Het streven van alle ouders is hun kinderen te laten genieten van goed onderwijs om iets in de maatschappij te worden. Als kind heb ik mijn best gedaan om aan de verwachting van mijn moeder te voldoen, ondanks de thuissituatie ver van ideaal was. 

Ik had bewondering voor mensen met een titel als Frank Playfair, Irma Loemban Tobing-Klein, Frank Essed, Jules Wijdenbosch, Eugene Gessel, Herman Adhin en August Meyer, mijn persoonlijke goeroe. Gestimuleerd door deze Surinamers had ik altijd het streven een titel voor mijn naam te zetten. Echter heb ik nu een afkeer van al die geweldige benamingen en titels. In een discussie met vakgenoten maakte ik dit kenbaar en gelijk wilden ze weten wat mij daartoe bewoog, hetgeen ik thans ook wens te delen met het lezend publiek: 

Mijn moeder was een eenvoudige volksvrouw zonder enige opleiding, maar ondanks dat reikte ze mij de nodige tools aan om scholing te kunnen volgen die tot nog toe zeer bepalend heeft meegeholpen dat ik een goede baan kon krijgen, waardoor ik mijn verdere ontwikkeling ter hand kon nemen.

Fred Derby was een vakbondsleider van internationale allure, meester in het onderhandelen, een talentvolle spreker een grassroot onderwijzer, zonder een titel. Met de kracht van argumenten was hij in staat respect van zijn opponent af te dwingen en die zo tot andere gedachten te brengen. 

Harold Rusland heeft geen titel, is ook onderwijzer van huis uit, maar zag kans om jarenlang de grootste vakbond in Suriname met succes te leiden naar grotere hoogte. Eerst als minister van onderwijs en later als directeur, heeft hij ook een goede bijdrage geleverd.

Jowini  Abaisa, Jiwan Sital en Hendrik Sylvester hadden geen titel, maar waren zeer geduchte kundige vakbondsleiders.

Mama Pansa, Tetary Janey, Jaja Dandè en Mama Suzana hadden geen titel, maar waren dappere vrouwen die belangeloos onder heel moeilijke omstandigheden grote bijdragen hebben geleverd aan ons land. 

Vroeger moest men zwoegen om bij delen kennis op te doen wanneer je uiteindelijk een hogere opleiding wilde volgen, welke met vele opofferingen vergde alvorens die kon worden afgerond: vandaag gaat dat stukken makkelijker.

Naar wordt gezegd lukt het tegenwoordig ook om elders met veel geld en show een diploma te kopen, zonder dat bevoegde instanties daar de nodige opmerkingen over maken.

Goed opgeleide Surinamers, die op kosten van belastingbetalers diploma’s konden behalen, maken thans van elke gelegenheid gebruik ons land via sociale media te bekladden. Hand- en spandiensten worden verleend aan buitenlanders om de meest laatdunkende zaken te verspreiden om ons land in diskrediet te brengen.

Hoogmoed, asociaal gedrag, het verspreiden van leugens, volksbedriegerij en hebzucht zijn kenmerkende eigenschappen van bepaalde gasten met titel.

Ik wil geen titel dragen, nee!! 

 

Ik wil diensten leveren aan mijn land en volk. Ik wens kracht, gezondheid en wijsheid om mijn kinderen op te voeden. 

Ik wens een vader te zijn die ondersteunend werkt naar zijn kinderen en tegelijkertijd een voorbeeld is naar andere vaders die hun verantwoordelijkheid zullen nemen en alvast hun vele kinderen van de straat afhouden. 

Ik wens dat de kinderen van Brokopondo en Sipaliwini onderwijs kunnen genieten op veel beter niveau zodat ook zij dezelfde kansen krijgen om te kunnen uitgroeien tot volwaardige burgers in de maatschappij.

Ja! ik wil dienen want:

Wie dient, denkt niet alleen in ‘ik’. 

Wie dient, denkt niet alleen in ‘zij’. 

Wie dient, denkt ook in ‘wij’. 

Begrijpt u nu waarom ik geen titel wil dragen? Neen, ik wil geen titel dragen.