Onze burgerlijke vrijheden zijn opgeschort met nauwelijks een gejammer van protest. Stichting 8 december 1982 vindt dat onze vrijheid op het spel staat in deze lockdown. Politici zijn er om moeilijke beslissingen te nemen, door al het deskundige advies af te wegen en een beleid te kiezen met de minst slechte uitkomst, afhankelijk van de beschikbare opties. Maar in de huidige crisis over het coronavirus is er blijkbaar nauwelijks aandacht besteed aan de schadelijke gevolgen van drastische inmenging in onze burgerlijke vrijheden. 

Sinds de aankondiging van de landelijke sluiting op 13 maart, hebben we geen recht op vereniging meer gehad en daarom zijn politieke partijen, vakbonden, bedrijven en alle andere vormen van organisatie ernstig verstoord. Dit is gebeurd met nauwelijks een gejammer van protest van de politieke klasse. Erger nog, het wordt toegejuicht door rechtse krachten, met hun schrille roep om afsluitingen en straffen voor mensen die volkomen wettige activiteiten ondernemen. Gelukkig zijn er nu stemmen opgekomen over bijzonder domme voorbeelden van intimidatie door de politie en juristen die vraagtekens plaatsen bij het besluit om de avondklok in te stellen en steeds  te verlengen.Volgens de juristen komt  de avondklok neer op een flagrante schending van het recht op persoonlijke vrijheid van alle burgers.  

Hoe kan de Surinaamse regering een redelijk beleid voeren? Wanneer je deze vraag stelt, is het antwoord meestal om de vragensteller te verpletteren met beschuldigingen van het spelen met mensenlevens. De basis veronderstelling hier, tot dusver grotendeels onbetwist, is dat we het er allemaal over eens zijn dat we zullen steunen ‘wat er ook voor nodig is’ om levens te redden van deze nieuwe coronaziekte. Het enige goede aspect van dit huidige virus is dat de meeste mensen het zullen opvangen en herstellen. Dit is niet zoals de wereld waarin onze ouderen opgroeide, waar veel ziekten waren, die veel voorkwamen en waarschijnlijk een 'doodvonnis' waren. 

Als het virus een ander aspect had en veel meer mensen zou doden die het opving, dan zouden de beperkingen die nu aan onze burgerlijke vrijheden worden opgelegd, een redelijke en evenredige reactie zijn. Maar de Stg 8 december 1982 betoogt dat onder deze omstandigheden de beperkingen niet alleen in principe verkeerd zijn, maar ook door het instorten van de economie een veel slechter resultaat op lange termijn zal opleveren voor de samenleving als geheel. Het leven van jongeren wordt het meest geruïneerd door het beleid van lockdown, en als dit begint te bijten, zullen ze beginnen te vragen of het redelijk was dat hun leven massaal werd geruïneerd, zodat de politici konden zeggen dat we bezig waren ' koste wat het kost'. De Stichting is daarom zeer ingenomen met het  Nationaal Plan’ voor normalisatie en herstel dat is ingediend door de VSB aan de regering.