Zorgen in de zorg

Terwijl de gezondheidszorg er letterlijk en figuurlijk onder lijdt, wordt er de afgelopen dagen bijna alleen gesproken over een op handen zijnde salarisverhoging van ambtenaren/politici. Velen maken, hoewel zij het geld nog niet hebben ontvangen, reeds plannen voor de besteding. Er wordt erop gerekend, want het is beloofd. Nu ben ik geen politicus, maar beleid (maken) heeft volgens mij te maken met het stellen van prioriteiten. Het gaat in wezen om het doen van de dingen die belangrijk zijn voor de ontwikkeling van het land en het welzijn van zijn inwoners.

De roep vanuit de gezondheidszorg, is een luide en jarenlange! Toch is er door opeenvolgende regeringen nauwelijks voldoende aandacht hieraan besteed. De stappen die er wel gezet zijn, vallen allesbehalve onder de categorie structureel. Er is steeds sprake geweest van brandjes blussen, het nemen van ad hoc beslissingen. Al deze maatregelen hebben niet ervoor kunnen zorgen dat de gezondheidszorg er beter van is geworden. Integendeel, heeft het thans veel weg van een vicieuze cirkel waar betrokken partijen maar niet uit lijken te kunnen komen. De situatie in de zorg lijkt alleen maar te verergeren, en zoals sommigen beweren, zijn veel (dodelijke) slachtoffers daar het product van.

De ‘verhalen’ over problemen in de zorg zijn er reeds een poosje, echter lijkt er maar geen schot in de zaak te komen. Maar wat is nu precies het probleem? Zijn het de ligdagtarieven? Human resources? De specialisten? De overheid of anderszins? Volgens analisten heeft de sector maar één probleem en dat is een financieel probleem! Ik twijfel geenszins aan hun deskundigheid, maar of het echt om een geldprobleem gaat, weet ik niet zeker. Feit is dat de zorg ernstige zorgen baart! Er zijn allerlei scenario’s die enkel angst oproepen en het is slechts (te) hopen dat ze niet op waarheid berusten. Een goed oordeel kan niet getrokken worden omdat er (bewijs)materiaal ontbreekt. Maar dat het niet goed gaat in de zorg, hoeft niemand te ontkennen!

Het is pijnlijk en zeer triest hoe de zorgsector worstelt om het hoofd boven water te kunnen houden. Het is erg treurig dat mensen die aanspraak maken op adequate zorg, deze om uiteenlopende redenen niet kunnen ontvangen en zo alleen maar sneller wegkwijnen. Ziek zijn wil niemand, maar als dat eenmaal zo is, dan rekent de zieke mens op optimale zorg om spoedig van zijn/haar ziekte te (kunnen) herstellen. Helaas is het nu juist de zorgsector die hen meer zorgen baart. De gezondheidszorg is een discipline waar we in principe geen beroep op zouden willen doen, maar helaas moeten we onderkennen dat de zieke mens geen andere keus heeft en voor herstel dus hiervan afhankelijk is. Het is daarom overbodig te stellen dat het een van de vitale en dus onmisbare sectoren van een land is. Dat het er dan zo aan toe gaat, valt ernstig te betreuren.

Bepaalde sectoren in een land moeten altijd voldoende budget ter beschikking hebben om adequaat te kunnen functioneren. Er moet nimmer spraken zijn van een tekort en/of gebrek. Dit geldt zeker voor de gezondheidszorg! En toch komt het de laatste tijd veel te vaak voor dat er geen of onvoldoende (financiële) middelen zijn om de sector draaiende te houden. Dit uit zich onder andere in een tekort aan medicatie en verbruiksartikelen, maar ook late uitbetalingen aan het personeel en het verschuiven/uitstellen van operaties. Dit zijn slechts enkele zichtbare uitwerkingen. Wat er nog meer speelt, is voor de buitenstaander(s) een raadsel.

Als we meegaan met het voorstel van de analisten, kan gesteld worden dat de situatie in de gezondheidszorg slechts met geld opgelost kan worden. De sector heeft voor het voortbestaan een behoorlijke financiële injectie nodig. Gezien de (huidige) omstandigheden in de zorg, is het nu wel meer dan ooit te voren tijd dat er heel goed gekeken wordt naar deze sector (om verdere escalatie te voorkomen). Aan politici wordt dan ook de dringende oproep gedaan om nu wel serieuze aandacht hieraan te besteden.

Wanneer er dus plannen van eventuele salarisverhogingen gemaakt worden, is het belangrijk dat deze sector niet erbuiten wordt gelaten anders vrees ik voor het ergste. Door verschillende burgers is aan politici dan ook de oproep gedaan om deze salarisverhoging niet te accepteren. Ook zijn er voorstellen gedaan om deze extra inkomsten aan te wenden ter herstel van de situatie in de gezondheidszorg. De sector heeft het erg nodig, maar meer nog hen die (om wat voor reden dan ook) daarvan afhankelijk zijn. Of er gehoor wordt gegeven aan deze oproep zal nog moeten blijken. Laten wij zorgen voor de zorg, immers: gezond zijn is nog altijd beter dan (veel) geld bezitten!

Nathalie Valpoort BSc.