De diplomatie – net zo oud als de mensheid - heeft een lange weg afgelegd vanaf het eerste moment dat de 'wetende mens' besefte dat er niet meer onderhandeld zou kunnen worden als de boodschapper werd opgegeten; het was dus beter de boodschap aan te horen. De boodschapper is tegenwoordig een diplomaat. De contouren van de diplomatie begonnen zich af te tekenen reeds ten tijde van de Farao’s, Canaan (Fenicië), de Griekse stadsstaten, het oude India (Arthashastra), het Ottomaanse en Byzantijnse Rijk en het Middeleeuws Europa naar de huidige vormen van diplomatie. Hierin kunnen specifieke accenten worden gelegd zoals: de economische diplomatie, publieke diplomatie, migratie diplomatie, milieu diplomatie, small state diplomacy and peer to peer diplomacy.

In een continu proces van aanpassingen ontwikkelde de diplomatie zich tot een algemeen systeem dat bij het Congres van Wenen in 1815 de erkenning kreeg als een apart en specifiek  beroep met haar eigen voorschriften, regels, conventies en protocollen en duidelijk onderscheiden van het beroep van de politicus.

In de afgelopen 30-50 jaar hebben andere 'soorten diplomatie' zich ontwikkeld waarbij onder meer dieren worden gebruikt om diplomatieke relaties te cultiveren. Sommigen zijn kenmerkend geworden voor enkele landen zoals:

- de Koala diplomatie van Australië;

- de Olifanten diplomatie van Sri Lanka;

- de Chinese Panda diplomatie geïnitieerd door Mao Zedong;

- de Kanonneerboot diplomatie, vaak gebruikt door de Verenigde Staten;

- de Cricket diplomatie tussen India en Pakistan;

- de Ping Pong diplomatie tussen de Volksrepubliek China en de Verenigde Staten;

- de Stadion diplomatie van de Volksrepubliek China in Afrika en India in Guyana;

- de Gastro diplomatie van Thailand en Zuid Korea;

- de Digitale diplomatie door gebruik van sociale media, zoals tweets van regeringsleiders;

- de Schuldenval diplomatie door de Volksrepubliek China die enorme leningen aan arme landen verschaft, wetende dat die landen niet kunnen terugbetalen; zo verkrijgt China buitenlandse eigendommen! 

Bestaat al heel lang, in sommige delen van de wereld komt het meer voor dan in andere delen. In het toenmalige Oost- Europa omhelsden de communistische leiders bij de wederzijdse bezoeken elkaar. De omhelzingen gingen soms ook gepaard met kussen op de lippen, die betiteld werden als de Socialist Fraternal Kiss of the Brotherly Kiss. Bekend zijn de kus-op-de-lippen foto’s van Leonid Brezhnev en Erich Honecker in 1979 en tussen Mikhael Gorbachev en dezelfde Honecker in 1985. Ook in Midden en Zuid Amerika sloegen de generaals die de macht grepen veelvuldig de armen om elkaar, het was of zij elkaar moed inspraken van “volhouden collega-dictator, wij overleven het wel, wij laten ons niet weg demonstreren” In de Arabische wereld kent men ook de omhels diplomatie, daar is het meer een omhelzing waarbij men elkaar bij de schouders vasthoudt en elkaar op beide wangen zoent. Sommige staatshoofden,willen niet omhelsd worden, omdat omhelzingen soms een omen, veelal een slecht voorteken zijn . Dat wordt via de protocolaire kanalen van tevoren geregeld, het heeft misschien te maken met wat wij in Suriname 'krabita anu' noemen.

In India is de omhels diplomatie weer populair gemaakt door premier Modi. Hij omhelst alle wereldleiders, bij de omhelzing van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu noemde hij hem liefkozend my friend Bibi. Al omhelzend  wenste hij Donald Trump een tweede termijn toe. Eerder in 1983, zagen wij Indira Gandhi, tot haar grote schrik, een stevige brasa krijgen van Fidel Castro. Premier Atal Bihari Vajpayee omhelsde zijn Pakistaanse ambtgenoot Nawaz Sharif in Lahore in 1999 en als minister van Buitenlandse Zaken in de periode 1977 – 1979 was Vajpayee de gastheer in Nieuw Delhi van de Shah van Perzië (Iran), die op vlucht was vanwege de rebellie in zijn land.

Als omhelzingen soms een slechte omen zijn, kan gedacht worden aan Indira Gandhi, zij werd een jaar na de omhelzing vermoord in 1984, ook Nawaz Sharif werd kort na de omhelzing afgezet door generaal Musharraf, terwijl de Shah ruim een jaar na zijn ontmoetingen in India eenzaam stierf in Egypte in 1980. Netanyahu is het dit jaar al twee niet gelukt om weer premier te worden, hij wordt nu officieel beschuldigd van corruptie. Met de huidige onthullingen tijdens de impeachment procedure lijkt een tweede termijn voor Donald Trump ook niet zo vanzelfsprekend.

Aan het eind van de vorige eeuw had ons land een blauwe kikker in de dierentuin in Baltimore. Helaas veranderen deze okopipi’s van kleur als zij niet in hun natuurlijke omgeving zijn. De dierentuin vroeg naar een nieuwe blauwe kikker, Suriname was bereid weer één te sturen, maar wilde de oude kikker terug. Of dat gebeurd is, weet ik niet. Een blauwe kikker diplomatie kan een idee zijn om onze bilaterale relaties te cultiveren.

Het leek enige jaren geleden erop dat Suriname ook aan gastro diplomatie zou doen. Eén onzer ambassadeurs zou op zijn standplaats onze zeer lekkere 'grit bana soep' introduceren, maar het is er niet van gekomen.

In een categorie van wat Malcolm Toon noemt een bubbling diplomacy i.e. een blunderende diplomatie, waarbij men als onbekwaam overkomt, kan Suriname worden genoemd. Eerst  erkennen wij een land om het daarna in te trekken, ook verlenen wij agrément en dan wordt die weer ingetrokken. Zo komen wij onbekwaam, ja zelfs, potsierlijk over..

Als een blunder kan ook genoemd worden toen één onzer ambassadeurs recentelijk een persoonlijke visie over een gevoelige kwestie in de media etaleerde, welke getuigt van een gebrekkige diplomatieke kennis en inschatting van gevoeligheden zowel in ons land als in het gastland. En Buza zwijgt!

Ten slotte de Leen Diplomatie, die zich in de afgelopen negen jaren meester heeft gemaakt van Suriname waarbij de wereld wordt afgestruind met opo anu en ons land verworden is tot een bhikmanga (=bedelaars) democratie.