Hoogleraar Sieuwnath Naipal legt uit hoe de mangroveplantjes de kans krijgen om te groeien. (Foto's: Leroy Troon)
Dijken en banden zijn niet opgewassen tegen de kracht van de verwoestende golven van de zee.
Vogels kunnen weer op in de modder naar voedsel zoeken. Er vindt nu weer landaanwinst plaats.
Een groep journalisten in de airboat op veldbezoek te Weg naar Zee.

Vliegende vissen, talrijke vogels, krabbetjes en weelderig groeiende diepgroene mangroveboompjes sieren de wilde kust bij Weg naar Zee. De zon staat hoog aan de hemel, de Atlantische Oceaan heeft zich iets teruggetrokken van de oever, want het is eb. “De mangrove zorgt ervoor dat al deze dieren hier kunnen leven”, legt Sieuwnath Naipal uit, hoogleraar Klimaatverandering en Water aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname, aan een groep journalisten die in een airboat een rondleiding krijgt. Naipal streelt enkele mangroveplantjes, terwijl hij uitleg geeft. Het is gelukt om weer mangrove te laten groeien.

“Het project dat we in 2015 hebben gestart, om kwelders (Sediment Trapping Units) te maken, heeft nu ongeveer drieduizend volgeladen vrachtwagens van 10 ton aan land gewonnen”, berekent Naipal ter plekke. In juli 2015 begon een pilotproject, dat financieel mogelijk was gemaakt door Conservation International Suriname (CI-Suriname), Friends of Green Suriname, en een groep van 23 bedrijven. Naipal schatte toen dat een jaar voldoende was om genoeg land te hebben verzameld voor het herstel van mangrovebossen in dat deel. Negen maanden later werden de eerste mangrove boompjes geplant.

CI-Suriname verzorgt in samenwerking met de Earth Journalism Network een driedaagse workshop voor verslaggevers. Het veldbezoek is onderdeel van de workshop. De hoogleraar legt uit dat niet alleen gekeken is naar ontwikkelingen, maar ook naar knelpunten waarmee de kust nog steeds te maken heeft. Deze worden zelfs erger. “Doordat er zand gegraven wordt bij de monding van de Suriname rivier te Braamspunt, komt Paramaribo-noord in gevaar. De mangrovebossen die Morgenstond beschermen, zullen geen bufferzone meer hebben die de zandrits creëert. De mangrovebomen zullen niet opgewassen zijn tegen de kracht van het water. Ze kunnen niet overeind blijven staan, omdat de bodem onder hun wortels wordt gehaald door het water”, onderbouwt Naipal zijn bezorgdheid.

Mangrove is volgens de hoogleraar de oplossing om landverlies te voorkomen. Dammen kunnen niet op tegen de kracht van het water, als er geen bufferzone is. Het plaatsen van kwelders is een manier om zo een zone te maken. “Het bewijs is duidelijk”, stelt hij. “We hebben een dam van klei achter ons kwelderproject, die niet eens in gevaar is omdat het water helemaal tot rust is gebracht door de bufferzone. Naipal stelt dat er duidelijk vooruitgang is geboekt, maar er moet nog heel hard geploegd worden. De overheid moet volgens de wetenschapper niet de fout maken om miljoenen te investeren in dammen bouwen, want het werkt niet. "De beste oplossing is om deze kwelders te laten plaatsen, zodat je de natuur helpt zichzelf te herstellen. Want uiteindelijk zorgen wij zelf voor de vernietiging van onze natuurlijke dijk, en de zee doet de rest."

Leroy Troon