De maand oktober staat wereldwijd in het kader van borstkanker. Pink ribbon oftewel het roze lint is het symbool dat (internationaal) wordt gebruikt om de betrokkenheid bij borstkanker uit te drukken. Het roze lint staat niet alleen symbool voor de strijd tegen borstkanker, het staat ook symbool voor 'March of Dimes' een Amerikaanse liefdadigheidsorganisatie die tot doel heeft de gezondheidsomstandigheden van baby's te verbeteren. De organisatie werd in 1938 op initiatief van president Franklin Roosevelt opgericht en heeft sindsdien prachtig werk verricht in het tegengaan van onder andere vroeggeboorten en andere kind gerelateerde ziektes.

Het onderwerp voor vandaag discrimineert niet, vrouwen van alle klassen (en) uit elke (etnische) groep kunnen hiermee te maken krijgen. Borstkanker of mammacarcinoom is een kankersoort die zich in het borstweefsel van vrouwen en soms van mannen ontwikkelt. Sommigen hebben een vroege diagnose, weer anderen niet. Het is belangrijk dat u uw borsten goed kent, om zo een verandering op te merken waarmee u een afwijking in een vroeg stadium kunt ontdekken. Het is ook goed te weten of en wanneer er sprake is van een verhoogd risico. Over het algemeen kan het bijvoorbeeld zo zijn dat uw ene borst altijd iets groter is dan de andere of dat bij u van jongsaf aan al één of beide tepels ingetrokken zijn. Het is bij de meeste vrouwen ook normaal dat het onder de huid wat hobbelig aanvoelt. Dit wordt veroorzaakt door het klierweefsel in de borst.

Er zijn altijd meerdere oorzaken die aan het ontstaan van borstkanker voorafgaan. De oorzaken kunnen niet altijd worden verklaard, maar er is wel een aantal belangrijke factoren bekend dat van invloed is op het ontstaan ervan. Deze hebben onder andere te maken met de genetische aanleg, maar ook als betrokkene al eerder borstkanker heeft gehad, is de kans op herhalen mogelijk. Het is bekend dat borstkanker vooral voorkomt bij vrouwen van 50 jaar en ouder, maar in de laatste jaren is gebleken dat borstkanker reeds op (veel) jongere leeftijden kan voorkomen.

Er zijn vaak genoeg zichtbare symptomen van borstkanker; het is daarom belangrijk om alert te zijn. Om aandacht aan dit onderwerp te schenken, wordt jaarlijks in de maand oktober diverse activiteiten georganiseerd. De Stichting Pink Ribbon Suriname is de overkoepelende organisatie die zichzelf tot taak stelt het bewustzijn met betrekking tot borstkanker in de Surinaamse gemeenschap in het algemeen en bij de Surinaamse vrouw in het bijzonder te vergroten. De awareness is belangrijk omdat nog steeds (te)veel vrouwen hiervan niet of onvoldoende op de hoogte zijn en zich daarom ook niet laten onderzoeken.

Geweld is naast (borst)kanker, een van de meest verschrikkelijkste zaken waarmee vrouwen geconfronteerd kunnen raken. Het komt zelfs veel vaker voor dan we denken! In de meeste gevallen wordt getracht het geheim gehouden want het is voor velen nog 'taboe'. Ook wanneer er zichtbare littekens zijn, probeert men dit meestal te ontkennen. Partnergeweld is een (alledaags) verschijnsel waar zowel mannen als vrouwen, maar ook kinderen mee geconfronteerd raken. Bij geweld wordt vaak gedacht aan het lichamelijke/fysieke maar dat is niet het enige. Andere componenten van geweld zijn: psychisch, seksueel en financieel geweld. Het laatste komt volgens statistieken voor bij ruim 99% van alle gevallen.

Volgens artikel 1 van de Wet Bestrijding Huiselijk Geweld SB. 2009 nr.84 is huiselijk geweld: Elke vorm van lichamelijk, seksueel, psychisch of financieel geweld dat wordt gepleegd door een persoon tegen een partner, kind, ouder, lid van het gezin of behoeftige, ongeacht waar het geweld plaatsvindt'. De VN-verklaring over geweld tegen vrouwen (1993) veroordeelt uitdrukkelijk huiselijk geweld. Het geweld is een schending van mensenrechten als de overheid in gebreke blijft bij preventie en het vervolgen van de daders.

Suriname heeft zich ruim 15 jaar gecommitteerd aan de preventie, bestraffing en uitbanning van geweld tegen vrouwen door het ratificeren van het Belém do Para Verdrag. De overheid heeft hiermee het uitbannen van geweld tegen vrouwen tot één van de speerpunten van het beleid gemaakt. Sinds de ratificatie, is de Nationale wetgeving aangepast en zijn daarnaast nieuwe wetten geformuleerd. Enkele voorbeelden: de Wet op Mensenhandel in 2006, de Wet Bestrijding Huiselijk Geweld in 2009 alsook de Wet Strafbaarstelling Belaging in 2012. Het wetboek van Strafrecht inzake zedenmisdrijven is herzien en er zijn institutionele voorzieningen getroffen, waaronder de oprichting van het Bureau Slachtofferzorg, het Bureau Slachtofferhulp en de opvang voor vrouwelijke slachtoffers van Huiselijk Geweld.

Deze acties (vanuit de overheid) zijn prijzenswaardig, maar anno 2017 zijn er nog steeds vrouwen die het slachtoffer zijn van geweld. Deze praktijken zijn niet alleen schadelijk voor de (geestelijke) gezondheid van vrouwen maar ook voor die van kinderen. Om maar niet te praten over de (blijvende) letsels en mogelijke trauma’s waarmee slachtoffer door het leven moeten gaan.

Een van de handelingen voor zij die met geweld te maken hebben, is de keuze om te vertrekken, te stappen uit de situatie waarin ze zitten. Financiële/emotionele afhankelijkheid is een van de meest doorslaggevende factoren welke een rol spelen bij het al dan niet vertrekken. Vaak is de een financieel erg afhankelijk van de ander, waardoor de (economische) gevolgen van vertrekken maken dat zo iemand (ervoor) kiest te blijven. De emotionele afhankelijk kan vertaald worden als de hoop dat de dader ooit zal veranderen, wat meestal niet het geval is. Kinderen binden niet, dat is allang duidelijk.

De oorzaken van dit gewelddadig gedrag kunnen divers zijn. Alcohol/drugsgebruik, frustratie door onverwerkte gevoelens, maar ook wanneer mensen het hebben meegemaakt wordt dat als normaal gedrag gezien. Het is echter belangrijk om op te merken dat dit geenszins normaal MAAR deviant gedrag is dat ernstig afgestraft moet worden. Ben jij een van de vrouwen of mannen die (dagelijks) hiermee geconfronteerd raakt, zoek dan hulp.

"Opo, taki, wiki, no tan fon fon tiki"
GEWELD MAAKT JE NIET TOT EEN HELD

Nathalie Valpoort BSc.