Onafhankelijk door het bos

Als je vliegt over het grondgebied van Suriname op een helderblauwe dag sta je versteld van de uitdagende omvang van het bos. Als een groene zee strekt het zich uit van oost naar west en van noord naar zuid. Een veel voorkomende missconceptie is, dat vanwege de omvang ons bos een onuitputtelijke bron is.

De laatste cijfers van het Forest Cover Monitoring Unit van Suriname geven aan dat ons land - oppervlakte van 16 miljoen hectaren - ongeveer met 93% bos bedekt is. Dit plaatst ons gemakkelijk in de top 10 landen in de wereld met de meeste bosbedekking.

Vanwege de onvoorstelbare grootte van het bos zijn wij ons niet echt bewust van wat het allemaal te bieden heeft. Het bos verbergt geheimen die vragen om door ons geopenbaard te worden. Menig ontdekkingsreiziger, onderzoeker en wetenschapper bevinden zich in de verste en ondoordringbaarste hoeken van Suriname, hopende om tenminste een paar geheimen te ontsluieren.
Helaas worden sommige van deze geheimen met een zorgwekkende snelheid permanent verwijderd zonder ooit ontdekt te zijn.

Menselijke activiteiten zoals infrastructuur, houtkap en mijnbouw hebben een degelijke impact op de bosbedekking en biodiversiteit, hoewel de schaal, type, en locatie van de impact varieert van activiteit tot activiteit. Nu wordt Suriname in een moeilijke doch unieke positie geplaatst. We moeten ons verder ontwikkelen ter verbetering van de leefomstandigheden, door het vergroten van verdiensten uit de primaire sector. En we willen onze oeroude, maagdelijke bossen behouden vanwege onder andere de rijke biodiversiteit en de functie als longen van de aarde.

Ondanks onze beste inspanningen om onszelf te ontwikkelen, struikelen we soms weleens. Grote vlakten bos worden verwijderd zonder dat er enigszins een nationaal ruimtelijk management plan voor is. Erger nog, we verwijderen het bos en al dat het bevat zonder precies te weten wat de onschatbare rijkdommen zijn die we eigenlijk verliezen. Soms gebeurt het wel ook eens dat we ons milieu als gevolg van onze ontwikkeling vergiftigen door het verwerken van aardolie en het gebruiken van kwik.

Gelukkig zijn we vandaag 41 jaar geworden als democratische natie. We hebben nu de volwassenheid bereikt om te bepalen wie we zijn, wat we willen, en wat onze plek is in de wereld.
Om deze vraagstukken te beantwoorden moeten we grondig onderzoek doen naar wat we hebben in onze bossen. Daarnaast moet er gericht worden gepland hoe we op een nationale en voortdurende manier onze natuurlijke schatten kunnen gebruiken. Om de allerbeste keuzen voor ons als volk te maken, is het belangrijk, dat we zo transparant als mogelijk informatie met elkaar delen.

Laten wij tijdens de 41e srefidensi van Suriname samen terugkijken hoever we zijn gekomen als volk en beseffen hoever we nog hebben te gaan. Samen kunnen we alles bereiken met goede samenwerking en geloof in onszelf en in elkander.

Stephan Playfair en Morena Sanches