HVB gedenkt nakomelingen contractarbeiders

De Hervormings- en Vernieuwingsbeweging (HVB) heeft haar activiteiten rond 145 jaar Hindostaanse Immigratie ingeluid met een lezing verzorgd door Tanya Sitaram. Deze lezing met fotomateriaal alsook een filmpje hebben de aanwezigen beroerd. De meeste Hindostanen kwamen van de deelstaten Bihar, Bengalen en Uttar Pradesh. Ze behoorden vaak tot de lagere kasten. De voornaamste reden om vanuit Brits-Indië te emigreren, was het ontvluchten van de armoede. Maar naast economische nood van de 'onaanraakbaren' speelden ook allerlei andere zaken een rol.

Vanuit een arme groep immigranten hebben de Hindostanen zich opgewerkt tot een belangrijke bevolkingsgroep. Vooral door de acceleratie van het moderniseringsproces in economisch, in sociaal als in cultureel opzicht, zijn zij nauw betrokken geraakt bij de nationale ontwikkeling. Deze groep heeft haar tradities, sociaal-culturele identiteit voor een groot deel bewaard en heeft zich in de loop der tijd zodanig ontwikkeld en veel kunnen bijgedragen aan de verdere ontwikkeling van Suriname. Met de niet aflatende inzet om meer kennis te vergaren en het doorzettingsvermogen om het beter te hebben, maar ook hun goede mentaliteit om altijd er voor te zorgen dat er een appeltje voor de dorst is, heeft deze groep Surinamers een geweldige toekomst in het verschiet.

Op zo een gedenkwaardige moment heeft de HVB daarom gemeend deze groep Surinamers, voornamelijk de ouderen onder hen, als blijk van waardering voor het behoud van tradities en overdracht van normen alsook waarden van de Hindostaanse cultuur, extra in de bloemetjes te zetten. Een groep mensen heeft een oorkonde en een pakket gekregen.

HVB voorzitter Mike Noersalim tevens minister van Binnenlandse Zaken en politiek leider Raymond Sapoen wensen mede namens alle overige HVB’ers de samenleving een sfeervolle viering van 145 jaar Hindostaanse Immigratie toe, maar ook een diepzinnige reflectie van wat onze voorouders van welk werelddeel zij toentertijd ook afkomstig waren, allemaal hebben moeten meemaken. Moge door deze reflectie wij als volk nog meer dan nu het geval is, een hechte eenheid worden tot verdere groei en bloei van ons geliefd Suriname! Jai Jai Sarnam!