Vakbondswezen in Suriname moet streven naar wet op vakscholen

De vakbeweging in Suriname loopt ver, te ver achter op de ontwikkelingen die internationaal en nationaal gaande zijn. Ontwikkelingen zijn volgens Ronald Hooghart, voorzitter van de Centrale van Landsdienaren Organisaties (CLO), goed.

Ze kunnen echter ook zorgen voor ontwrichting van het normale leven en cultuurpatronen als de ontwikkelingen niet begeleid worden. Een wet op het vakbondswezen en vakscholing moet in de directe toekomst een prioriteit zijn om die ontwikkelingen goed te structuren. “Ik hoop dat deze 1 mei een nieuwe markering is voor de werkende klasse en dat we samen de toekomst tegemoet kunnen in een eenheid die we nog nooit te voren hebben gekend”, is de wens van Hooghart.

Gelijkwaardige behandeling
Hooghart zegt dat bij de viering van 'arbeidersdag' stil moet worden gestaan bij het ontstaan ervan. “In de wereld was er een situatie zoals dat was in de achttiende en negentiende eeuw. Toen werd de arbeidersklasse behandeld als werkvee en moest langer dan 16 uur per dag arbeid verrichten tegen een hongerloon. Tegenwoordig hebben we nog steeds die situatie hoewel in mindere mate. Maar nog steeds zijn er mensen die met het minimale rond moeten komen. De dag is er voor de arbeiders, de kapitalist en de werkgever om te bezinnen dat we allemaal mensen zijn die recht hebben op een gelijkwaardige behandeling in alle facetten van het leven”, zegt Hooghart.

Voor de CLO-voorman zijn er dringende vereisten en prioriteiten waarop de vakbeweging de komende periode extra aandacht moet besteden. Het vaststellen van een minimumloon is voor de vakbondsleider geen prioriteit maar een dringende vereiste. Hooghart wordt hierin ondersteund door alle andere vakbondsleiders. Daarnaast zijn eenheid en vakscholing dringende prioriteiten. “We moeten ons ontwikkelen in het arbeidsproces. Een ander knelpunt dat aangepakt moet worden, is het streven naar een zodanige gezondheidszorg waarbij de toegang beter en goedkoper wordt.” Hooghart pleit ook voor een realistische pensioenwet, die beantwoordt aan de eisen van de tijd.

Cultuurpatronen
Hooghart zegt dat de vakbeweging ook aandacht moet besteden aan cultuurpatronen die niet zijn meegegaan met de algemene ontwikkelingen. Zo zal gekeken moeten worden naar samenlevingsvormen en de effecten daarvan. Het huwelijk, concubinaat en andere vormen van partnerschap. “Vroeger was samenleven geen probleem. Nu is het met de nieuwe wetgeving en andere ontwikkeling een probleem voor de partner die achterblijft na het overlijden van de andere. Mensen blijven met niets achter. Trouwen is een aan ons westers opgedragen cultuurpatroon. Dit moet liever een vrije keus blijven in alle aspecten”, zegt Hooghart.