C-47 ziet geen heil in reshuffling kabinet

De vakcentrale C-47 ziet reshuffling niet als een oplossing voor de vele problemen waarmee de samenleving wordt geconfronteerd. “De geschiedenis vanaf de jaren tachtig wijst uit dat het niet werkt. Als de visie niet gewijzigd is, maakt het niet uit wie je daar zet," zegt de vakcentrale onder leiding van Robby Berenstein.

Vakcentrale C-47 ziet de nabije toekomst in Suriname somber in als nieuwe verhogingen op nutsvoorzieningen worden doorgevoerd. Meer kan de samenleving volgens C-47 niet aan. De vakcentrale is dagelijks in contact met burgers die om hulp vragen. Er is met de recente ontwikkelingen een nieuwe groep van arme arbeiders ontstaan, 'de zogenaamde werkende armen'. Zij zijn hardwerkenden, die toch niet instaat zijn om het hoofd boven water te houden.
Een van de grootste problemen is onder andere een gebrek aan compensatiemaatregelen bij het invoeren van nieuwe regeringsmaatregelen. “Waar moeten de mensen het geld vandaan halen om al die verhogingen te betalen? De rek is er uit!” Daarbovenop stelt de regering zich bij de parastatale bedrijven op het standpunt dat een salariscorrectie niet aan de orde is. Het heeft een situatie in de hand gewerkt waarbij arbeiders nu al hun hypotheek, auto of huishuur die aan vreemde valuta gekoppeld is niet kunnen betalen.
C-47 sluit niet uit dat nog meer verhogingen zullen leiden tot burgerlijke ongehoorzaamheid. De aangekondigde verdere verhogingen van elektriciteit, water en brandstof, zal de bevolking niet aankunnen.

De niet nagekomen overeenkomsten met onder meer de Bond van Leraren en de omstandigheden van de ziekeninrichtingen zijn allemaal tekenen aan de wand die niet veel goeds voorspellen. De afgelopen tijd heeft de samenleving al te maken gehad met verhoogde rekeningen bij EBS en SWM, terwijl ook de douanekoers fors de lucht in ging. Producten in de winkels zijn daardoor met meer dan 100 procent gestegen. “Men praat nu over het aanpassen van de brandstoftarieven. Het multipliereffect daarvan zal nog groter zijn dan van EBS en SWM.”

C-47 vindt dat er geen leiding wordt gegeven aan de crisis. In plaats van leidinggeven wordt de samenleving geconfronteerd met loze kreten van ‘Mi o saka a koers’ zonder daarbij aan te geven hoe dat te doen. Kreten als het loslaten van de douanekoers geen invloed zal hebben op de basisgoederen, terwijl het logisch is dat als de importen duurder zijn, deze invloed zullen hebben op de prijzen van de goederen.

C-47 wil transparantie in de uitgaven van de regering. Laat de samenleving weten wat het Kabinet van de President met zijn zovele adviseurs het land op jaarbasis kost. Hoeveel kosten de vele veiligheidsmensen die terecht en onterecht ingezet moeten worden de staat op jaarbasis?” Met openbaarheid van bestuur is het gemakkelijk na te trekken op welke posten er bespaard kan worden. Nu kiest de regering echter voor de weg van de minste weerstand en trekt met haar onvoorspelbaar beleid constant aan de loontrekkers. “De samenleving wordt kaal geplukt en als het zo doorgaat zal de bom barsten!” meent de vakcentrale.