Politiek en Strategie, Crisis, Media en Publieke Opinie

Vandaag verschenen er twee artikelen op Starnieuws Suriname:
1. Brunswijk: 'President constateert constitutionele crisis
2. 'The end game: Confrontatie'

Met betrekking tot de contextuele achtergrond waartegen de bovenstaande starnieuws artikelen zijn gepubliceerd, heb ik de volgende kritische vragen c.q. opmerkingen die mij misschien in niet dank zullen worden afgenomen door sommigen, maar daarvoor doe ik dat niet. Hoofdzaak is dat het hier gaat om een kritische analyse waarin de relatie tussen Politiek, Strategie, Crisis, en beïnvloeding van de Publieke Opinie door middel van het instrument van de media duidelijk naar voren komt.

Politieke strategie en beïnvloeding publieke opinie via media
1. Ik vind het vreemd dat de voorzitter van ABOP, dhr. Ronnie Brunswijk, kosten noch moeite heeft gespaard, om zich rijkelijk uit te laten over de details van zijn ontmoeting met de President en daarbij geen rekening heeft gehouden met de gevoeligheid van het gesprek. Juist om de gevoeligheid van het gesprek en de onvoorziene uiteenlopende reacties daarop vanuit het publiek zou hij als verantwoordelijke politicus het moeten kunnen opbrengen om het aan de President over te laten om zelf publiekelijk kenbaar te maken dat er een constitutionele crisis is ontstaan als gevolg van de uitspraak van de Krijgsraad. Dit, tenzij hem direct of indirect daartoe toestemming was gegeven door de President zelf. Nu moeten wij het doen met tweedehandse informatie.

Waarom wordt de publieke opinie in beroering gebracht en tot welk doel dient dat? Wat is de toegevoegde waarde van de bewuste keus van Brunswijk om zich publiekelijk uit te laten over de details van zijn gesprek wanneer de nationale veiligheid eventueel ter sprake zou kunnen komen?.

2. Ik vind het dan vreemd dat heel toevallig op dezelfde dag Sandew Hira zijn artikel verschijnt. Wanneer ik zijn artikel goed lees lijkt het een verlengstuk c.q. indirecte beantwoording te zijn op de publieke verslaggeving van Brunswijk. Hira zijn stuk projecteert mogelijke gewelddadige confrontaties die in het verschiet zouden liggen tussen degenen met de effectieve controle over het territorium, en zij die niet het hebben. Tussen zij die het recht in eigen handen nemen en zij die het recht toepassen. Met als eind resultaat een uitoefening van "Macht [die] komt uit de loop van een geweer.”

Als je beide artikelen bij elkaar optelt krijg je: “Er is een constitutionele crisis ontstaan, waarvan de gevolgen niet te overzien zijn, en de nationale veiligheid systematisch wordt ondermijnt.”
Vind u het niet vreemd hoe beide artikelen die niets met elkaar schijnen te hebben toch zo mooi op elkaar aansluiten?. En dan is er niet eens een officiële boodschap namens het Kabinet van de President dat er werkelijk sprake zou zijn van een constitutionele crisis.
Heeft Brunswijk voor zijn beurt gesproken, of heeft hij de situatie onvoldoende overwogen voordat hij naar voren trad in de media?.
Vergeet niet dat de laatste constitutionele crisis aan de orde kwam toen door druk vanuit de samenleving werd geëist naar de afzetting van Oud-President Jules Wijdenbosch, in de grondwet is het niet uitputtend geregeld over de kwestie van het afzetten van een zittende President en daardoor van verschillende interpretaties vatbaar. Waren wij (via de relevante actoren) toen geconfronteerd met een gewelddadige machtsuitoefening c.q. confrontatie? Nee. En daar was er onomstotelijk bewijs dat er sprake was van een constitutionele crisis, te meer omdat een onderzoeksteam gefinancierd door de IDB daarover heeft gepubliceerd in het document 'Bestuur en Beleid in Suriname' (downloadbaar op Google).

Is de mogelijke politieke winst die Brunswijk haalt uit zijn publieke verslaggeving geoorloofd, als wij het plaatsen tegenover de mogelijke scheve beïnvloeding daarvan op de publieke opinie?

Zijn Brunswijk en Hira zonder hun medeweten stromannen die de samenleving voorbereiden op wat komen zal, of wat juist niet komen zal?

Vormen de reacties vanuit het publiek op deze zogenaamde stromannen alvast een voedingsbodem voor de hoofdverdachten in het 8 december proces, om een gepaste officiële reactie te fabriceren ten aanzien van deze kwestie?

Als de regering in voetnoot 9, op pagina 18, van het Herstel- en Stabilisatie Plan vermeld dat "de projectie van de [gewenste] wisselkoers niet is prijsgegeven om speculatie te voorkomen", dan kan ik daaruit halen dat de regering met een zekere vooruitzicht heeft gehandeld in de economische sector om ongeoorloofde speculaties die schade zouden brengen aan de welvaart en welzijn van de samenleving te voorkomen. Des te meer beschikken zij over het vooruitziende vermogen om gevolgen op de politiek-maatschappelijke sector, van ongeoorloofde uitspraken die vermoedelijk uit de mond van de President zijn gedaan (waarvan er geen enkel bewijs is, dan de woorden van Brunswijk), te voorkomen.
De media wordt gebruikt of misbruikt, hangt er vanaf hoe je het wilt bekijken, om de samenleving te beïnvloeden of te manipuleren. Dan weer, dat is hoe je het bekijkt.
Met haar vooruitziende vermogen in het belang van het nationaal welvaart en welzijn van de samenleving zijn de politieke spindoctors en adviseurs van een zittende coalitie in staat een politieke of economische crisis zoveel te voorkomen.

Met bovenstaande in beschouwing genomen vind ik het ongeoorloofd, onlogisch en ondoordacht dat Brunswijk zich publiekelijk heeft uitgelaten over zijn gesprek. En het feit dat Sandew Hira zijn artikel zo mooi aansluit op Brunswijk zijn constitutionele crisis, wekken mijn wantrouwen op dat er strategisch gezien, achter de schermen, nog meer op het spel is dan je denkt.
De politieke strijd om het hart van de kiezers gaat verder, maar ten koste waarvan? Tegen welke prijs?

Jurgen Budike