“Unu no hab’ moni fu ber’ a dede,” zegt Whitney Aloeboetoe, zus van de overledene. “Unu no hab’ a moni fu sorgoe den sma sang mi brada ben sorgoe. Unu wani meki a bedrijf beri a boi. Tap wan bun fasi tu. Op een nette manier. Lek fa den b’o beri wan man fu a bedrijf. Tap’ so wan manierie mi wani mek den ber’ mi p’kin brada.” De zus vertelt dat hun moeder, die voor meerdere kleinkinderen zorgde, in februari is overleden. Furgill heeft daarna de zorg van allemaal op zich genomen. Hij laat zelf ook kinderen achter.

Whitney is met haar entourage door Assembleevoorzitter Jennifer Geerlings-Simons in de foyer ontvangen. Het ging er luidruchtig aan toe. De mensen voelen zich niet vrij en beschermd in hun woongebied waar de goudmijn ook staat. Ze willen gerechtigheid en een oplossing, geven ze aan. Simons deelt mee dat er al een wet gemaakt is om juist deze gevallen te voorkomen en dat ze de punten van de familie, en ontstane situatie gaat bespreken in de Assemblee. Terwijl er met Simons van gedachten werd gewisseld in de foyer, stond er nog een groep buiten. Ook daar ging het er verhit aan toe.

Luid en emotioneel deden de mensen hun relaas bij enkele Assembleeleden. “Waarom geven ze ons het lichaam niet? Sort' onderzoek, dem sutu a man na eng ede!” Anderen geven aan dat wanneer ze gepakt worden bij de mijn, ze langs de Brownsweg worden vrijgelaten. Er moet eerst SRD 1.000 worden neergeteld. Ook het meegenomen goud moet worden afgestaan, vertellen ze aan parlementariër Edward Belfort. “Den man no mag sutu tra man, toch den tek a eigen recht. Toch den sut a man,” wordt er geroepen.

René Gompers