Brunswijk: Iedereen voelt de prijsstijgingen

Suriname is bezig met het doorvoeren van een Structureel Verbeterings Programma. Iedereen voelt het. Dit komt vooral tot uiting in de prijsstijgingen waarmee het volk dagelijks wordt geconfronteerd.

Dit zei Ronnie Brunswijk, fractieleider van A-Combinatie donderdag bij de behandeling van de regeringsverklaring. Hij wees erop dat veel groepen, individuen, kleine en grote bedrijven afhankelijk zijn van de overheid.
“Maar wat krijgen ze steeds van deze overheid te horen?? WE HEBBEN GEEN GELD. En mevrouw de voorzitter, wij geloven deze Overheid ook nog eens een keer”, aldus Brunswijk.

Kleine man de dupe
De politicus zei dat het hem pijn doet om te zien hoe kleine ambtenaren, zoals bijvoorbeeld de penitentiaire ambtenaren na jaren door overheden voor de gek te zijn gehouden, bijna nu weer aan dovemansoren moeten aankloppen. Gelukkig hebben ze nog een kleine 'krabkraboe' kunnen krijgen, zei Brunswijk. Hij merkte op dat dat kleine bootsmannen die maandenlang kinderen in het binnenland hebben vervoerd, nog steeds niet aan hun eerlijk verdiend geld kunnen komen. Volgens Brunswijk is er nog steeds een achterstand van niet minder dan vijf maanden, terwijl voor de bushouders in de stad regelingen zijn getroffen om hen te subsidiëren en dat zij hun geld wel krijgen. De politicus onderkende dat het niet gemakkelijk is voor de overheid.

Volgens Brunswijk is de situatie bij parastatale bedrijven heel anders. “Bij tientallen parastatalen, en dan gaat het zeker om meer dan 50 van deze bedrijven, zien we maar al te vaak dat men zich van alles permitteert wat bij de ‘normale overheid’ ondenkbaar is. Directies schuiven zichzelf salarissen toe van duizenden US dollars, dertiende, veertiende of zelfs vijftiende maand zijn niet ongebruikelijk. Er wordt verteld dat er parastatale bedrijven zijn waarvan directieleden per jaar 28 maanden aan salaris krijgen. Rijk of arm, maakt niet uit. Mevrouw de voorzitter, hiermee heb ik problemen, want het zijn bedrijven van het volk”, betoogde de coalitiepartner.

Twee kroonjuwelen
“Ik wil het over twee kroonjuwelen van de staat hebben. Staatsolie en Telesur. Velen onder ons hebben niet in de gaten om hoeveel geld het bij deze bedrijven gaat. Laat mij u enkele cijfers voorhouden en ik zou graag van de regering de bevestiging willen vernemen. De begroting van het investeringsprogramma voor 2008‑2012 van onze Staatsolie bedroeg ongeveer 1000 miljoen US$. Bijna 4000 miljoen SRD. Het totale vermogen in 2009 was bijna 630 miljoen US$, zeg maar meer dan 2500 miljoen SRD. Het bedrijfsresultaat was in de orde van grootte van 200 miljoen US$, bijna 800 SRD miljoen.

Telesur had in 2009 een vermogen van bijna 800 miljoen SRD, terwijl het bedrijfsresultaat bijna 30 miljoen SRD was”, hield Brunswijk zijn gehoor voor.
Hij merkte op dat deze twee kolossen “van ons zijn en toch heeft die kleine bootsman of de kleine penitentiaire ambtenaar niet het gevoel dat die winstmakende bedrijven van Suriname ook een beetje van hem zijn”. Brunswijk vroeg zich af wat de bijdrage van deze grote giganten en andere staatsbedrijven bij het oplossen van de financiële problemen waarmee het land op zo een ernstige wijze wordt geconfronteerd? Was het bij de vorige regering anders? En waaruit bestaat dat, vroeg Brunswijk, die ook deel uit maakte van het vorige kabinet.

“Wat ik wil aangeven, is, dat de overheidsbedrijven door moeten gaan met hun activiteiten en zeker met hun investeringsprogramma. Wat ik slechts vraag, is, of het mogelijk is dat de goedbetaalde toppers van die bedrijven het ook een beetje zuiniger kunnen doen en ook een beetje inleveren. Consultants kunnen wat minder worden betaald en er kan beslist minder worden gereisd. Zo wordt er verteld dat op een staatsbedrijf een bepaalde manager in het afgelopen jaar minstens vijftig keer een buitenlandse reis heeft gemaakt. Per slot van rekening zijn het niet hun bedrijven, maar onze bedrijven”, aldus Brunswijk.