijlpaal dat Brunswijk het zover heeft geschopt. Van Jungle Commando, een veroordeling in Nederland en eentje in Frankrijk, heeft hij het gebracht tot voorzitter van het hoogste college van Staat. De plek waar de wetten worden gemaakt, die in het verleden aan flarden zijn getrapt. 

Lang terugkijken naar het verleden heeft geen zin, omdat de politieke realiteit is dat Brunswijk bij enkele kandidaatstelling, voorgedragen door 33 coalitieleden de hamer van het parlement van de republiek Suriname mag hanteren. De NDP heeft niet eens voor de vorm een tegenkandidaat gepresenteerd. Daaraan zal er zeker ook een politieke reden kleven. Nu gaat het om de race naar het presidentschap, het vicepresidentschap en het benoemen van ministers. 

Al heel gauw blijkt dat velen die macht ruiken 'Red Su' vergeten en over elkaar struikelen voor een positie. Brunswijk - de kleine jongen van Bendekondre - kan nog steeds niet geloven dat hij de voorzittershamer mag hanteren. Het is te mooi om waar te zijn, dus waarom dan ook niet het vicepresidentschap in één adem, denkt hij. Hopelijk heeft hij de waarde van de hamer in zijn hand geproefd en het gewicht gevoeld van een voordracht door 33 personen en bij enkele kandidaatstelling gekozen te worden. Het is te hopen dat hij zijn geluk nu niet gaat tarten. De voorzittershamer hanteren is een eer die je te beurt is gevallen met slechts 10 gecombineerde zetels. Meneer de voorzitter, tel vooral uw zegeningen.

Nita Ramcharan