Reactie Comité op Hugo Essed

Voormalig volksmilitielid Hugo Essed heeft op Starnieuws met modder gegooid naar het Comité Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld en de Nationale Commissie Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld. In dit stuk gaan we in op zijn stellingen en laten de modder liggen.

Essed stelt dat commissielid Sandew Hira door het Kabinet van de President is ingehuurd om het project de getuigenis uit te voeren. Hira heeft herhaaldelijk tijdens persconferenties in antwoord op vragen van journalisten volledige openheid gegeven over de financiering van het project.

In een beschaafde samenleving geldt de regel dat degenen die beschuldiging van incorrect gedrag uiten met bewijzen moeten komen. Als iemand zou zeggen dat Hugo Essed een dief en moordenaar is, dan moet die persoon met bewijzen komen. Als die persoon dat niet doet, dan maakt hij of zij zich schuldig aan laster. Het is niet aan de beschuldigde, in dit geval Essed, om aan te tonen dat hij geen dief en moordenaar is.

Als Essed stelt dat Hira is ingehuurd door het kabinet, dan moet hij met bewijzen komen. Doet hij dat niet, dan kan iedereen vaststellen dat hij laster verspreidt. Dit zijn de regels van beschaafde omgang in onze samenleving. Die regels krijgen studenten Rechten behandeld in hun eerste collegejaar.

Esseds lasterlijk stuk bevat feitelijke onjuistheden. Hij stelt dat Comité voorzitter Jeroe op instigatie van het Kabinet tot voorzitter is benoemd van de Nationale Commissie Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld. Dat is onjuist.
Het Comité heeft bij de regering erop aangedrongen om een Nationale Commissie in het leven te roepen om het werk van het Comité te ondersteunen met de middelen en infrastructuur van de overheid. Het werk van het Comité is van nationaal belang en daarom moet de Staat dat werk ondersteunen. Het Comité ontvangt geen subsidie, maar de activiteiten kosten wel geld.

Om ervoor te zorgen dat de ondersteuning vanuit de overheid op een vlotte manier verloopt heeft het Comité de regering voorgesteld om Comité voorzitter Jeroe tot voorzitter van de Commissie te maken. Anders dan Essed doet voorkomen is het het Comité dat de regering heeft voorgesteld om Jeroe voorzitter te maken, niet omgekeerd. Essed had gewoon een telefoontje kunnen plegen met Jeroe om de feiten te achterhalen. Maar hij is niet geïnteresseerd in feiten, maar in laster.

Essed vindt het kennelijk problematisch dat vanuit het Kabinet Kenneth Slooten en Henk Herrenberg in de Commissie zitten. Het Comité vindt het een voordeel dat zij in de Commissie zitten, juist vanwege de noodzaak om de overheid te committeren om het werk van het Comité te ondersteunen.

Het Comité waardeert ook de bijdragen van andere commissieleden die uit religieuze gemeenschappen komen zoals de EBG, de islamitische gemeenschap en het Volle Evangelie. Essed heeft liever dat het Comité machteloos is en meer woorden dan daden toont. Essed stelt dat het Comité activiteiten organiseert met overheidsmiddelen en vindt dat kwalijk.

Het Comité vindt dat activiteiten op het gebied van dialoog, verzoening, waarheidsvinding en gerechtigheid wel getrokken moet worden door de slachtoffers, maar de staat dient dat werk te ondersteunen omdat het door de hele samenleving gedragen moet worden. De staat moet een actieve rol spelen om politiek geweld op te lossen.

Daarom is het ook heel juist dat een Dag van Nationale Rouw of een Nationale Conferentie over dialoog, verzoening, waarheidsvinding en gerechtigheid door de staat wordt ondersteund. Daar is niets mis mee. Integendeel. Essed wil geen dialoog, verzoening, waarheidsvinding en gerechtigheid. Hij wil wraak en vooral haat zaaien. Daar is om morele redenen en goed fatsoen alles mis mee.

Essed presenteert de uitspraak van Jeroe “Als we samen kunnen feesten, dan moeten we ook samen kunnen rouwen” als een oproep om rouwen te beschouwen als een vorm van feesten. Dit is niet zomaar een uitspraak. Het is het motto van het Comité. Essed heeft het alleen niet begrepen. Dit is een kwestie van een goede beheersing van de Nederlandse taal. De formulering “Als... dan” betekent in het Nederlands dat het vermogen om samen te kunnen feesten gebruikt kan worden om ook andere dingen samen te doen, zoals rouwen. Het betekent niet dat rouwen hetzelfde is als feesten. De regel over “Als ... dan” wordt behandeld in de lessen Nederlands in de vierde klas van de lagere school.

Hira heeft op de Dag van Nationale Rouw aan de hand van uitspraken van nabestaanden van politiek geweld tijdens de binnenlandse oorlog aangegeven hoe zij aankijken tegen de monopolisering van leed door de 8 Decembergroep.
Die nabestaanden hebben het recht om gehoord te worden. Essed probeert consequent met de monopolisering van leed van 8 December het leed van andere groepen weg te duwen. Dat is om morele redenen en goed fatsoen onacceptabel.

Het Comité heeft een wet Erkenning Politiek Geweld opgesteld. Die wet is via een handtekeningenactie ondersteund door ruim 7.000 mensen. In Nederland is naar verhouding 1.200 handtekeningen genoeg om vanuit de bevolking een wet aan het parlement voor te leggen. Het Comité heeft DNA-voorzitter Jenny Simons gevraagd om de wet in het parlement te behandelen. Zij heeft tegenover het Comité verklaard dat het de bedoeling is om de wet in oktober te agenderen.

In tegenstelling tot Essed baseert het Comité zich niet op anonieme bronnen (iedereen kan van alles en nog wat verzinnen), maar op transparantie. De Wet is niet geheim. Het staat al maanden op de website van het Comité. Iedereen kan de artikelen bestuderen en weten wat DNA zal behandelen. Het Comité had zelfs een oproep gedaan om wijzigingen voor te stellen. Kortom, de Wet is een volstrekte publieke aangelegenheid en heeft niets geheimzinnigs.

Het is typisch voor de stijl van laster en haat zaaien dat Essed anonieme bronnen aanhaalt om te doen voorkomen alsof er een geheime agenda is m.b.t. de wet. Essed toont een totaal gebrek aan fatsoen en moraal door mensen die familieleden hebben verloren vanwege politiek geweld en trauma’s daaraan hebben overgehouden neer te zetten als opportunisten die een macaber feestje vieren door een nationale conferentie te willen organiseren over dialoog, verzoening, waarheidsvinding en gerechtigheid.

Al ben je het politiek niet eens met andere nabestaanden, maar je kunt tenminste het fatsoen opbrengen om ze het recht te gunnen om hun eigen leed te verwerken op de manier zoals ze dat zelf willen. Het is typerend voor de stijl en het woordgebruik van Essed dat dat fatsoen volledig ontbreekt. Iedereen heeft het recht op vrijheid van meningsuiting, dus ook het recht om haat te zaaien en mensen te beledigen. Dat is in de wet vastgelegd. Of je dat wil doen, is niet vastgelegd in de wet, maar in beschaafde omgangsvormen, in moraal en fatsoen.

Humphry Jeroe
Namens het Comité Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld