Erwin de Vries zal voortleven...

De uitvaartceremonie van Erwin de Vries is kleurrijk, muzikaal en dynamisch. Via korte video's laat de meester kunstenaar zijn gedachten nog horen, ongefilterd en recht door zee. Een kleindochter staat momenten lang te prevelen bij zijn kist tijdens de laatste kans voor afscheid. Een kruisteken, een laatste groet aan opa. De twee dochters en weduwe van De Vries schroeven zelf zijn kist dicht. De kleindochter plaatst nog heel gauw een tekening in de kist voordat die voorgoed gesloten is. “Erwin is er niet meer maar voortleven zal hij zeker,” haalt menige spreker aan tijdens de ceremonie. “Erwin, waka bun en gran tangi!”

Op de uitvaartceremonie, een weerspiegeling van 'zoals Erwin was' hebben een rij van sprekers zijn durf, open karakter, liefde voor Suriname, zijn openheid over erotiek, succes, kennisoverdracht, zakelijkheid en doorzettingsvermogen benadrukt. Erwin kwam enkele momenten, via video, zelf aan het woord. Hij heeft het onder andere gehad over inspiratie, erotiek uiteraard, zijn werken, zijn pad naar succes dat eerst niet over rozen is gegaan. Zijn opmerkingen en uitspraken droegen extra bij aan het gevoel alsof hij slechts aan het slapen was.

De Vries heeft in zijn loopbaan tal van awards en onderscheidingen gehad in Nederland én Suriname. Naar zijn gevoel werd hij niet genoeg gewaardeerd in Suriname. “Hij had ook een erkenningsdrang, soms tot vervelends toe,” merkt goede vriend Winston Ramautarsing op. “Maar als hij stilletjes in een hoek was blijven zitten waren we hier niet vandaag met zovelen.”

De Vries heeft velen geïnspireerd en niet alleen op het gebied van kunst. Flamboyant, recht door zee, energiek en doelgerichtheid is wat de meeste mensen van de kunstenaar is bijgebleven. “Willen we stilletjes niet zijn als Erwin?” haalt familielid Vanessa de Vries aan. “Met die heftigheid je droom volgen, vastbijten in een verlangen, het leven bij de ballen grijpen, tot de laatste knetters alles eruit halen and then some more. Durfden wij dat maar. Net als Erwin met forse uithalen leven, liefhebben, je geliefden bijna verpletteren. Materie omvormen, letterlijk in model slaan tot een kunstwerk. Erotiek als levenskracht en inspiratie, hij was er verfrissend eerlijk over. Hij had haarscherp door dat liefde, seks en erotiek scheppende krachten zijn.”

Kunstenaars, politici, familie, vrienden, iedereen is het erover eens dat Erwin zal voortleven. Waarnemend minister van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, Patrick Pengel, deelt mee dat met de familie en de kunstsector “zal worden overlegd op welke manier we de bijdrage van Erwin, zijn ‘legacy’ binnen het Surinaams cultureel erfgoed, een waardige plaats kunnen, zullen en moeten geven.”

Erwin is tevreden met het verloop van zijn leven, deelt hij in een videofragment mee: “Je moet niet bang zijn voor de dood. Ik ben al oud en weet dat het anytime kan komen. Het is iets natuurlijks. Op een bepaald moment zal ik dood zijn, dat vind ik niet zo leuk. Als ik terugkijk, moet ik alleen maar blij zijn met hoe goed ik het gehad heb.”

De emoties breken los wanneer de kist gesloten is en weggedragen moet worden naar de wagen. De militairen geven alle ruimte aan de familie. Buiten salueert een rij militairen wanneer hun collega's de kist naar buiten dragen. Erwins weduwe neemt plaats naast de chauffeur, terwijl de laatste bloemen worden ingeladen bij de kist. Erwin de Vries “de guru, grote broer, grote geest, de ster, de legende,” is in familiekring begraven op Hodi Mihi Cras Tibi.

René Gompers