“Heren, jullie mogen mij een zuiplap noemen zonder politieke kleur, maar ik moet iets kwijt.”

“Ga je gang, broeder, hier aan de tapkast heerst freedom of opinion.”

“Oké, vinden jullie het niet ‘onkan’ dat een ex-directeur van een parastataal bedrijf met een zichzelf toegekend luxe-contract net rond 1 juli beslag legt op de tegoeden van het bedrijf waar ze zooooow hard voor heeft gewerkt, omdat ze niet volledig zou zijn uitbetaald?”

“Gelukkig heeft het bedrijf het grootste deel van de werknemers weten uit te betalen.” 

“Ja, maar het blijkt steeds weer dat je onze overheid op de meest gevoelige momenten met een staking of beslaglegging moet meppen, dan gaan ze rennen om je tori in orde te maken.”

“Zoals luchtverkeersleiders die een week vóór kerst in actie gaan dus op de meest drukke tijd op de luchthaven.”

“Of leerkrachten die eind september zeggen dat ze de scholen op 1 oktober dicht zullen houden.” 

“Of bus- en boothouders, die net aan het begin van de landelijke schoolexamens in actie gaan.”

“Elke overheid krijgt wat ze gezaaid heeft.”

”En elk volk krijgt de regering wat het waard is.”

“Of krijgt een parlement dat wel her en der op reis kan gaan, maar niet eens voor quorum kan zorgen om het werk voor ons te doen. Hebben wij, oude harde werkers, dat verdiend?”

“Zo te zien wel, want jullie hebben toentertijd, toen ik nauwelijks geboren was, deze leleku gekweekt  en op ze gestemd in jullie etnische stemhokjes, wij niet!”

“Sang, onze jonge zuipbroeder in ons midden wordt mondig.”

“Maar hij heeft ergens groot gelijk.”

“Heren, jullie hebben geen antwoord gegeven op mijn vraag. Dat van die beslaglegging kan toch niet? Die ex-directrice die beslag heeft gelegd, blijkt wel te zijn uitbetaald, zelfs voor een hoger bedrag dan in de stukken van haar advocaat staat. Zie de kwitanties op Sterrennieuws.” 

“Ik ben noch paars, oranje, rood-wit, geel of leghoegroen, maar ik vind het wel opmerkelijk dat deze beslaglegging opeens komt nadat er een rapport verschijnt waaruit blijkt dat er jarenlang frommels zijn gepleegd bij dat bedrijf. En dat deze frommels voornamelijk zijn gepleegd, dus tijdens de regeringen Paars 1 en 2. Wat zeg je daarvan, beste Ron?”

“Ik zeg: al ben ik paars, al is mijn regering aan de macht, ik keur corruptie van wie dan ook af.” 

“Maar ook anderen waren directeur tijdens de periode dat er bij dat bedrijf zo gestoeid is met gemeenschapsgeld. Zelfs inhoudingen op salarissen zijn bijna twintig jaar niet aan de overheid afgedragen.”

“Dan kan je zien wat voor belabberde overheidsadministratie we hebben.”

“En heeft de overheid het sluiten van zulke ‘wurgcontracten’ bij toppers van parastatale bedrijven intussen niet weten te voorkomen? Door bijvoorbeeld te eisen dat zulke contracten eerst door de RvM moeten zijn goedgekeurd? Want bij ’s Lands Hospitaal heeft eentje zich toch ook met zo een contract ‘heel netjes’ bevoordeeld?”

“En wattebout anderen eerder bij de EBS en Telesur?”

“Of worden zulke zaken vanwege eigen voordeeltjes politiek oogluikend toegestaan, net als dat gesmokkel bij backtrack.”

“Niet dat ik dat weet. Onze overheid is al decennialang een soort gedoog maar alles-machine. Nu mogen mensen zelfs in auto’s die geen wegenbelasting hebben betaald, vrij rondrijden, omdat een stel agentjes vindt dat ze niet hoeven op te treden tegen zwartrijders zolang zus of zo een opdracht van die en die hen niet is gegeven. Zo werk je als overheid zelf burgerlijke ongehoorzaamheid in de hand.”

