Gebrekkige vakkennis en niet-rationeel toepassen van op evidence gebaseerde medische zorg m.b.t. de verspreiding van Covid, kan de alarmerende situatie waarin Suriname nu verkeert, verergeren. De (gezondheids)autoriteiten belemmeren essentiële sociale en economische activiteiten van burgers bij zonsondergang. Niet één wetenschappelijke studie is bekend waaruit af te leiden is dat de avondklok een (correcte) Public Health interventie is. Geen van de door Covid zwaar getroffen landen heeft de avondklok als preventiemaatregel toegepast. Door dit in Suriname wel te doen, maken we ons in negatieve zin, uniek.

De nadelen van de avondklok, ontwrichting van het economisch en maatschappelijk leven, ervaren we met z’n allen, maar ook de kans op verspreiding van het Coronavirus neemt hierdoor toe. Er zijn nu, voor de noodzakelijke dagelijkse activiteiten buitenshuis, veel minder uren beschikbaar met als gevolg een grotere kans op ‘overcrowding’ en daarmee op de overdracht van het virus door een onverantwoordelijk(e) sujet (patiënt) aan gezonde mensen.

Bij experts in de wereld bestaan tegenstrijdige opvattingen over de wijze waarop een besmetting met het Coronavirus kan plaatshebben. We weten dat besmetting (bijna?) altijd, zoals bij alle andere luchtweginfecties door hoesten van patiënten in de buurt van gezonde mensen plaatsheeft. Als onze gezondheidsautoriteiten echter het accent verleggen naar uitzonderlijke besmettingsmogelijkheden, o.a. via handen en slijmvliezen buiten de luchtweg, dan wordt daarmee vooral angst gecreëerd. Recent moest een sporthal, de dag nadat een besmette persoon daar aanwezig was, eerst grondig ontsmet worden, voordat die weer ‘veilig’ betreden kon worden. Grotere onzin is moeilijk denkbaar.

 

De opvatting: bij Covid is alles mogelijk, maakt de burger onzeker en angstig. Hij krijgt instructies om thuis te blijven. Als hij eruit móet, zal hij iedereen, ongeacht (griep) klachten of niet, als besmettelijk beschouwen. Al heeft niemand enig griepverschijnsel moeten o.a.  (groot)ouders hun (klein)kinderen op afstand houden.

Deze opvatting dat ook asymptomatische personen voor hun omgeving besmettingsgevaar opleveren, is niet op klinische studies gestoeld. Natuur- en scheikundigen vergeleken het gedrag van (an)organische fijnstof met dat van virusdeeltjes en concludeerden dat Coronavirus mogelijk ook over grotere afstanden, door de wind, kan worden vervoerd. Ook zijn er experts die beweren dat virusdeeltjes in de ademlucht kunnen zitten en door luchtverplaatsing worden verspreid, of gedurende langere tijd in de lucht blijven hangen, wachtend op het slachtoffer dat ze inhaleert.

De idee dat we in een oorlogssituatie verkeren en dat militairen/veiligheidsdiensten daarom de ruggengraat moeten vormen van de Coronaviruspreventie, is fout. Wij krijgen als burgers van Suriname de schuld dat we door ongehoorzaamheid: onvoldoende handen wassen, afstand houden, … nu een uitbraak hebben. 

Als er schuldigen aangewezen moeten worden, dan zijn het de personen met Covid-klachten die uit huis gaan en door hoesten anderen besmet hebben én de autoriteiten die in de voorlichting schromelijk tekortschoten door niet te benadrukken dat zieke (hoestende) mensen verantwoordelijk zijn voor de verspreiding.