Verkiezingscampagne, carnaval en corruptie

Voor de Democratie Maand 2016 werd ervoor gekozen 'de kritische burger' extra te belichten. De retorische vraag die daarop kan volgen is: ”Hoe kritisch is de Surinaamse burger?” Een democratisch meetmoment zou zeker de verkiezingen en vooral de verkiezingscampagnes kunnen zijn. Als burgers nog geen drie maanden na – heel veel geld verslindende – verkiezingen de straat op gaan om te vragen dat de net aangetreden regering naar huis moet, dan is er fundamenteel iets fout met de kritische zin van de burger. Echter wordt onvoldoende het verband gelegd tussen de wijze van verkiezingscampagnevoering, carnaval en corruptie.

Verkiezingscampagne
Tijdens het voeren van 'verkiezingscampagnes' schijnt menig politicus en helaas ook vele kiezers te zijn vergeten waar verkiezingen om gaan. Voor menig kiezer komt dan vaak berouw na de zonde. In ons land zijn verkiezingscampagnes veelal momenten van vermaak; tijd voor het afgeven op elkaar. Maar waar zijn verkiezingscampagnes weer voor ingesteld? In een volwassen democratie worden deze gebruikt om aan de kiezers duidelijk te maken welk beleid een kandidaat en/of een partij voorstaat.

In Suriname wordt naast veel onzinnig gepraat ook nog het bekende 'verkiezingsmateriaal' uitgedeeld. Petten, T-shirts, paraplu's en wat verder nog aan 'lokaas' wordt bedacht. Je zou denken dat het verkiezingsprogramma een centrale plaats zou innemen. Hierin staat - als het goed is – toch het te voeren beleid van partijen en/of kandidaten duidelijk verwoord. De kiezer hoeft het programma niet zelf te lezen, maar de inhoud zou tenminste aan de kiezers kunnen worden voorgehouden.

Maar in plaats van aan te geven wat men in de toekomst zal doen, wordt steeds weer naar het verleden gewezen; wat partijen ooit hebben gedaan en nog vaker wat andere partijen of personen in het verleden hebben misdaan. Als de leiders van een volk steeds achteruit kijken denkt u dan dat volk snel vooruit zal gaan, of überhaupt vooruit zal gaan?

Verkiezingscampagnes moeten dus drastisch anders worden gevoerd.
Niet de politici, maar het belang van de burger zou centraal moeten staan. De politici zijn slechts figuren, die als hoofdtaak moeten hebben meer welvaart en welzijn te brengen voor de burgers van een land.

Carnaval
In een artikel van de gebroeders Jethu, die onder de naam 'Jetinvest' steeds weer lezenswaardige artikelen aan ons presenteren, las ik in april van dit jaar in dWT: “De meeste politici zijn beroepsambtenaren en hebben nooit een bedrijf gemanaged. Uiteraard hebben zij hun waarde als komieken. Het is niet raadzaam om uw toekomst en de toekomst van uw kinderen aan komieken toe te vertrouwen”.

Het komische talent van menig politicus in Suriname wordt het best geëtaleerd tijdens verkiezingscampagnes. Maar hun optreden zou ook als een carnavaleske vertoning gezien mogen worden. Door de maskers die politici dan opzetten kan je hun ware gezicht (en aard) niet zien.
Politici mogen wel 'vrolijke noten' opnemen in hun toespraak - dat wordt door trainers van spreken in het openbaar ook aanbevolen - maar constant de clown uit te hangen of scheldkanonnades naar elkaar toe lanceren is disrespectvol naar de keizers toe. Het is te hopen dat de kritische burger dat uiteindelijk ook zal inzien en steeds meer zijn/haar afkeuring daarover zal uitspreken of dat laat meewegen in hun stem.

In ieder geval heb ik de kiezers er keer op keer op gewezen dat “als u tijdens verkiezingscampagnes te veel lacht u uiteindelijk dat gelach zal betalen”. In sommigen gevallen zal dat gelach niet door u alleen, maar ook door u kinderen en mogelijk kleinkinderen betaald moeten worden.

Corruptie
De relatie met corruptie moet in deze niet gebagatelliseerd worden. Alleen de zon gaat voor niets op. Dit houdt in dat personen en/of bedrijven die als sponsor van partijen en/of politici optreden zullen tijdens de regeerperiode bij de politici aankloppen om terug te krijgen wat ze aan hen 'gaven' tijdens de campagne. Het is niet denkbeeldig dat dan het veelvoudige aan de 'gulle' gevers moet worden geretourneerd. Anderzijds kunnen er ook politici zijn die tijdens de regeerperiode 'uit staatskas' wat opzij zetten voor het financieren van de veel te dure verkiezingspropaganda van hun partij.

Om dit volk van nog meer armoede te behoeden zouden politici na moeten gaan of b.v. verkiezingen en verkiezingscampagnes zo duur moeten zijn. In het buitenland zijn daarvoor zelf wetten aangenomen. Verder zou het ook dienstbaar zijn als eindelijk ook eens gekeken wordt naar de ontwerp wet dat de Democracy Unit al meer dan vijf jaar geleden aan de voorzitter van DNA aanbood.
De vraag is dan ook of wij onze verkiezingscampagnes niet serieuzer moeten aanpakken, deze minder duur en ook wat korter moeten laten duren. Zeker vragen waar de kritische burger haar/zijn gedachte over moet laten gaan.

Dr. Hans Breeveld
(Directeur Democracy Unit)