Baas in eigen huis; twee perspectieven

(Aangeboden)

41 jaren geleden, op 25 november 1975 werd Suriname een onafhankelijke Republiek. De banden met het Koninkrijk der Nederlanden werden toen voorgoed doorgesneden. Surinaamse staatsburgers, waren vanaf die datum volledig de baas in eigen land. Dat was iets anders dan hetgeen vanaf 1930 en vooral na de tweede Wereld Oorlog door de toenmalige Surinaamse elite gepredikt werd. Baas in eigen huis, hetgeen inhield een land met eigen binnenlands bestuur, echter binnen het Koninkrijk der Nederlanden.

Het voorbereidend werk der nationalisten
Met de opkomst van de progressieve nationalisten onder leiding van mr. E.J. Bruma in de jaren 50 van de vorige eeuw en de bewustwording van een groot aantal jongeren, veranderde ook het doel van de strijd. Suriname moest worden een onafhankelijke nationalistische Republiek. Deze strijd werd in het bijzonder gestreden door het bewustmaken van de werkende mens. Scholen en organiseren van de werkers binnen de bedrijven in vakorganisaties en het bundelen van deze vakorganisaties in grotere eenheden, de FOLS voor leerkrachten, CLO voor ambtenaren en overheidsbedrijven en de Vakcentrale 47 (C–47) voor de particuliere sector. Dat was allemaal werk van de nationalisten.

Na veel strijd op het stuk van de arbeidsverhoudingen tussen 1969 en 1973 en de daarmee gepaard gaande stakingen en perioden van nationale strijd, brak in 1973 het juiste politiek moment aan. De progressieve nationalisten, binnen de Partij Nationalistische Republiek ( de PNR ), namen deel aan de parlementsverkiezingen op 31 oktober 1973 in een partijenbundeling, de Nationale Partij Kombinatie (NPK).

Deze bundeling bestond verder uit de NPS, de PSV en de KTPI. De Nationale Partij Kombinatie won deze verkiezingen en vormde een Regering onder leiding van Henck Arron. Mr. Eddy Bruma, mr. Eddy Hoost en ir. Frits Frijmersum van de PNR hadden ook zitting in deze Regering, terwijl Harold Rusland, Hendrik Sylvester, Robbin Ravales (Dobru), Desi Refos en Fred Derby namens de PNR in de Staten (het Parlement) zaten.

De officiële aankondiging der onafhankelijkheid
Op 15 februari 1974 kondigde de Premier, Henck Arron, bij het voorlezen van zijn Regeringsverklaring in het Parlement aan, dat Suriname voor ultimo 1975 een onafhankelijke Republiek zou zijn. Deze aankondiging was uiteraard aanleiding voor een hevige politieke strijd.

Tegenstanders van de aangekondigde onafhankelijkheid stichtten binnen Paramaribo en elders diverse branden. Ook waren er Parlementariërs, die van coalitie naar oppositie gingen en omgekeerd, overlopers, nu gebeurt dat ook nog. De voorbereidingen zoals het ontwikkelen en formuleren van een constitutie en de besprekingen met Nederland over de toescheidingsregeling en de ontwikkelingshulp gingen echter rustig door.

Het Surinaamse gezond verstand
De details over de hierboven aangehaalde feiten zijn te vinden in onze archieven. Het was een spannende tijd. De Nederlandse pers kwam rond 17 november 1975 in grote getale opdraven. Men verwachtte dat er veel bloed zou vloeien. Gelukkig voor ons als Suriname en helaas voor hun als pers, heeft ons gezond verstand geprevaleerd en sloten partijen in het parlement tijdens de debatten over de Grondwet vrede en werd de grondwet aangenomen. De Nederlandse pers vond het een en ander niet spannend meer en vertrok nog voor ons vredig Onafhankelijkheidsfeest.

Het Heden en de Toekomst
Aanstaande vrijdag zullen wij weer feesten. Wij zullen voor de 41e keer gezamenlijk het Onafhankelijkheidsfeest vieren. Wij wensen onze landgenoten een prettige dag toe. Wij hopen tevens dat wij allen zullen nadenken over de richting en het tempo die wij moeten kiezen om onze democratische rechtsstaat te behouden en een sociaal rechtvaardige gemeenschap te vestigen en te behouden.

Geen gemeenschap waarbinnen de rijken steeds rijker en de armen steeds armer worden. We moeten daarom bij de herdenking en viering van 41 jaar Onafhankelijkheid van Suriname ons diep bezinnen en focussen op de toekomst van ons land.

De Surinaamse Partij van de Arbeid roept de Surinaamse Regering op tot het op de juiste manier inzetten van de nationale hulpbronnen en het verstandig alloceren van daaruit verkregen inkomsten. Stimulering van de nationale productie en export met een juiste en evenwichtige aandacht voor de factor mens en arbeid.

Wij geloven dat:
• ontwikkeling niet mogelijk is zonder een eerlijk, transparant en goed Bestuur van onze Natie en zonder investeren in onderwijs en wetenschap voor een goede ontwikkeling van onze jongeren, het toekomstig kader;
• voor een goede toekomstige ontwikkeling van ons land een duurzame en betaalbare oplossing moet worden gezocht voor het energie vraagstuk;
• een goede toekomstige ontwikkeling afhankelijk is van investeringen en kansen voor onze jongeren;
• voor een duurzame ontwikkeling de economie gediversifieerd moet worden door ook de agrarische sector en de diensten sector (waaronder toerisme) te stimuleren;
• dat Suriname groot kan worden als er sprake is van eerlijke en gezamenlijke inspanningen met gelijke kansen voor een ieder in een democratisch en rechtsstatelijk klimaat.
• De Surinaamse Partij van de Arbeid de winsi wi Sranan brada nange Sisas wan switi en lespeki Srefidensi.

Publiciteitsdienst van de Surinaamse Partij van de Arbeid