In tegenstelling tot regeringen met een Front signatuur heeft de huidige regering – al dan niet noodgedwongen – gekozen een hechte(re) relatie aan te knopen met landen waar Suriname tot dan toe geen of slechts een marginale relatie mee onderhield. Buitenlandse politieke leiders komen en gaan. De regering geeft steeds weer met trots de importantie aan van deze bezoeken. Hierdoor krijg je onwillekeurig de indruk dat het niet lang meer zal duren en Suriname is het centrum van de wereld. Voor mij is politiek een strijd om de macht, waarbij het behartigen van belangen centraal staat. De vraag die wij bij al die gewichtige bezoeken dan ook moeten stellen is, wat deze het land, maar vooral het volk opleveren. 

Als klein land moeten we met onze schaarse middelen efficiënt en effectief omspringen. De vraag is of de regering – wat het volk betreft - de juiste prioriteiten stelt bij het uitstippelen en voeren van het buitenlandsvbeleid. Burgers die met veel inspanning aan een visum zijn gekomen om hun familie in Nederland te bezoeken, hebben geen boodschap een het visumvrij reizen tussen Rusland en Suriname. De regering zou ons een groot plezier doen door aan te geven hoeveel personen per jaar over en weer reizen tussen Rusland en Suriname enerzijds en hoeveel dat zijn tussen Suriname en Nederland. 

In de toekomst zal blijken of het zo een goed idee is om als klein land de relatief weinig getalenteerde jonge mensen in diverse landen te laten opleiden. Al die verschillende onderwijssystemen. Maar ook moeten wij ons afvragen of wij - als volk - wat onze oriëntatie op democratie, volkssoevereiniteit en mensenrechten betreft niet verder van huis raken, met onze nieuwe 'vrienden'. De reeds maandenlang durende massale protesten in Hong Kong en in Soedan laten zien wat mensen ervoor over hebben om vrijheid en zelfbeschikkingsrecht te behouden of te herkrijgen. Het vereist waakzaamheid om geen speelbal te worden van grote mogendheden die beter hun agenda voor ogen houden dan wij.  

Burgers uit grote landen doen en laten wat ze willen in ons land. Als je een van hen slechts één haar krenkt komt hun ambassadeur op hoge poten verhaal halen of er komt een onderminister of een Staatssecretaris 'op bezoek'. Hun onderdanen mogen onze flora en fauna leegplunderen. In 2011 werd aan het Chinese bedrijf China Zhong Heng Tai (CZHT) in Patamacca een bruto stuk land van ruim 50 hectare beschikbaar gesteld voor het maken van een doorstaat van de palmolie industrie. Later kwam er een vergunning tot houtexploitatie bij. Recentelijk maakte het DNA-lid Ronnie Brunswijk er melding van dat het bedrijf zich hoofdzakelijk met houtkap bezighoudt en ons, zoals de heer Brunswijk het zei: “in onze eigen vet bakt”. 

Als wij de recente intrieste ontwikkelingen in de Roma Pit in beschouwing nemen dan moeten wij ons de vraag stellen of Surinamers niet steeds meer vreemdeling in eigen land worden.

Als zelfs het grote India het belang van inziet om goede banden met haar diaspora te bewaren waarom zouden wij het niet doen. Is het omdat onze grootste diaspora in Nederland woont en wij moeten excelleren in het tonen tegen welk land 'wij' het meest TEGEN zijn. 

Er zou een eind moet komen aan onze ambivalente houding naar de 'voormalige' landgenoten toe. Hun individueel te vriend houden, maar ze collectief als verraders of weglopers neerzetten. Twee zaken die de aandacht opeisen wat het buitenlands beleid betreft: Ten eerste is het typisch een onderwerp voor de Nationale Agenda; dus dat wij met elkaar afspreken – ongeacht de signatuur van de regering – hoe het beleid op dat gebied in de komende 25 jaar of langer er in grote lijnen uit zal zien. Ten tweede zal tijdens de komende verkiezingscampagne het te voeren buitenlands beleid een belangrijke issue moeten zijn. Het volk zou moeten weten hoe de verschillende politieke partijen denken over ons Buitenlands beleid. 

Als volk hebben wij het recht te weten hoeveel het buitenlands beleid kost, maar vooral wat wij er wijzer van worden. Een goed begin zou zijn als de huidige regering op dat gebied meer transparantie aan de dag zou leggen. In ieder geval zal er een buitenlands beleid gevoerd moeten worden dat ons als volk ten goede komt. Per slot van rekening is het volk niet slechts de opdrachtgever van de regering, maar ook een belangrijke financierder van het beleid. 

Hans Breeveld