Veranderd stemgedrag in ons parlement nader bekeken

Bij het stemmen voor de aanname van de begroting 2017 heeft de ABOP-fractie voor bepaalde begrotingen voor gestemd. Dit stemgedrag heeft vele tongen losgemaakt. Anderen beweren zelfs dat er een scheuring op komst is in de oppositie. Aan de andere kant wordt er gejuicht, omdat een bepaalde motie kamerbreed is aangenomen. Maar de vraag die bij mij, en vermoedelijk ook bij vele andere landgenoten, opkomt is waarom wij dit gedrag in de afgelopen decennia niet hebben kunnen waarnemen in ons parlement? Waarom moest de oppositie steeds alles van de coalitie afkeuren en omgekeerd?

In ieder geval een pluimpje voor het DNA-lid Carl Breeveld, dat bij de begroting 2010 van regering Bouterse-Ameerali voor heeft gestemd. Hij heeft toen ook aangegeven dat het een nieuwe regering is en haar eerste begroting, dus hij had dan geen andere keus om hun het voordeel van de twijfel te geven. Zijn verdere opstelling naar de regering zal afhangen van het beleid dat gevoerd zal worden. Ik vond persoonlijk dat zijn standpunt een professioneel nationaal karakter in zich had, waarbij hij tot de dag van vandaag het nodige respect bij mij heeft afgedwongen. Naar mijn oordeel heeft dit DNA-lid woord gehouden en heeft hij het uitstekend gedaan. Bij deze ook mijn felicitaties aan hem met de aanname van de Anti-Corruptie Wet, één van zijn hoogste gestelde doelen als DNA-lid.

Eigenlijk vind ik persoonlijk dat politici stuk voor stuk een spiegel voor zichzelf moeten houden. Politici moeten zich eigenlijk diep schamen voor wat zij het Surinaamse volk hebben aangedaan in de afgelopen decennia. Zaken die tot verheerlijking van het Surinaamse volk konden leiden werden afgekeurd, omdat zij het eigen- en partijbelang zouden schaden en/of in het voordeel zou werken van andere politieke tegenstanders. Het is duidelijk dat hun stemgedrag het meest gebaseerd was op puur eigen- & partijpolitieke belangen, dan het Surinaamse belang.

Waarom moest steeds alleen de coalitie voor de begrotingen voorstemmen en de oppositie tegen? Waarom stemde de coalitie altijd tegen alle moties van de oppositie en omgekeerd? Het antwoord hierop is simpel t.w. coalitie wil coalitie blijven, terwijl oppositie graag coalitie wil worden. Daarom worden allerlei politieke steekspelletjes gespeeld om steeds de overwinning bij de volgende verkiezing te behalen. Het gedrag van de meeste politici is duidelijk dat verkiezingsoverwinning belangrijker is dat de toekomst van de komende generaties. Besluiten die in landsbelang zijn, maar de kans in zich hebben om de volgende verkiezingsoverwinning te kosten, worden door de meeste politici op de lange baan geschoven. Men vergeet meestal dat ook in de oppositiebanken er een dankbare taak te vervullen is voor ons land.

Laten wij de politieke situatie in het Zuid-Afrikaanse parlement even bekijken, waar ik een sterke supporter ben van de oppositieleider, Mmusi Maimane van de Democratic Alliance (DA). In dit parlement heeft de regerende African National Congress (ANC) 249 van de 400 zetels (62,3%). De oppositie partijen hebben gezamenlijk 151 zetels (37,7%). Op 8 augustus 2017 is er in dit parlement gestemd voor een ‘motie van wantrouwen’ tegen Jacob Zuma. Een paar dagen voorafgaand aan de stemming heeft er een fel debat plaatsgevonden, waarbij het parlement uiteindelijk heeft besloten dat de stemming geheim zal zijn. Van de 384 aanwezige volksvertegenwoordigers hebben 177 (46,1%) voorgestemd, 198 (51,6%) tegengestemd en 9 (2,3%) blanco. Uit dit resultaat blijkt duidelijk dat hoewel Jacob Zuma de motie heeft overleefd, ook binnen de ANC men ontevreden is over zijn beleid. Dit is duidelijk geworden dankzij het besluit voor een geheime stemming. Jacob Zuma zal een andere koers moeten varen, zodat de ontevredenheid binnen ANC niet toeneemt, anders zijn de dagen als president en partijvoorzitter voor hem geteld.

Ik denk dat er binnen ons parlement leden zijn die anders willen stemmen, maar omdat de stemming niet geheim is zij geen andere keuzen hebben dan om mee te gaan met de partij afspraken, al is dat tegen hun principes en innerlijke overtuiging. Denk maar wat er was gebeurd bij de verkiezing van de DNA voorzitter en Ondervoorzitter in 2010. De gedoodverfde kandidaat voor het vicevoorzitterschap werd niet gekozen, omdat een bepaalde partij anders heeft gestemd. De zogenaamde ‘anders stemmers’ werden ontmaskerd, omdat een lid van de verkiezingscommissie zijn handtekening had ‘gemanipuleerd’. Dit heeft voor de nodige ophef gezorgd in ons parlement. Ik ben er zeker van dat het op bepaalde momenten lastig werken was voor de DNA leiding, omdat de voorzitter behoorde tot de coalitie en de ondervoorzitter tot de oppositie.

De partij die in dit geval anders heeft gestemd wil ik wel ernstig waarschuwen om zich in de toekomst beter te bedenken voordat men dit doet. De kans was wel aanwezig om hun te verwijzen naar de oppositiebanken. Als de partijen van de toenmalige DNA voorzitter en vicevoorzitter elkaar konden vinden, was de kans reëel aanwezig voor de partij van de toenmalige DNA vicevoorzitter om de plaats van de ‘anders stemmers’ in de coalitie over te nemen. Misschien was haar partij vandaag aan de dag groter geworden, maar helaas.

Ik denk dat het tijd wordt om het stemmen in ons parlement ook aan een evaluatie te onderwerpen. Het is beter dat men ook voor moties en begrotingen in het geheim worden gestemd. Het is ook beter voor de regering om te weten dat er ontevreden personen zijn binnen de coalitie, waardoor het een teken aan de wand is om het beleid om te buigen. Als regering moet je kunnen dealen met de werkelijkheid i.p.v schijn bedrieg. DNA-leden moeten de ruimte krijgen om beslissingen met hun hart te nemen, zonder dat men bang hoeft te zijn voor rancune. Het beschermen van onze volksvertegenwoordigers tegen rancune is dat zij de ruimte moeten krijgen om voor bepaalde cruciale besluiten in het geheim te stemmen. Hierdoor zal de democratie en politieke belevenis meer tot uiting komen.

Het is duidelijk dat het de hoogste tijd is dat wij in Suriname moeten koersen richting een ander soort politieke constellatie. Eén waarbij de jonge generatie politici haar toekomst moet veiligstellen d.m.v. moderne wetgeving.

Ruben Ravenberg, PhD, MBA
rub_rav@yahoo.com