Het artikel Cybercrime in Suriname steeds agressiever van dhr. Sitaram heb ik vol belangstelling gelezen. Ook heb ik opgemerkt dat het effect heeft gehad aan de hand van de publicaties die daarna volgden. Alleen vond ik dat dhr. Sitaram toch nog te optimistisch is over de huidige stand van zaken; ik kan u uit eigen ervaring ervan verzekeren dat de situatie veel erger is dan velen vermoeden.

De grootste bedreiging in de 'samenleving', waar ook ter wereld, blijft de roverheid -- ook op het gebied van cybersecurity. Aankloppen bij roverheidsinstanties voor een oplossing is water naar zee dragen. Wereldwijd maken zij zich het meest schuldig aan het bespioneren van mensen en inbreken in hun privacy en hebben ze de meeste resources daarvoor tot hun beschikking. Lokaal is in het verleden vaker in het nieuws geweest dat de communicatie van mensen werd afgetapt. Dhr. Guno Castelen heeft bijvoorbeeld jaren geleden hierop gewezen. Maar ook in het buitenland zien we hetzelfde. Denk maar aan hetgeen ex-CIA contractor Edward Snowden niet zo lang terug heeft geopenbaard m.b.t. de grootschalige surveillance door de Amerikaanse roverheid. 

Vooral het feit dat de Amerikaanse roverheid (via Microsoft, Google, Facebook, Apple en andere bedrijven) real-time toegang heeft tot privé data en communicatie van gebruikers wereldwijd en dat ze dat ook gebruiken voor chantage. In China geeft de roverheid openlijk toe dat alle communicatie real-time afgeluisterd wordt, en waar ze dat nodig achten, meteen wordt gecensureerd. 

Vandaag is het alleen maar makkelijker geworden voor roverheden om eenieder te bespioneren door de technologische ontwikkelingen. Ook lokaal is dit het geval en wordt dit steeds erger door de import van de Chinese 'Surveillance Staat'. Roverheden hebben er belang bij om eenieder zwak en afhankelijk te houden; m.a.w. het is in hun voordeel als mensen zich niet kunnen beschermen tegen hun aanvallen, en dat geldt ook op het gebied van cybersecurity. Vandaar ook de roep van politici in verschillende landen (waaronder de VS, Engeland en Australië (the Five Eyes) om het gebruik van encryptie aan banden te leggen en zelfs om opzettelijk openingen ('back doors') te laten in de beveiliging (van hardware en software) waarlangs ze alsnog de communicatie van mensen kunnen aftappen. Ze halen daarbij steeds als redenen aan het “bestrijden van terrorisme” en het “beschermen van de kinderen”, en laten voor het gemak achterwege dat ze wereldwijd zelf de grootste oorzaak zijn van terrorisme en kindermisbruik. 

Na de roverheid vormen Internet Surveillance Providers (ISPs) de grootste bedreiging op het gebied van cybersecurity. Los van het feit dat deze bedrijven via 'wetgeving' gedwongen worden om spionage mogelijk te maken (art. 33 Wet Telecommunicatievoorzieningen), nemen ze het vaak genoeg niet al te nauw met de veiligheid van hun klanten. En als u denkt dat de bedoelde spionage faciliteiten niet misbruikt (kunnen) worden tegen u bent u bijzonder naïef. 

Waar men in andere landen tegenwoordig erg voorzichtig is met het doen van zaken met Chinese bedrijven zoals Huawei, zien we dat lokaal steeds meer projecten gegund worden aan dat bedrijf. Dit terwijl Chinese bedrijven via de Chinese 'wetgeving' gedwongen worden om mee te werken aan 'contraspionage' activiteiten van de Chinese roverheid. Geen wonder dat bepaalde landen nu bang zijn om zaken te doen met Chinese bedrijven omdat dit een groot cybersecurity risico met zich mee brengt. Zoals ik maanden geleden aangaf, zou het me niet verbazen als de Chinese roverheid in staat is om alle communicatie in Suriname via Telesur te monitoren, waarschijnlijk zelfs in real-time.

Finite State, een bedrijf gespecialiseerd in cybersecurity onderzoek, heeft in juni 2019 een veiligheidsevaluatie van de producten van Huawei vrijgegeven en hun bevindingen zijn zeer negatief. In hun woorden tonen de resultaten van hun analyse aan dat “Huawei-apparaten kwantitatief gezien een hoog risico vormen voor hun gebruikers.” Niet alleen bleek dat verschillende hardware- en softwareproducten van Huawei zo lek zijn als een zeef, maar ook het gevaar vanuit de Chinese roverheid wordt uitvoerig besproken. 

Is de Surinaamse roverheid niet op de hoogte van deze zaken, of zien ze dit juist als een voordeel om nog meer macht uit te kunnen oefenen op de lokale bevolking? Het antwoord op deze vragen is niet moeilijk; we hoeven alleen maar te kijken naar wat zich heeft afgespeeld vorig jaar in Oeganda en Zambia. Daar hebben lokale roverheden, met assistentie van medewerkers van Huawei, ingebroken op telefoons van leiders van oppositionele groeperingen en al hun versleutelde communicatie via WhatsApp en Skype kunnen aftappen. Hierdoor konden ze de oppositie steeds een stapje voor zijn. 

Zoals een artikel van The Wall Street Journal (Huawei Technicians Helped African Governments Spy on Political Opponents aangeeft: “In een van de kamers van het Oegandese politiebureau heeft Huawei zijn rode logo aan de muur bevestigd. "Ze leren ons om spyware te gebruiken tegen veiligheidsbedreigingen en politieke vijanden," zei een ambtenaar van de eenheid.” Lees het artikel volledig en huiver van wat allemaal mogelijk is.

Zoals Nathan Fraser zei zijn er “twee soorten mensen in de wereld: Mensen die denken dat de [r]overheid het beste met hen voorheeft en mensen die nadenken.” Wees op uw hoede.