Een productie gericht beleid vereist

Om de Surinaamse economie die thans in een deplorabele situatie verkeert, dient de versterking van de productieve sector dringend ter hand te worden genomen. Het lijkt alsof er sprake is van een 'schijnwelvaart', terwijl de economische groei gestaag afneemt. Vooral de vakantiegangers krijgen een vertekend beeld ervan.

Wij hebben de nodige natuurlijke hulpbronnen, die ons zijn geschonken; alleen de aanpak en de besteding ervan zijn tot nog toe niet correct geweest. De opbrengsten van de exportproducten moeten goed worden besteed, zodat de totale gemeenschap baat bij heeft. Men moet ook de nodige controle uitoefenen via GMD (Geologisch Mijnbouwkundige Dienst) voor de delfstoffen en op grondstofvoorraden.

Dit is echter nodig om de productieactiviteiten winstgevend te maken; tevens de statistieken voor een betere planning bij te houden. Trouwens wordt een groot deel van de inkomsten van Suriname gehaald uit de winning van delfstoffen. Het zou geen wijs besluit zijn om Grassalco als mijnbouwbedrijf het beheer te geven over delfstoffen.

Hout en LBB
Hout is in feite een grondstof, dat altijd aanwezig is. Ons land bestaat voor ongeveer 60 % uit bos met kwalitatief goede houtsoorten. Alleen moet men op een verantwoorde wijze ermee omgaan. Azië en Afrika zijn haast leeg gezaagd, terwijl in Europa en de VS hout goud waard is.

LBB (’s Landsbosbeheer) dient er op toe te zien, dat er herplanting plaatsvindt van gekapt hout. Ook de vastgestelde regels van de dikte van een boom, die gekapt wordt, moet in acht worden genomen. Volgens mij moet een boom een diameter van minimaal 60 cm hebben om gekapt te worden.

Zijn er voldoende jonge planten beschikbaar om de herbeplanting/herbebossing; vooral van zeldzame houtsoorten goed aan te pakken? Suriname heeft genoeg wetten om bepaalde zaken richtig en conform de voorgeschreven regels en wetten te laten verlopen!

De rijst- en overige agrarische sector
De historie in ogenschouw nemend, is de rijstsector kapot gegaan door het invoeren van goedkope CIS-rijst tijdens wijlen minister Eddy Bruma (PNR en minister van Economische Zaken) in 1976. Ook door verkaveling van rijstarealen is deze sector helemaal kapot gegaan, vooral de middenstandslandbouw. Tevens hebben andere factoren een rol gespeeld en dit euvel is nog steeds merkbaar, zoals: beschikbaar zaaizaad, betere rassen, bestrijdingsmiddelen, garantieprijzen, infrastructuur (onderhoud van kanalen en sloten), betaalbare kunstmest.

De LOC (Landbouw Ontwikkeling Commewijne) is ook ten gronde gegaan. Dit alles is een grote uitdaging voor de jonge minister Algoe van LVV, die zelf afkomstig is uit het rijstdistrict. Hopelijk zal het bamboeproject, palmoliebedrijf, het suikerrietproject, het kassenproject etc. een succes worden.

Om verspilling te voorkomen en deviezen te besparen, is het een dringend vereiste, dat er aan importbeperking wordt gedaan. De bevolking moet via informatieprogramma’s gestimuleerd worden om aan kleine- of familielandbouw te doen; teneinde in hun eigen levensonderhoud te voorzien. Om meer deviezen te genereren, moet de regering proberen zich meer te richten op export.

Wat wij nodig hebben om ons geliefd land leefbaar te maken, zijn ook eerlijke leiders nodig, die niet om eigen- of vrienden- en familiebelang gaan! Maar ook beleidsmakers met duidelijke ontwikkelingsvisies, goede planning en goed kader; vooral techneuten en ter zake deskundigen met de nodige knowhow, die de meeste sectoren van de nieuwste ontwikkelingen en technieken kunnen voorzien!

Roy Harpal