De eerste Surinaamse vlag

Jammer dat Hans Breeveld alleen dat leest en citeert wat in zijn kraam te pas komt. In mijn artikel in het tijdschrift OSO vertelde ik dat de Raad van Ministers na de verwerping van het ontwerp van Lou Lichtveld door de commissie uit de Staten, wanhopig zocht naar een nieuw ontwerp.

Uit de Raad kwam toen, bij monde van V.M. de Miranda, de gedachte om dat wat typerend was voor Suriname, het samenleven van verschillende bevolkingsgroepen, in de vlag te verwerken. De bevolkingsgroepen zouden door de kleuren rood, geel, bruin, zwart en wit moeten worden gesymboliseerd. De ministers kwamen er niet uit hoe deze kleuren in één vlag zouden moeten voorkomen.

Op dat moment adviseerde ik om de ontwerpster Noni Lichtveld in te schakelen. Noni kwam toen met het idee van de vijf verschillend gekleurde sterren die door een ellips (symbool van saamhorigheid) verbonden worden. Noni Lichtveld heeft op verzoek vorm gegeven aan de gedachte van de Raad van Ministers.

In hetzelfde artikel is door mij de Regeringsvoorlichtingsdienst van 20 november 1959 geciteerd: ‘dat het door haar (de Regering) bij de Staten ingediend ontwerp van de Surinaamse vlag, voor wat de grondgedachte betreft ontworpen is door de Minister van het Dept. van Openbare werken en Verkeer, V.M. de Miranda, en uitgewerkt is door mevrouw N.Verwey-Lichtveld’.
De kritiek van Hans Breeveld is te vergelijken met de kritiek op een architect die in opdracht een appartementengebouw ontwerpt en achteraf te horen krijgt dat zijn gebouw niet deugt, omdat hij beter een ééngezinswoning had kunnen ontwerpen.

Eva Essed-Fruin