Kaalplukcontract of electorale afstraffing?

Al een hele tijd horen wij via de media van een politiek leider dat zijn partij bezig is met een kaalplukcontract voor toekomstige kandidaten voor de volksvertegenwoordigende lichamen binnen ons staatsbestel. Zijn partij wil hierdoor voorkomen dat toekomstige volksvertegenwoordigers zullen overlopen naar andere partijen. Het is overduidelijk dat het overlopen van DNA-leden frustrerend is voor de ‘verliezende’ partij.

De Terugroepwet van het Nieuw-Front heeft niet gewerkt, omdat het gewoon een ‘gelegenheidswet’ was. Ik denk dat het NF deze wet had aangenomen als ‘afschrikwet’, maar het praktisch niet had getoetst. Na de ‘vuurdoop’ is duidelijk gebleken dat het een papieren tijger is! Met de laatste wijziging kan wat mij betreft deze wet gewoon worden verwezen naar de papierversnipperaars. Het op te stellen kaalplukcontract zal afgeleid zijn van de Nederlandse Kaalplukwet.

Het feit dat Suriname een partijenkiesstelsel kent en geen personenkiesstelsel, maakt dat partijleiders ervan uitgaan dat de zetels aan de partijen behoren en niet aan de gekozen persoon. Feit is wel dat men bepaalde personen op de lijst plaats die het volk welgezind is. In de meeste campagnes zien wij dat men personen promoot en niet de partij. Ook gaan bepaalde mensen achter personen aan en niet achter de partij. Weet u hoeveel mensen op de heren Bouterse, Brunswijk en Santokhi hebben gestemd als partijtrekkers, terwijl zij helemaal niet tot hun partij behoren? Daarnaast zijn bepaalde personen lid geworden van de partijen van deze personen om de persoon Bouterse, Brunswijk of Santokhi, maar niet om de ideologie van de partij.

De trekkersrol maakt nu dat bepaalde sleutelfiguren nu (administratief) van woonplaats veranderen. Het is dus overduidelijk dat ons partijenkiesstelsel tot uiting komt via een verkapte vorm van het personenkiesstelsel. Het nadeel van het partijenkiesstelsel is dat vele deskundigen niet aanbod kunnen komen, omdat o.a. de partijleiding weigert om hun op de kandidatenlijst (of verkiesbare plaats) te plaatsen. Zou het geen zegen voor Suriname zijn om deskundigen als August Boldewijn, Humphrey Bendt, Winston Ramautarsing, Hans Breeveld, Marten Schalkwijk e.a. in ons politiek machtscentrum te hebben om het strategisch beleid mede te helpen bepalen?

Belangrijk te weten is dat waarom Nederland een Kaalplukwet heeft ingevoerd? Sinds begin 2003 is de nieuwe wet tot uitbreiding van de mogelijkheden tot inbeslagname en verbeurdverklaring in strafzaken in Nederland van toepassing. De Nederlandse wetgever stelt zich hier terecht tot doel met een buitgerichte aanpak de criminaliteit te kunnen bestrijden door haar te raken in het diepste van haar wezen. Het mag voor de crimineel niet meer lonend zijn misdrijven te plegen. De wet is enkel van toepassing op misdrijven die vaak gepaard gaan met een financieel groot voordeel zoals drughandel, witwassen, wapenhandel, omkoping, mensenhandel, hormonenhandel etc.

Belangrijk is te benadrukken dat de verruimde mogelijkheden tot beslag en verbeurdverklaring eveneens op vennootschappen van toepassing zijn en dit sinds zij ook strafrechtelijke aansprakelijk zijn. Het beslag is een bewarende maatregel om te vermijden dat de betrokkene zich ontdoet van de opbrengsten van het misdrijf tijdens het onderzoek om een latere verbeurdverklaring te vermijden. In het kader van een strafonderzoek kan men als gevolg van deze wet niet enkel beslag leggen op vermogensvoordelen die rechtstreeks uit het onderzochte misdrijf voorkomen maar tevens op andere activa die geen verband vertonen met het onderzochte misdrijf. Men noemt dit het beslag bij equivalent. Op die wijze kan men beslag leggen ten belopen van het bedrag van de vermoedelijke opbrengst van het misdrijf.

De Nederlandse wetgever heeft een aantal belangrijke hervormingen doorgevoerd m.b.t. de verbeurdverklaring. Voortaan hoeft er geen band meer te bestaan tussen het misdrijf en het verbeurd verklaarde vermogensvoordeel. Verbeurdverklaring is ook mogelijk van goederen die niet voortkomen uit het misdrijf maar die tevens kunnen voorkomen uit identieke feiten waarvoor de verdachte niet is veroordeeld.

Uit het bovenstaande is duidelijk dat met de Kaalplukwet de Nederlandse wetgever wil voorkomen dat mensen zich op oneigenlijke gronden verrijken. Deze wet zou onderdeel moeten worden van de Surinaamse Anti-corruptiewet. Hoeveel politici zijn plotseling ‘zakenlieden’ geworden tijdens en/of na het bekleden van een bepaalde politieke ambt? Het is publiek geheim dat vele huidige & gewezen politieke ambtdragers appartementencomplexen en zakenpanden bezitten, terwijl zij vóór het bekleden van het politiek ambt een normaal leven leidden. Heeft men dit alles aangeschaft met hun honorarium? Het kan ja, maar bewijst het dan! Wie niet kan bewijzen moet gewoon kaalgeplukt worden.

Politiek is op de eerste plaats dienen ter verheffing van land en volk en niet verdienen ten nadele van land en volk! Politici moeten voorbeeld figuren zijn waar het volk naar kan opkijken. Politici moeten op basis van hun handel en wandel respect moeten afdwingen. Wij zien nu juist dat politici respect eisen! Wie in de politiek stapt (of al is) moet realistisch blijven en met beide benen op de grond staan. Het beloven van ‘gouden bergen’ maakt dat mensen het vertrouwen verliezen in politici. De meeste verkiezingsprogramma’s die ik heb gelezen zijn letterlijk ‘gebakken lucht’! Ze dienen letterlijk en figuurlijk als ‘kiezerslokaas’!

Tegenwoordig zijn voorbeeld figuren schaars binnen de politiek. Het is duidelijk dat politici, de goede niet nagesproken, huiverig zijn voor de Anti-corruptiewet en het Constitioneel Hof, omdat deze twee zaken ze in de wielen gaan rijden. Dat is jammer, want een land als Suriname met een kleine bevolking en zoveel rijkdommen verdient beter. Jammer is het dat juist de ‘meest Anti-corruptiewet bepleitende DNA-lid’ de eerste was die vroeg om de klokkenluiders in de SLM-kwestie aan te pakken.

Ik wil de mensen die bezig zijn met hun kaalplukcontract vragen om hun energie beter te stoppen in andere zaken, die dit volk naar grotere hoogte kan brengen. Laten zij hun invloed aanwenden om de Anti-corruptiewet zodanig in elkaar te zetten, dat politici huiverig worden om zich op oneigenlijke wijze te verrijken. Er zijn veel meer zaken die ons als natie binden, dan ons scheiden. Politieke overlopers kan men gerust overlaten aan het electoraat. Het Surinaams electoraat heeft bewezen resoluut af te rekenen met overlopers, vooral degenen die met zetels van de ‘moederpartij’ andere partijen gaan oprichten! Laat het gezegd zijn!

Ruben Ravenberg, Ph.D, MBA
rub_rav@yahoo.com