“Tja, wat kunnen we tegen al dit gedoe doen? Op dat Plein daar bij het Witte houten Huis gaan schreeuwen en blèren en balken en toeteren en zwaaien met slordig gestifte kreten op delen van kartonnen dozen die snel-snel bij omu zijn gehaald? Of als kannibalen op facebook schelden? Heeft dat geholpen?”

“Op uiterlijk 25 mei 2020 zullen wij jongeren het gepaste antwoord op al dit gedoe geven, dán gaan jullie, onmachtig klagende ouderen, verandering zien.”

“Ach, lariekoek. Jullie jongeren met jullie todoprasoro-partijtjes, onderling verdeeld als los zand, halen samen niet eens één zetel, laat staan apart. De grote boys hebben hun kaarten al geschud, jullie jonge partijtjes ten spijt.”

“Cassie van EsPeeAah, pas herkozen als voorzitter, gaat met DA’91 praten hoe ze gaan samenwerken. Terecht Cassie taki: Te yu no habi moni, yu mus habi koni. Wie niet sterk is, moet slim zijn. Jullie jongere partijen kunnen daaruit leren. Together hebben jullie een kans, devided you wil all fall.”

“Tja, maar als al die jonge partijen denken elk minstens zes zetels te halen en als jullie voorzitters zichzelf al als president zien, zal er van een samenwerking van de jonge en kleine partijen niets terechtkomen.”

“Klopt! Het enige duidelijke wat jullie willen is: ‘Bouta moet weg’. Jullie geven wel mooi en gedocumenteerd aan wat voor wanbeleid er is gevoerd. Helemaal eens met jullie, dat weten we allemaal uitentreuren. Maar welke maatregelen gaan jullie nemen op het moment dat jullie de staatsmacht in handen zouden mogen krijgen na 25 mei 2020?”

“We gaan de corruptie te lijf, we gaan de crisis te lijf, we gaan…”

“Ja, ja, dat geloof ik wel. Maar met welke samenhangende en snel uitvoerbare maatregelen? En hoe ga je minstens tienduizend kiezers daarvan overtuigen?”

“De grote massa, vooral dat snel te beïnvloeden deel daarvan, stemt op partijen die groot zijn, die op hun lijken en die veel bar’bari, opo-opo, dyugudyugu, kesekese, tamtam met flink wat kos’kosi en fatu kunnen maken. En daarop hebben de grote boys met succes tot nu toe hun politieke propaganda gevoerd.” 

“Dat no kang. De kiezers willen verandering, ze zijn dat wanbeleid beu. Ze zullen massaal op onze jonge partijen stemmen.” 

“Na 25 mei 200 praten we verder hierover. Hou er rekening mee dat de leiders van de grote politieke partijen waarvan de propagandisten nu het hardst op elkaar schelden,  na de verkiezingen het eerst met elkaar zullen praten over coalitievorming. Daarom wil elk van hen zo veel mogelijk zetels binnenhalen om bij de onderhandelingen na de verkiezingen zo sterk mogelijk te staan.”

“Dat kan niet, a no kang, nooit! Zo zal men de kiezers toch niet voor de gek houden?”

“Jij bent politiek nog jong, je moet nog veel meemaken en daaruit leren. Ga de politieke geschiedenis van dit land rustig doornemen, dan zal je anders praten. Vanaf het begin van het algemeen kiesrecht was dit zo.”

“Hé, heren, lieb’a politiek gedoe. Het is net als religie. Je komt nooit klaar met het discussiëren erover en velen laten zich toch steeds weer pakken. Ik zeg daarom: een rondje voor jullie vanwege 1 juli morgen. Ik moet helaas weg. Een dankdienst bijwonen en daarna een feest.  Gedag broeders. Tek wan swit’ manspas’dei.” 

“Ja, hetzelfde.”

Rappa