PRO: Geen feest maar bezinning

Suriname verkreeg op 25 november 1975 zijn Staatkundige Onafhankelijkheid. Er is heel veel daaraan voorafgegaan. De toenmalige NPK regering onder leiding van Henck Arron, moest 'coûte que coûte' die onafhankelijkheid doordrukken; er werd zoveel tegenstand geboden door groeperingen vanuit onze samenleving. Echter kreeg hij wel ondersteuning van de PNR onder leiding van Eddy Bruma, want die moest er ook alles aan gedaan krijgen, dat ons land onafhankelijk werd. Wat we niet moeten vergeten, is dat ook de Nederlandse premier, Joop den Uyl, een hele grote rol gespeeld heeft in dit alles.

Een van de contra partners van de NPK, met name de VHP, verzette zich uit alle macht hiertegen, doch de NPS en de PNR hadden er geen oor naar. De onafhankelijkheid moest komen. De heren Somohardjo en Lie Kon Fong, maar ook mevr. Albertine Liesdek-Clarke, lieten hun stem horen. Zij vonden dat Suriname nog niet ready was om onafhankelijk te worden. Doch arrogantie had een duidelijke taal gesproken!

De oppositie had toen een marginale meerderheid, waardoor deze daad alsnog tegengehouden zou kunnen worden. En... de onafhankelijkheid kwam tot stand, Suriname werd een onafhankelijke Republiek van het Koninkrijk der Nederlanden, nadat de heer Hindori van de VHP overliep naar de NPK regering, met alle nare gevolgen van dien.

Suriname kreeg toen een gouden handdruk van Nederland, in de vorm van een geldbedrag van 3,5 miljard Nederlandse Courant. Suriname zou met dat geld ontwikkeling moeten brengen, om zo van ons land een paradijs te maken. West-Suriname was in het vizier, maar ook het Kabalebo-project moest er zorg voor dragen dat ons land voldoende van elektriciteit moest worden voorzien. Spoorlijnen zouden moeten worden aangebracht voor ontsluitingen binnen de verschillende gebieden.

Door anderen steeds weer de schuld te geven van ons eigen falen, levert ons niets op, doch slechts tijdsverlies. Laten we de opbouw van ons geliefd land Suriname ter hand nemen, en de hand in eigen boezem steken. Wij moeten het tenslotte zelf doen.

Eenieder van ons heeft zijn of haar plaats in deze samenleving voor de opbouw van ons land, waaraan we verplicht zijn om aan mee te werken, ongeacht ras, geloof, opleiding, gender, kleur, maatschappelijke positie, of politieke overtuiging. Indien we zulks met kundigheid naar eer en geweten doen, zal de opbouw ervan zeker slagen, maar meer nog de hand naar elkander toereiken en zeggen ‘Suriname, ik hou van jou!’

PRO wenst elke Surinamer te feliciteren met 43 Jaar staatkundige onafhankelijkheid, nu omgedoopt in Srefidensi. Wij gaan geen feestvieren, maar ons bezinnen voor een beter Suriname!